Ο Καλαϊτζίδης, στα 57 του χρόνια, αποφασίζει να κάνει άλμα στην προπονητική του καριέρα, παρ΄ ότι έπρεπε (βάση της αξίας του), να το είχε κάνει πολύ νωρίτερα, αναλαμβάνοντας το τεράστιο μέγεθος που λέγεται, Αρης! Αποφασίζει να ακολουθήσει το όνειρό του, να καθοδηγήσει την ομάδα της καρδιάς του (κι ας μην θέλει να το προβάλλει πάρα πολύ) στη Β΄ Εθνική, με στόχο έναν και μοναδικό: Να την επαναφέρει στη φυσική της θέση. Παρά ταύτα, δεν έβαλε όπως-όπως την υπογραφή του και δεν πίεσε καταστάσεις, μόνο και μόνο για να μη χάσει την καρέκλα.
Προσωπικά, η προ συμφωνίας με τον Αρη, συμπεριφορά του, δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Γνωρίζω τον Καλαϊτζίδη τα τελευταία 20 χρόνια. Από την εποχή που ήταν προπονητής στον Ποσειδώνα Μηχανιώνας και την ΑΕ Αμπελοκήπων (την αγαπημένη μου ΑΕΑ) και είμαι σε θέση να διαβεβαιώσω τους πάντες πως αυτός ο άνθρωπος εξακολουθεί να τηρεί τις αρχές και τις αξίες του, δίχως την παραμικρή παρέκκλιση. Ισως γι αυτό δεν έκανε, μέχρι σήμερα, την καριέρα που θα επιθυμούσε ή αν προτιμάτε την καριέρα που θα του άξιζε.
Ο Καλαϊτζίδης, δεν συμβιβάζεται, δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν βάζει νερό στο κρασί του. Λέει την άποψή του, συγκρούεται και εάν χρειαστεί θα φτάσει στα άκρα, προκειμένου να πετύχει το, κατά τη γνώμη του, καλό της ομάδας. Απ΄ όπου κι αν πέρασε άφησε έργο. Ακόμη κι ο Γιώργος Αρβανιτίδης, στη Βέροια, που κάνει πρωταθλητισμό στις αλλαγές των προπονητών, όταν μιλά γι αυτόν, κοντοστέκεται. Δεν αμφισβητεί την προπονητική του αξία, γεγονός αυταπόδεικτο από τις επτά σεζόν που τον κάλεσε κοντά του! Αδιανότητα πράγματα για έναν Αρβανιτίδη.
Τέτοιον προπονητή, λοιπόν, θέλει ο Αρης! Τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η ομάδα στον πάτο του βαρελιού, ο Καλαϊτζίδης, μπορεί να σπρώξει τον μοχλό προς τα εμπρός, κερδίζοντας παράλληλα το στοίχημα της προσωπικής ποδοσφαιρικής του ζωής!