Λες και η Ατλέτικο μέχρι να δεχτεί το γκολ μπήκε στο γήπεδο, έκρυψε την μπάλα, έχασε δεκαοχτώ ευκαιρίες και είπε θα σας τσακίσω.
Το ποδόσφαιρο ιδίως σε αυτό το επίπεδο είναι λεπτομέρειες. Ο πλέον έμπειρος παίχτης, ο Ετό κάνει το πλέον ανόητο πέναλτι στην ιστορία του θεσμού και φτιάχνει την ιστορία για το 1-2. Το 2-2 δε γίνεται ποτέ στη φάση του Βραζιλιάνου με την περούκα και κάπως έτσι ο Μουρίνιο γίνεται άμπαλος οδηγός λεωφορείου και ο Σιμεόνε ο νέος special one.
Ναι, η Ατλέτικο είχε σωστές-μικρές αποστάσεις, ναι, είχε πάντα δύο και τρεις παίκτες πάνω στον Αζάρ, ναι, είχε και σήμερα έναν τεράστιο τερματοφύλακα, ναι, έδειξε τα “καρύδια” που έχει και ο προπονητής της, ναι, ο Σιμεόνε κέρδισε απόψε τη μάχη των πάγκων, αλλά ως εκεί.
Ήμαρτον με τους άσχετους και τους προπονητές του καναπέ, που κρίνουν τον Μουρίνιο από τις προκλητικές πολλές φορές δηλώσεις του και όχι από το έργο του, όλους αυτούς που αποθεώνουν τους προπονητές των ομάδων που υποστηρίζουν εντός των συνόρων, όταν στον κρίσιμο αγώνα με την Κάτω Ραχούλα δηλώνουν πως θα είναι δύσκολο παιχνίδι. Νισάφι πια, παίξτε κανένα τάβλι κι αφήστε την μπαλίτσα…