Η εικασία του Σπανούλη είναι το τρέχον άλυτο πρόβλημα του Ολυμπιακού όταν επισκέπτεται το παρκέ του κλειστού των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων και γενικότερα όταν βρίσκει απέναντί του τον Παναθηναϊκό του Αργύρη Πεδουλάκη.
Τρία ματς φέτος στο Μαρούσι, ο Σπανούλης μοιάζει ψάρι έξω από το νερό. Σύμπτωση;
Θα μου επιτρέψετε να αντλήσω την απάντηση από το φινάλε του τρίτου κύκλου του απολαυστικού Sherlock, σε διάλογο του διάσημου Βρετανού ντέντεκτιβ με τον αδελφό του, Μάικροφτ:
Μάικροφτ Χόλμς: “Τι λέμε για τις συμπτώσεις, Σέρλοκ;”
Σέρλοκ Χόλμς: “Το σύμπαν σπανίως είναι τόσο τεμπέλικο”.
Καμία σύμπτωσις. Ψηλαφίζει τα όρια της εθελοτυφλίας όποιος ακόμη θεωρεί πως οι προβληματικές εμφανίσεις του πολυτιμότερου παίκτης της περυσινής σεζόν και του Final-4 αποτελούν κακές βραδιές ή συμπτωματικά γεγονότα.
Το πράγμα δείχνει να μπερδεύεται ακόμα περισσότερο από τη στιγμή που ο αμυντικός εξολοθρευτής του V-Span δεν ήταν ο συνήθης Γκιστ, αλλά ο Ούκιτς. Όχι ότι δεν το είχαμε ξαναδεί: ο Κροάτης περιόρισε το πυρηνικό όπλο του Ολυμπιακού σε δραστικό βαθμό στους περυσινούς τελικούς του πρωταθλήματος, εξ΄ ου και το τελικό 3-0. Βεβαίως και ο Ούκιτς δεν τα κατάφερε μόνος του, άλλωστε είναι όλο το αμυντικό οικοδόμημα του Παναθηναϊκού που βασίζεται στο δόγμα “από τους υπόλοιπους δεν χάνουμε”. Τον κράτησαν στους 6 πόντους με 2/12 σουτ, τις μηδέν ασίστ και κυρίως έδειξαν να του αφαιρούν την αυτοπεποίθηση, αυτή που θα έστελνε στο διχτάκι και όχι στο σίδερο εκείνο το γωνιαίο σουτ του τελευταίου λεπτού. Στην επίθεση, ο Κροάτης έβαλε 14 οικονομικούς πόντους (4/6διπ, 2/3 τριπ), με 3 ασίστ και κανένα λάθος. Αυτός ήταν ο x-factor, o άγνωστος Χ της χθεσινής απολαυστικής μονομαχίας του Ο.Α.Κ.Α.
Μαζί και ο Στεφάν Λάσμε. Συχνά, κατά τη διάρκεια της σεζόν, ο Γκαμπονέζος έβλεπε τον Γκιστ να παίζει και για αυτόν, αφού ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και άργησε να αισθανθεί γερά τα πατήματά του. Αυτή τη φορά, ήταν η ώρα να του ανταποδώσει τη χάρη, με σχεδόν αλάνθαστο παιχνίδι από μέση απόσταση που πλήγωσε τον διαβασμένο στην αντιμετώπιση του pick n’ roll Ολυμπιακό.
Και όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός τα κατάφερε με 8 παίκτες. Με τους Παππά – Γιάνκοβιτς να μην πατάνε παρκέ, τον Γιάνκοβιτς για κάτι δευτερόλεπτα και τον Μαυροκεφαλίδη 4 λεπτά. Ο Αργύρης Πεδουλάκης παραδέχτηκε ότι το…ξεζούμισμα του Διαμαντίδη δεν μπορεί να συνεχιστεί, γι΄ αυτό και παρήγγειλε ενισχύσεις στο πρόσωπο του Ζακ Ράιτ.
Ο Ολυμπιακός αποχώρησε από το σπίτι του αιώνιου αντιπάλου με στυφή γεύση στο στόμα. “Χάσαμε μεγάλη ευκαιρία”, παραδέχτηκε αργότερα ο Μπρεντ Πέτγουεϊ. Κυριάρχησε στα ριμπάουντ (10-2 τα επιθετικά), έβαλε τα σουτ στο πρώτο μέρος, έκανε δουλειά στο αντίπαλο pick n’ roll, ανέδειξε σποραδικούς πρωταγωνιστές, έκλεισε παλιές πληγές όπως τα ποσταρίσματα του Μασιούλις. Κι όμως, έχασε, διότι δεν βρήκε πουθενά σταθερή πηγή σκοραρίσματος στο δεύτερο ημίχρονο, όπως βρήκε με τον Περπέρογλου στο πρώτο, δεν αξιοποίησε την υπεροπλία του στα ριμπάουντ, δεν κατάφερε να βγάλει τις αγαπημένες του επιθέσεις των 10 δευτερολέπτων, δεν βρήκε καθαρό μυαλό στο τελευταίο δίλεπτο. Τα δύο τελευταία σουτ πήγαν σε αυτούς με την καλύτερη επαφή με το καλάθ. όχι όμως και με τις καλύτερες προϋποθέσειςι: Λοτζέσκι, Σπανούλης. Γκουπ.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας παίρνει καλό βαθμό σε ό,τι αφορά την αγωνιστική πρόοδο της ομάδας του χθες βράδυ. Όμως όσο δεν λύσει την δική του εικασία του Γκόλντμπαχ, αυτή του Βασίλη Σπανούλη, ο Παναθηναϊκός θα εγκαθιδρύει όλο και περισσότερο συναίσθημα ανωτερότητας.
