Ημέρα ευκαιριών…

Νωρίτερα θα έχουν προηγηθεί η υπόθεση της εκδίκασης από την ΕΠΟ του αιτήματος της πλευράς του Γιώργου Δώνη για τις προβλεπόμενες κυρώσεις στον «Δικέφαλο» λόγω της μη καταβολής του ποσού που του επιδίκασε το αρμόδιο θεσμικό όργανο τον περασμένο Νοέμβριο, όπως επίσης κι η κοινή συνέντευξη Τύπου ΕΠΟ και Superleague. Το κάθε θέμα έχει το δικό του, ξεχωριστό ενδιαφέρον για την ομάδα αλλά την παρούσα στιγμή προέχει το . ευρωπαϊκό τανγκό με τους «Αετούς» της Λισαβόνας.
Ο ΠΑΟΚ προέρχεται από μια όχι και τόσο εύκολη νίκη επί του Πανθρακικού με 3-0 (62′ Κάτσε, 85′ και 86′ Βούκιτς), με το οξύμωρο του πράγματος να έχει να κάνει με μια καλή εμφάνιση στο πρώτο μέρος, που ωστόσο αλλοιώθηκε από το γεγονός πως η ομάδα δεν κατάφερε να μετουσιώσει την κυριαρχία της σε ουσιαστικό προβάδισμα, αφού – και πάλι – όλα εξελίσσονταν ομαλά μέχρι τις παρυφές της αντίπαλης περιοχής, αλλά εκεί έλλειπε η πρωτοβουλία, ο συνδυασμός, το κάτι παραπάνω που θα έβαζε την ομάδα του Χουμπ Στέφενς. Αυτό που εναγωνίως αποζητούσαν οι γηπεδούχοι στο πρώτο ημίχρονο το βρήκαν τελικά στο . δεύτερο, όπου οι φιλοξενούμενοι έχασαν αρκετές και σημαντικές ευκαιρίες στα πρώτα του λεπτά, αποδεικνύοντας πως πρόκειται για μια καλή ομάδα, που φέρει τη σφραγίδα του προπονητή της, καθώς δεν επηρεάζεται σημαντικά από τα πρόσωπα κι έχει το πλεονέκτημα ν’ αποκτά αυτοπεποίθηση μέσα από το παιχνίδι της.
Ενα μακρινό σουτ του Κάτσε σε συνάρτηση με την κακή εκτίμηση του τερματοφύλακα των Θρακιωτών, Αθανασιάδη και δυο γκολ του ξεχωριστού Βούκιτς (σ.σ. ήρθε από τον πάγκο) επέτρεψαν στον ΠΑΟΚ να επιστρέψει στον δρόμο των επιτυχιών στο πρωτάθλημα και να μπει – σχεδόν – απερίσπαστος συνειδητά σε μια δύσκολη εβδομάδα. Μπορεί η φράση, έχει πολλά να κερδίσει μα λίγα να χάσει, να περιγράφει κατ’ ουσία το περίγραμμα του αποψινού αγώνα, ωστόσο όλοι αντιλαμβάνονται – έστω κι ενδόμυχα – πως η ευρωπαϊκή πραγματικότητα της ομάδας είναι διαφορετική. Κι αυτό γιατί η ίδια έχει δημιουργήσει μια παράδοση θετικών κι άκρως ουσιαστικών εμφανίσεων σε ανάλογα ραντεβού του παρελθόντος.
Ραντεβού όχι και τόσο μακρινά αν αναλογιστεί κανείς τα ονόματα των ομάδων που έχει αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια. Εντούτοις, είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο αήττητο στο Europa League μετρώντας εννιά σερί αγώνες, σ’ ένα στατιστικό που επιβεβαιώνει η UEFA καθώς δεν προσμετρά τους προκριματικούς αγώνες. Είναι χαρακτηριστικό πως στους τελευταίους είκοσι αγώνες που έχει δώσει μακριά από την Τούμπα έχει γνωρίσει μόλις δυο ήττες, από Βιγιαρεάλ και Ραπίντ Βιέννης. Βέβαια φέτος, συνεχίζει ν’ αποζητά τη μεγάλη νίκη, το καθοριστικό υπέρ του αποτέλεσμα που θα τονώσει την αυτοπεποίθηση, τον εγωισμό, το χαρακτήρα αυτής της νεόδμητης ομάδας, η οποία εσχάτως προσαρμόζεται και στη δημιουργία δυο ομάδων με διαφοροποιήσεις σημαντικών ποδοσφαιριστών, ανάλογα μ’ αυτούς που έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην Ευρώπη κι αυτούς που δεν έχουν (σ.σ. τους τρεις Νάτχο, Μάρτενς παρότι έχει ν’ αγωνιστεί από αρχές Φλεβάρη, Χούσεν).
Μιας ομάδας που δοκιμάζεται έντονα από τις αμφισβητήσεις για τις εσωτερικές της ισορροπίες, τις σχέσεις των μελών της, την πειθαρχία της, τις ικανότητές της και πάνω απ’ όλα για τη χημεία της. Σάμπως πότε δεν υπήρχαν προβλήματα σ’ αυτήν την ομάδα; Πάντα όμως, σε κάτι τέτοιες στιγμές έβρισκε τρόπο να τα παραμερίζει κι αποδείκνυε μέσα στο γήπεδο την πίστη της με πράξεις για τις πραγματικές της δυνατότητες. Δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τη νίκη, αλλά με την προσπάθεια, την ενέργεια, τη συγκέντρωση, την αποφασιστικότητα. Στο Λονδίνο πήγε χωρίς τον Βιεϊρίνια. Αποβλήθηκε ο Σταφυλίδης σχετικά νωρίς κι η Τότεναμ μείωσε με πέναλτι. Ο Κοντρέρας έκανε την προβολή της καριέρας του, άπαντες υπερέβαλαν εαυτόν και το μικρό θαύμα συντελέστηκε. Κι ενώ υπήρχαν προβλήματα γενικώς στην ομάδα εκείνη την εποχή.
Είναι κάτι που έκανε και πριν από δέκα πέντε χρόνια. Ηττήθηκε 2-1 στην Τούμπα και ταξίδεψε στη Λισαβόνα, στο παλιό και κατεδαφισμένο «Ντα Λουζ» χωρητικότητας εκατόν είκοσι χιλιάδων θέσεων, άσχετα αν αποκλείστηκε στα πέναλτι στη συνέχεια. Αγγιξε το όνειρο, το πάλεψε, πλησίασε αλλά κανείς δεν μέμφθηκε κανέναν. Τώρα, στο ίδιο γήπεδο όπου το ελληνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ως το απόλυτο αουτσάιντερ ταπείνωσε και μάλιστα δις το αντίστοιχο πορτογαλικό ανεβαίνοντας στο κορυφαίο σκαλοπάτι του βάθρου, στο νέο «στάδιο του φωτός» που μετρά έντεκα χρόνια ζωής και φέτος θα φιλοξενήσει τον τελικό του Champions League θα διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορεί.
Γιατί αυτό είναι το κάρμα του. Αυτό είναι το ραντεβού, η χαρά, η γιορτή των φιλάθλων του που κατοικούν εκτός ελληνικών συνόρων. Μαζί με όσους έρθουν από Ελλάδα, αναμένεται να ξεπεράσουν τους χίλιους πεντακόσιους σε μια εποχή αρκετά δύσκολη για τα οικονομικά δεδομένα όλων. Αλλά αυτή η χαρά δε μετριέται σε χρήματα. Αυτή η απόδραση στο κάτι διαφορετικό, η αίσθηση της ευκαιρίας να βγάλει ότι καλύτερο μπορεί και μέσα σε έναν ή δυο αγώνες να (απο)δείξει πως μπορεί να σταθεί αντάξιο των προσδοκιών για κάτι ξεχωριστό, κάτι τόσο ευχάριστο ικανό να λειτουργήσει ως λωτός για μια ημέρα ή έστω για ώρες απέναντι σε ότι απασχολεί τον καθέναν καθημερινά.
Οσο πιο ισχυρός ο αντίπαλος, όσο πιο αντίξοες οι συνθήκες τόσες περισσότερες πιθανότητες να συμβεί κάτι απρόοπτο, αφού καλώς ή κακώς ο ΠΑΟΚ έχει τη συνήθεια να προσαρμόζει τη δυναμική του στον εκάστοτε αντίπαλό του είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Η Μπενφίκα είναι αήττητη από τον Οκτώβριο καθώς έχει να χάσει από τον αγώνα με τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης». Βρίσκεται στην πρώτη θέση του πρωταθλήματός της, διαθέτει τη μεγαλύτερη εμπειρία σε φάσεις νοκ άουτ στη διοργάνωση μετρώντας είκοσι τρεις. Επίσης, μετρά είκοσι νίκες σε τριάντα αγώνες, έχει την τρίτη πλεόν παραγωγική επίθεση με πενήντα γκολ, έχει εννιά διαδοχικές νίκες στην έδρα της σε ευρωπαϊκούς αγώνες, με τελευταία ήττα την περυσινή σεζόν από την . Μπαρτσελόνα. Κι επιπλέον κουβαλάει και την πικρία από την απώλεια και των τριών τίτλων που διεκδικούσε την τελευταία στιγμή. Ομάδα με τον ίδιο προπονητή στον πάγκο της τα τελευταία πέντε χρόνια και με ομοιογένεια που δείχνει να μην επηρεάζεται από την πώληση σημαντικότατων ποδοσφαιριστών της όπως συνέβη πρόσφατα με τον Μάτιτς που συνεχίζει την καριέρα του στην Τσέλσι.
Αυτή λοιπόν είναι η ευκαιρία του «Δικεφάλου» να ξεφύγει από την καθημερινότητά του κι όλα όσα τον απασχολούν, τον ταλαιπωρούν και τον κλονίζουν εντός συνόρων. Είναι η ευκαιρία για απαντήσεις από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές από επίπεδο επιλογών μέχρι ποδοσφαιρικών συμπεριφορών κι απόδοσης. Σε μια χρονική στιγμή που η επικαιρότητα θαρρεί κανείς πως έχει βαλθεί να λειτουργεί αποπροσανατολιστικά για την ομάδα ο στόχος είναι ένας απόψε το καλύτερο δυνατό! Το σχήμα, τα πρόσωπα . λίγη σημασία έχουν. Αυτό που έχει σημασία είναι η προσπάθεια και το αποτέλεσμα. Οσο μεγάλη βέβαια φαντάζει η ευκαιρία για κάτι θετικό αντίστοιχα μεγάλος είναι ο κίνδυνος που ελλοχεύει όταν απέναντι βρίσκεται ένα τέτοιο ποδοσφαιρικό μέγεθος.
Ημέρα ευκαιριών κατά συνέπεια, που με την πάροδο του χρόνου λιγοστεύουν σημαντικά κι αυτό από μόνο του τις καθιστά πολύτιμες. Το αν θα αξιοποιηθούν ή όχι θ’ αποβούν καθοριστικές και για το μέλλον της ομάδας πολυεπίπεδα. Για όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν ημέρες ν’ ασχοληθεί κανείς αλλά μετά τη σημερινή. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους .