Οι συζητήσεις θα είχαν βάση και ο προβληματισμός θα ήταν κατανοητός, αν υπήρχε στον ορίζοντα έστω και ένας άνθρωπος ο οποίος θα μπορούσε ή αν προτιμάτε θα επιθυμούσε, να στηρίξει το εγχείρημα της Football League. Όμως, με την απροθυμία που επικρατεί και την παντελή έλλειψη αξιόπιστου βιώσιμου σχεδίου, αλήθεια, γιατί το κουράζουμε;
Υπό τις σημερινές συνθήκες (λοιμού, σεισμού και καταποντισμού), ο Αρης δεν μπορεί να παίξει στη Β΄ Εθνική. Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως ξεπερνά τον σκόπελο (μέσω διαφόρων άρθρων και παραγράφων) των πιστωτών που καραδοκούν, η ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος που έρχεται θα είναι τόσο μεγάλη που υπό καθεστώς οικονομικής ανέχειας οι κίτρινοι δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν. Ειλικρινά, δεν ξέρω πόσο έτοιμος είναι ο κόσμος να αντέξει άλλη μία χρονιά, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αυτή τη φορά στα σκοτεινά σοκάκια της Football League. Θα χαθεί άλλη μία χρονιά με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια την υπόσταση του συλλόγου.
Από την άλλη, όσο πικρό κι αν είναι το σενάριο της καθόδου στη Γ΄ Εθνική, δίνει, έστω και στο ελάχιστο είναι η αλήθεια, μια αχτίδα προοπτικής. Η ομάδα θα καταφέρει να σταθεί στα πόδια της οικονομικά (με τηλεόραση, ΟΠΑΠ και εισιτήρια η χρονιά βγαίνει «αναίμακτα»), να απαλλαγεί από τα χρέη (θα κυνηγούν, πια, αυτούς που τα δημιούργησαν) και όσο κι αν ακούγεται αστείο θα προσφέρει ξανά νίκες στον πικραμένο κόσμο, παράλληλα με το όραμα της επιστροφής! Ότι ακριβώς, δηλαδή, συνέβη φέτος στην ΑΕΚ, με την ειδοποιό διαφορά πως εκεί υπάρχει η εγγύηση του Μελισσανίδη, ενώ εδώ το απόλυτο τίποτα.
Ποιος αποκλείει, όμως, το ενδεχόμενο εμπλοκής ενός σοβαρού επιχειρηματία στα του Αρη, το επόμενο καλοκαίρι, ξέροντας ότι αγοράζει καθαρό προϊόν και όχι φύρα; Και γιατί να μπει τώρα, έστω και μέσω του άρθρου 106ια, βάζοντας κοντά στα 2 εκατομμύρια, ενώ σ΄ ένα χρόνο ως «εκκαθαριστής» δεν θα χρειαστούν παραπάνω από 600 χιλιάδες ευρώ;
Αντιλαμβάνεστε, πως απ΄ όποια πλευρά κι αν το εξετάσει κάποιος (πλην της ρομαντικής) ο Αρης οδηγείται, διά της ατόπου, στη Γ΄ Εθνική, στην οποία το πάνω χέρι θα έχει ο ΑΣ και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Υ.Γ: Η «φωτιά» του ΑΦΜ δεν έχει σβήσει ακόμη. Όμως, από τη μία η άρνηση των οργανωμένων και από την άλλη το 1,5 σερραϊκό εκατομμύριο, οδηγούν και αυτή τη λύση στις καλένδες.
Υ.Γ: Οσες συσκέψεις με νομικούς, υπουργούς ή πρωθυπουργούς κι αν γίνουν, αν δεν βρεθούν χρήματα, είναι χαμένος χρόνος και μάταιος κόπος.