Καλώς ή κακώς ο συγκεκριμένος θεσμός προβάλει ως ευκαιρία διάκρισης και κατάκτησης ενός τροπαίου με πιο βατό δρόμο από αυτόν του πρωταθλήματος λόγω των λιγότερων αγώνων, μιας καλής κλήρωσης και άλλων παραμέτρων, ωστόσο ο «Δικέφαλος» απουσιάζει εδώ και μια δεκαετία από την ουσιαστική διεκδίκησή του, καθώς από τις 17 Μαΐου 2003 όταν και κατέκτησε τον πλέον πρόσφατο τίτλο του, έφτασε μεν κοντά αλλά δεν έχει καταφέρει να προκριθεί σε τελικό της διοργάνωσης.
Η «δίψα» είναι μεγάλη κι αδιαμφισβήτητη. Αυτό βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις φαίνεται περισσότερο στις εκδηλώσεις των φιλάθλων παρά οπουδήποτε αλλού αλλά δεν είναι αυτό το θέμα στην προκειμένη περίπτωση. Περισσότερο από διακόσιοι φίλοι του «Δικεφάλου» βρέθηκαν χτες έξω από την Τούμπα, σε μια προσπάθειά τους να μεταφέρουν στα πρόσωπα που πλαισιώνουν τη σημερινή ομάδα αυτή την ισχυρή θέληση, αυτήν την ανάγκη που νιώθουν ώστε το φετινό εγχείρημα στον θεσμό να έχει αίσιο τέλος. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ξεπεραστεί το διόλου ευκαταφρόνητο εμπόδιο του Ολυμπιακού.
Μιας ομάδας που έχει κατοχυρώσει το πρωτάθλημα, που είχε μια σημαντική πορεία στο Champions League αλλά θέλει και το Κύπελλο, αποκλείοντας την ομάδα που στο ξεκίνημα της σεζόν θέλησε ν’ αμφισβητήσει την κυριαρχία της. Και με όλα όσα έχουν γίνει στους δυο μεταξύ τους αγώνες πρωταθλήματος γίνεται ευρύτερα αντιληπτό πόσο περισσότερη σημασία δίνουν αμφότεροι ως προς το γόητρο, το κύρος τους προς τέρψιν και των φιλάθλων τους, καθώς αυτοί λογίζονται ως η κινητήρια δύναμή τους.
Για τον ΠΑΟΚ λοιπόν, είναι ο ένας από τους δυο βασικούς εναπομείναντες στόχους της σεζόν, έχοντας αποτύχει να φτάσει στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος και δίχως να καταφέρει να κάνει την υπέρβαση στο «Europa League», θέλει πρόκριση στον τελικό και τον τίτλο αλλά και την πρώτη θέση στα πλέι οφ. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αυτών των στόχων. Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό τα σχετικά δείγματα μοιάζουν θετικά, αλλά όχι σε βαθμό τέτοιο που να προσδίδουν σιγουριά και βεβαιότητα.
Σα να λείπει μια σημαντική τόνωση αυτοπεποίθησης, μια εμφάνιση σε συνδυασμό με αποτέλεσμα ικανά να πιστοποιήσουν πως – έστω και καθυστερημένα – μπήκε το . νερό στ’ αυλάκι, δημιουργήθηκε ένα σύνολο με μεγαλύτερη σταθερότητα τόσο σε πρόσωπα, όσο και σ’ αποτελεσματικότητα, λόγος για τον οποίο δεν αντέχει σε κριτική ο αγώνας της περασμένης Κυριακής με τη νίκη επί της Καλλονής. Αναμέτρηση στην οποία η τεχνική ηγεσία έκρινε φρόνιμο να δώσει ανάσες στους ποδοσφαιριστές που – μέσα από τις επιλογές του στους τελευταίους αγώνες – φαίνεται να έχει προκρίνει ως βασικές για τον καταρτισμό της αρχικής ενδεκάδας. Το σωστό ή λάθος της συγκεκριμένης λογικής θα φανεί σήμερα, στην πράξη.
Την Κυριακή, όπως και την προηγούμενη εβδομάδα με τον ΠΑΣ, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε πίσω στο σκορ (36′ Περόνε), αλλά και πάλι, παρά τις ελλείψεις του και λόγω τιμωριών, αντέδρασε και με τους Βούκιτς (73′), Κουλούρη (84′) – αμφότεροι προερχόμενοι από τον πάγκο – έφτασε σε μια, ακόμη ανατροπή κι αξιοποίησε ιδανικά τις απώλειες βαθμών που υπέστησαν οι Ατρόμητος, Παναθηναϊκός. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα είχε δυο οφέλη. Το πρώτο είχε να κάνει με τον Ευθύμη Κουλούρη, πρώτο σκόρερ της Κ20 που απέδειξε πως μπορεί επάξια να σταθεί στην πρώτη ομάδα επιβεβαιώνοντας τη σωστή δουλειά που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια στα τμήματα υποδομής και το δεύτερο με την ψυχολογία των πρωταγωνιστών που έμειναν ανεπηρέαστοι ενόψει της σημερινής αναμέτρησης.
Το πρώτο ενενηντάλεπτο λοιπόν, μια ποδοσφαιρική σύγκρουση ποδοσφαιρικών εγωισμών, όπου οι πλέον ισχυρές προσωπικότητες, η αποφασιστικότητα, το πάθος, η δύναμη κάνουν τη διαφορά. Ενα χρονικό διάστημα που προσφέρεται και στις δυο ομάδες προκειμένου να βάλουν θεμέλια πρόκρισης για τον τελικό της 26ης Απριλίου. Σημαντικό δεδομένο είναι κι η πίεση. Οπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το στοιχείο που αποτελεί έναν από τους κύριους λόγους για να χαρακτηριστεί μια ομάδα ως φαβορί, η έδρα δηλαδή, είναι κι ένας από τους κυριότερους παράγοντες πίεσης, όχι μόνον για τον αντίπαλο αλλά και για την ίδια τη γηπεδούχο ομάδα σε περίπτωση κατά την οποία τα πράγματα δεν εξελίσσονται σύμφωνα με τις προσδοκίες της.
Κι εκεί πέφτει μεγάλο βάρος, στο ν’ αντιμετωπιστεί αυτή η αναμέτρηση από τον Γιώργο Γεωργιάδη και τους ποδοσφαιριστές του σα να μην υπάρχει δεύτερος ημιτελικός. Σα να μην υφίσταται η πολυτέλεια του δεύτερου ενενηντάλεπτου, σχεδόν πάντα ικανού να διορθώσει κάποιος ότι κακώς – αγωνιστικό – κείμενο έχει κάνει στο πρώτο. Εδώ που έφτασαν, δεν υπάρχουν δεύτερες, τρίτες ευκαιρίες, ανώδυνες ήττες κλπ. Κακά τα ψέματα, ήγγικεν η ώρα γι’ αυτήν τη φετινή ομάδα του ΠΑΟΚ, με τις διαφοροποιήσεις σε τεχνική ηγεσία και τις προσθαφαιρέσεις στο έμψυχο δυναμικό της ν’ αποδείξει τί αξίζει, για τί είναι ικανή τέλος πάντων… Η πρώτη και σημαντικότερη ευκαιρία της είναι η σημερινή. Ο δεύτερος ημιτελικός στην Τούμπα και τα πλέι οφ ακολουθούν.
Απαντες γνωρίζουν τις συνθήκες μιας τέτοιας αναμέτρησης. Κι έχοντας κατά νου το τι διακυβεύεται κατανοεί το κλίμα που θα επικρατεί και στους δυο αγώνες, αφού πλείστοι όσοι καλοθελητές – επαγγελματίες και μη – έχουν βάλει το λιθαράκι τους, οι πρωταγωνιστές θα πρέπει να είναι καταλλήλως προετοιμασμένοι, σε ψυχολογικό επίπεδο. Ο κάθε ένας από μόνος του δεν μπορεί να τα καταφέρει, μόνο ως σύνολο με συνοχή, κοινή αντίληψη κι ενιαία αγωνιστική συμπεριφορά.
Εκπλήξεις δύσκολα να προκύψουν στο αρχικό σχήμα. Ο Γλύκος κάτω από τα δοκάρια, με αμυντική γραμμή μπροστά του από δεξιά προς τ’ αριστερά τους Σκόνδρα, Βίτορ, Ινσαουράλδε, Τζαβέλλα. Οι τρεις της μεσαίας γραμμής είναι οι Κάτσε, Νάτχο, Κατσουράνης με πλέον πιθανό σχηματισμό τον πρώτο ως μοναδικό αμυντικό χαφ και τους άλλους δυο διαγώνια προωθημένους, διάταξη που δίνει τον σχηματισμό του 4-3-3 με τους Λούκας – Στοχ στις πλευρές και τον Αθανασιάδη στην κορυφή να τον ολοκληρώνουν. Εκτός αποστολής έμειναν οι Χακόμπο, Γκσπούρνινγκ, Κατσικάς, Λάζαρ, Μαντούρο, Μάρτενς, Γεωργιάδης, Ολίσε, Χούσεν.
Ζητείται απόδειξη λοιπόν, μια αγωνιστική παρακαταθήκη που θα πιστοποιεί την αγωνιστική άνοδο και θα ενισχύει την προοπτική ενός θετικού φινάλε μιας σεζόν, που αλλιώς ξεκίνησε, διαφορετικά εξελίχθηκε κι όλοι – για διαφορετικούς λόγους – περιμένουν να δουν το πώς θα ολοκληρωθεί. Γιατί, ότι κι αν λέγεται, όποιον εφησυχασμό κι αν παρέχει ένα συμβόλαιο, η παρουσία του καθενός στο σήμερα είναι αυτή που του διασφαλίζει το μέλλον του και τουλάχιστον για τα μέλη της ποδοσφαιρικής οικογενείας του ΠΑΟΚ, άπαντες έχουν συνειδητοποιήσει πως τελούν υπό κρίση σ’ ότι έχει να κάνει με τη δική τους παρουσία στο εγγύς μέλλον αυτής.
Ακούγεται . κάπως, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα όπως ορίζεται από κάποιον που έχει απαιτήσεις και πληρώνει αδρά γι’ αυτές. Οπως θα έπρεπε να ορίζεται κι από τον καθέναν που θέτει στόχους στη ζωή του κι επιζητά τη βελτίωσή του μέσα από την επίτευξη αυτών. Με τα μάτια ολόκληρης της ελληνικής – κι όχι μόνον – ποδοσφαιρικής κοινωνίας στραμμένα πάνω τους απόψε μακάρι οι πρωταγωνιστές να δώσουν την καλύτερη δυνατή ποδοσφαιρική παράσταση που θ’ αναγκάσει την επομένη του αγώνα άπαντες ν’ ασχολούνται με την ουσία αυτής κι όχι μ’ οτιδήποτε παράταιρο. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους…
