Το μουντιάλ είναι γιορτή. Γιορτή είναι και η συμμετοχή της εθνικής μας ομάδας στο μεγάλο αυτό ραντεβού και ως τέτοια πρέπει όλοι οι φίλαθλοι, αλλά και οι παροικούντες στην ποδοσφαιρική Ιερουσαλήμ να την αντιμετωπίσουμε! Οι υπερβολικές απαιτήσεις και η γκρίνια περιττές. Ας μην ξεχνάμε πως πριν από δέκα χρόνια μια χούφτα από παιδιά που στηρίχτηκαν στη δύναμη και την τύχη βάδισαν ως το θρίαμβο του Euro με το… σταυρό στο χέρι!
Στιγμές της ποδοσφαιρικής ιστορίας θα γραφτούν σε λίγη ώρα και εμείς ας είμαστε έτοιμοι να τις καταγράψουμε με σοφία. Τα τεχνικά ας τα γνωρίζουν καλύτερα αυτοί που πρέπει. Είναι σπάνιο (κι ας καλομάθαμε) η εθνική μας ομάδα να βρίσκεται στο παγκόσμιο κύπελλο και να έχουμε… έντεκα ακόμα λόγους να το παρακολουθούμε!
Κι αν ο Σάντος αποφασίσει να κατεβάσει λεωφορείο μπροστά απ’ την εστία μας, ας μη μας ξενίσει. Εξ’ άλλου κάπως έτσι μοιάζει και η χώρα μας. Όλοι ζούμε σ’ ένα «μπλε λεωφορείο» (όπως «yellow submarine») και πορευόμαστε σ’ αυτό εδώ και δεκαετίες. Με τη χαρά και τη λύπη, την κακομοιριά και την αξιοπρέπεια, την αποτυχία και την επιτυχία. Ας φυλάξουμε τη θετική μας ενέργεια γι’ αυτή την ομάδα και ας μην είναι όπως θα θέλαμε. Κι ας μην έχει Σαραβάκο, Δεληκάρη, Παπαϊωάννου ή Σαργκάνη, έχει τα υλικά που την κάνουν ξεχωριστή. Το γαλανό και το λευκό!