Αυτός ο Αρης παρατάχθηκε και στη Λεωφόρο. Ειδικά στο β΄ ημίχρονο οι ποδοσφαιριστές του Παπαδόπουλου περίμεναν απλά το τελευταίο σφύριγμα του Θάνου, προκειμένου να φύγουν για τ΄ αποδυτήρια, να τελειώσουν το μαρτύριο, να επιστρέψουν στο ξενοδοχείο.
Θα πείτε, έτρεφε κανείς, έστω και την παραμικρή ελπίδα, πως οι κίτρινοι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο στην έδρα του Παναθηναϊκού; Η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι το πίστευαν πραγματικά, όμως κι αυτοί έπαψαν να το πιστεύουν μετά το χαμένο πέναλτι. Χαρακτηριστικό δείγμα ομάδας που δεν πιστεύει, πια, σε τίποτα, χωρίς ψυχολογία, ούτε από τα 11 βήματα!
Υπ΄ αυτές τις συνθήκες και παρά τις όποιες μαθηματικές πράξεις διατηρούν ακόμα τον Αρη στην ζωή, δεν νομίζω πως υπάρχει η παραμικρή διέξοδος αποφυγής του μοιραίου. Πάνω απ΄ όλα, δεν το πιστεύουν τα ίδια τα μέλη της. Ακόμα και τα λόγια συντήρησης της ελπίδας (της όποιας ελπίδας), με δυσκολία βγαίνουν από το στόμα τους.
Τώρα, πια, ούτε οι μαραθώνιες ομιλίες του Σούλη, ούτε τα ανέξοδα πριμ του Σκόρδα μπορούν να πιάσουν τόπο. Μέσα τους (άπαντες) έχουν συνηθίσει στην ιδέα του υποβιβασμού. Αυτό που απομένει είναι η τυπική επισφράγισή του που θα δώσει τέλος σε μια μαρτυρική χρονιά. Σε μια σεζόν για την οποία ουδείς προέβλεπε πως θα καταλήξει έτσι.
Παρά ταύτα ο Αρης πρέπει να τελειώσει αξιοπρεπώς το πρωτάθλημα. Αυτή η εικόνα δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Δεν αρμόζει στην ιστορία αυτής της ομάδας να διασύρεται κατ΄ αυτόν τον τρόπο. Η τελευταία εντύπωση ας είναι γλυκιά. Οι επόμενοι 6 αγώνες, ας αποτελέσουν την αρχή ενός νέου ξεκινήματος. Δεν είναι απαραίτητο ο δρόμος που θ΄ ανοιχτεί να οδηγήσει στην παραμονή, άλλωστε η ομάδα κυνηγά, πια, ένα ποδοσφαιρικό θαύμα. Όμως ένα μήνυμα μπορεί να το περάσει.
Η αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία..
Υ.Γ: Γιαννίτσης, Νταμαρλής, Τσιάρας, Κύργιας, Ηρακλής, Οικονομόπουλος, Βλάχος, Βανγκέλι. Οκτώ (!) αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές στην αρχική ενδεκάδα; Σούλη, χάθηκε το μέτρο.