Δεν υπάρχουν όμως δικαιολογίες για την φετινή συνάντηση με τους Βόσνιους. Ακόμα κι αν έλειπε το αστέρι της ομάδας (Χαβιέ Ούμπιντες), ακόμα κι αν ο Τάτος είναι ανέτοιμος ή ακόμα κι αν δεν έχει συμπληρωθεί το ρόστερ της νέας σεζόν.
Η νίκη στο Σαράγεβο την προηγούμενη εβδομάδα άνοιξε τον δρόμο της πρώτης πρόκρισης, αλλά δεν ήταν αρκετή. Χρειαζόταν το κάτι παραπάνω. Είτε αυτό λέγεται πάθος, είτε πνευματική προετοιμασία, είτε αγωνιστικός προσανατολισμός. Ο χειρότερος Ατρόμητος στην δεύτερη θητεία του Παράσχου δεν άξιζε να περάσει. Όλα τα ατού του κινήθηκαν σε ρηχά νερά και μοιραία η ομάδα του Ούστσουπλιτς, που ήξερε τί ήθελε στο χορτάρι, πήρε πανάξια την πρόκριση.
Ήταν φανερό και στα 210 λεπτά των δύο αναμετρήσεων, πως ο Ατρόμητος χρειαζόταν κάτι παραπάνω από τύχη για να περάσει από τα Βαλκάνια και να βγει στην Ευρώπη. Το 3-5-2 δεν λειτούργησε, με τους κυανόλευκους να χάνονται στην “μετάφραση” του νέου συστήματος που προσπαθεί να εφαρμόσει ο Γιώργος Παράσχος. Η εμπειρία μετατράπηκε σε άγχος και η πίεση έμοιαζε δυσβάσταχτη.
Πλέον το ζητούμενο είναι το μάθημα που πήραν όλοι στο Περιστέρι να γίνει οδηγός για την πολύ δύσκολη σεζόν που ακολουθεί. Αφορισμοί και ισοπέδωση δεν αρμόζουν σε μια ομάδα που μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο. Χρειάζεται ψυχραιμία και συνέχεια της σωστής και μεθοδικής δουλειάς που γίνεται στον σύλλογο. Άλλωστε οι ιθύνοντες της ομάδας γνωρίζουν πως η διάρκεια σε μια καλή ομάδα είναι το παν. Και η διάρκεια φέτος θέλει τον Ατρόμητο να προσπαθεί ξανά να πρωταγωνιστήσει στην Super League και να διεκδικεί την είσοδό του στα play off.