Ενας σε κάθε γραμμή, θα προσθέταμε εμείς, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουμε με ακρίβεια που θα πέσει το βάρος των πρωταθλητών Ελλάδας. Αλλά με βάση όσα προκύπτουν τις τελευταίες ημέρες, δε θα ήταν παράλογο να επιχειρηθεί η ενίσχυση κάθε γραμμής με παίκτη από το πάνω “ράφι”.
Στο σημείο αυτό θα γυρίζουμε λίγο στο χρόνο πίσω και θα σταματήσουμε στο πρώτο μισό της περιόδου. Τότε, που ο Ολυμπιακός άρχιζε την προσπάθεια υπεράσπισης των κεκτημένων στην Ελλάδα, επιχειρώντας παράλληλα να κάνει ένα βήμα παραπάνω στην Ευρώπη (να περάσει απ’ τους ομίλους, στη νοκ άουτ φάση του Τσάμπιονς Λιγκ).
Σε όλη αυτή την πορεία έως και τα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, αναδείχθηκαν ηγετικές φυσιογνωμίες σε κάθε γραμμή. Πρώτα από όλους ο Ρομπέρτο, ο οποίος πρόσφερε ασφάλεια για σιγουριά διαρκείας κάτω απ’ την εστία του Ολυμπιακού, για πρώτη φορά μετά από τον Αντώνη Νικοπολίδη.
Κατά την προσωπική μας άποψη, η απόκτηση των δικαιωμάτων του Ισπανού γκολκίπερ, αποτελεί μία απ’ τις σημαντικότερες συμφωνίες στη σύγχρονη ιστορία των «ερυθρόλευκων». Διότι ένας γκολκίπερ με προσωπικότητα και μεγάλες δυνατότητες, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο ενός ισχυρού οικοδομήματος.
Από ‘κει και έπειτα, είμαστε της άποψης πως οι “Πειραιώτες” στηρίχτηκαν στο πρώτο μισό της περιόδου σε τρία Ελληνόπουλα, η απουσία των οποίων στο δεύτερο γύρο, επηρέασε σε σημαντικό βαθμό την εικόνα τους.
Αναφερόμαστε στις περιπτώσεις του Δημήτρη Σιόβα, του Ανδρέα Σάμαρη και του Κώστα Μήτρογλου. Ουσιαστικά κάθε ένας εξ αυτών είχε ηγετικό ρολό σε άμυνα, μεσαία γραμμή και επίθεση αντίστοιχα.
Ο Σιόβας τραυματίστηκε τον Ιανουάριο και ο Ολυμπιακός έχασε έναν εξαιρετικό αμυντικό, ο οποίος βοηθούσε σημαντικά και στο δημιουργικό σκέλος του παιχνιδιού. Ο Σάμαρης έχασε τη θέση του απ’ τον Εντινγκά, ενώ ο Μήτρογλου “σήκωσε άγκυρα” και έφυγε για τη Φούλαμ.
Με βάση τα δρώμενα στο πρώτο μισό της περιόδου, θα συμφωνείτε πως η ομάδα του Πειραιά θα χρειαστεί ηγέτη σε κάθε γραμμή. Παίκτες πάνω στους οποίους θα στηριχθεί το νέο οικοδόμημα που θα δημιουργήσει ο Μίτσελ το καλοκαίρι, σε Αυστρία και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Στο σημείο αυτό δε θα επιχειρήσουμε να μαντέψουμε τις σκέψεις του Ισπανού τεχνικού, διότι τότε θα υπάρχει κίνδυνος να οδηγηθούμε σε λανθασμένα συμπεράσματα, απ’ τη στιγμή κατά την οποία κρατάει κλειστά τα χαρτιά του. Όμως, θα θυμηθούμε κάτι το οποίο μπορεί να μας βοηθήσει στο μεταγραφικό ρεπορτάζ. Πέρυσι την άνοιξη ήταν όταν αποφάσιζε να μην συνεχιστεί η συνεργασία με τον πρώτο σκόρερ της ομάδας, τον Ραφίκ Τζιμπούρ και εν συνεχεία με τον πολυτιμότερο παίκτη της περιόδου, τον Τζαμέλ Αμπντούν. Γιατί, λοιπόν, να μην προχωρήσει και φέτος σε εισηγήσεις οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν αίσθηση;