Σκληροτράχηλη έδρα, δύσκολος αντίπαλος με τεχνικό που γνωρίζει καλά τον ΠΑΟΚ και τον τρόπο λειτουργίας του, κάτι που ισχύει και για ποδοσφαιριστές του, όπως οι Μαλεζάς, Φωτάκης, Θεοδωρίδης. Από την άλλη, ήταν μια – ακόμη – αναμέτρηση για την ομάδα του Αγγελου Αναστασιάδη έπειτα από σύντομο διάστημα σε σχέση με την προηγούμενη, με τις απουσίες – κυρίως – των Τζαβέλλα, Μαντούρο, Γκολάσα, δίχως φιλάθλους και με τη γνωστή και δεδομένη πίεση που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη ομάδα σε κάθε αγώνα που δίνει, ανεξαρτήτως αντίπαλου. Στο αντίστοιχο ποδοσφαιρικό ραντεβού της περσινής σεζόν, που και πάλι είχε γίνει σχετικά νωρίς, ο «Δικέφαλος» είχε ηττηθεί με 2-0 κι αν ο Καμαρά δε σημάδευε το ένα από τα δοκάρια της εστίας του Χακόμπο στην εκτέλεση πέναλτι λίγα λεπτά πριν από την ολοκλήρωση της αναμέτρησης, το τελικό σκορ θα ήταν ακόμη πιο…ευρύ.
Σχεδόν, έναν χρόνο μετά, καθώς εκείνο το ματς είχε διεξαχθεί στις 24 Αυγούστου μετά τον πρώτο αγώνα πλέι οφ για το Champions League με τη Σάλκε στο Γκεζελκίρχεν, η ομάδα σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί ν’ αποδείξει πως έχει γυρίσει σελίδα για τα καλά. Οχι μόνο σ’ επίπεδο προσώπων και πρωταγωνιστών κάτι που είναι εκ των πραγμάτων δεδομένο, αλλά και – το βασικότερο – σ’ επίπεδο νοοτροπίας. Η εκτέλεση πέναλτι ήταν ίσως από τα ελάχιστα κοινά, αγωνιστικά στοιχεία των δυο αναμετρήσεων, αν κι αυτήν τη φορά ήταν για λογαριασμό του ΠΑΟΚ και το εκτέλεσε εύστοχα αυτός που το κέρδισε, ο Ρόμπερτ Μακ, στο 36′ διαμορφώνοντας το τελικό σκορ 0-1. Συνέχεια στις νίκες, όχι όμως και στις εντυπωσιακές εμφανίσεις, τουλάχιστον σ’ ότι έχει να κάνει μεσοεπιθετικά.
Μετά από ένα πολύ καλό ξεκίνημα που έδειξε να αιφνιδιάζει τους γηπεδούχους, με έντονη πίεση από ψηλά, καλή κυκλοφορία και κατοχή, σχετικά γρήγορα η ομάδα του Αγγελου Αναστασιάδη παρουσίασε συμπτώματα δυσλειτουργίας στην ανάπτυξη και στις συνεργασίες έξω από την αντίπαλη περιοχή. Είναι δύσκολο για κάποιον ν’ αποδώσει τη συγκεκριμένη εικόνα σε κάτι μεμονωμένα, όπως η κόπωση – σωματική και ψυχολογική – ή η κακή ημέρα ποδοσφαιριστών που έχουν καίριους ρόλους στις συγκεκριμένες λειτουργίες, αλλά η όλη εικόνα ανάγκασε τον τεχνικό της ομάδας να παραδεχτεί σχετικά νωρίς στους συνεργάτες του πως «δεν είμαστε καλά απόψε».
Παρά την πληθώρα παικτών πάνω από τη μεσαία γραμμή, αφού επιλέχθηκαν δυο μέσοι οι Κάτσε – Τζανδάρης έχοντας μπροστά τους τέσσερις συμπαίκτες τους, Μακ, Περέιρα, Σαλπιγγίδη και Αθανασιάδη, το λάθος γινόταν εύκολα κι οι φωνές από τον πάγκο επαναλαμβάνονταν ζητώντας διαρκώς ένα πράγμα: «Μια πάσα . ». Οταν το .. παράπονο έγινε πράξη, ο Περέιρα – επιστρέφοντας έπειτα από σύντομη απουσία λόγω ενοχλήσεων – έβγαλε στον κενό χώρο τον Μακ κι ο Σλοβάκος την αξιοποίησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να κερδίσει την εσχάτη των ποινών και να τη μετατρέψει σε νικητήριο γκολ. Η ομάδα ήταν διαβασμένη, πολύ καλά στημένη, με σωστές αποστάσεις που δεν επέτρεψαν στον αντίπαλο να πάρει και να κρατήσει την μπάλα στα πόδια του κι είτε να οργανώσει παιχνίδι είτε να βγει μπροστά με αντεπιθέσεις.
Κι αν οι φιλοξενούμενοι ήταν λίγο πιο προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια – με χαρακτηριστικότερες φάσεις το βολ πλανέ του Αθανασιάδη στο πρώτο μέρος και την κεφαλιά του Βίτορ που σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι στο δεύτερο – ίσως να είχαν πάρει και κάτι καλύτερο σ’ επίπεδο αποτελέσματος, αντιμετωπίζοντας και με λιγότερο άγχος την τελευταία φάση του αγώνα, όπου ο Κατσικάς έσωσε προ της εστίας του Γλύκου απομακρύνοντας την μπάλα με το κεφάλι. Ετσι λοιπόν, ακόμη και σε μια μέρα που κρίθηκε φρόνιμο ο ΠΑΟΚ ν’ αγωνιστεί με 4-2-3-1, να μείνει ο Τζιόλης εκτός για να πάρει δυνάμεις, που οι δυο ακραίοι αμυντικοί είχαν τη μικρότερη συμμετοχή στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας τους από κάθε άλλη φορά κι ειδικά ο Σκόνδρας έπειτα από καιρό είχε χαμηλή απόδοση, η ομάδα αντιπαρέθεσε συνολική αντίδραση, με αλληλοκάλυψη, με πάθος, με πολλά τρεξίματα, με πείσμα και προσωπικές εξάρσεις για να πάρει αυτό που θα τη βοηθούσε να πιστέψει ακόμη περισσότερο στις δυνάμεις της, να τονώσει την αυτοπεποίθησή της και να συνεχίσει απρόσκοπτα το ποδοσφαιρικό οδοιπορικό της στις διοργανώσεις συμπληρώνοντας ένα μήνα δίχως ήττα και μ’ εντυπωσιακό απολογισμό σε γκολ υπέρ και κατά.
Αυτή τη φορά ήταν η σειρά των Βίτορ και Κατσικά να κάνουν τη διαφορά, συνεπικουρούμενοι από ένα μαεστρικό και πανταχού παρόντα Κάτσε. Επρεπε ο Περέιρα ν’ αφήσει τον εκτελεστικό του ρόλο και να ενσαρκώσει – έστω και στιγμιαία – έναν πιο δημιουργικό για να προκύψει το θετικό αποτέλεσμα. Χρειάστηκαν τα τρεξίματα του Τζανδάρη για να κλείσουν οι χώροι στο κέντρο και να περάσουν ελάχιστες μπαλιές των ποδοσφαιριστών του Μάκη Χάβου. Ηταν απαραίτητο να γυρίσει αρκετές φορές ο Σαλπιγγίδης μέχρι την άμυνα για να πιέσει και να σταματήσει αντίπαλο πριν αυτός δοκιμάσει τ’ αντανακλαστικά του Γλύκου από κοντινή απόσταση. Κι όταν ο Παναιτωλικός προσπάθησε ν’ αλλάξει τα δεδομένα στην επανάληψη, ανεβάζοντας ρυθμό κι εντείνοντας την προσπάθειά του, φρόντισαν από τον πάγκο για την επόμενη κίνηση, που είχε να κάνει με την είσοδο του Τζιόλη αντί του Περέιρα κι αλλαγή σχηματισμού σε 4-3-3.
Μια μεγάλη ποδοσφαιρική αλυσίδα, με πολλούς, ίσους κρίκους σε όλες τις θέσεις που ως τώρα την κάνουν να δείχνει ισχυρή κι αποτελεσματική. Κι είναι νωρίς ακόμη για ασφαλή συμπεράσματα. Αυτό προκύπτουν μέσα από τη συνέπεια σε βάθος χρόνου. Ωστόσο, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές μιλούν για το ίδιο πράγμα: Σύνολο, συνοχή, διάθεση. Σαφώς και υπήρξαν αγωνιστικά θέματα που απασχόλησαν αλλά δεν ήταν τέτοια που ν’ αφορούν βασικές λειτουργίες της, όπως τέτοια είναι η έλλειψη πειθαρχίας κι η ανακολουθία στο βασικό πλάνο της ομάδας. Κι ίσως αυτό να είναι κι ένα μικρό μυστικό. Ακόμη και στ’ άσχημά της αυτή η ομάδα δείχνει . όμορφη, κάνοντας τον κάθε ποδοσφαιριστή που βρίσκεται εκτός αγωνιστικού χώρου να μπει να δείξει πως κι αυτός μπορεί να συνεισφέρει σ’ αυτό καρτερώντας την ευκαιρία του. Γιακουμής, Ιτάνζ, Σπυρόπουλος, Ποζατζίδης, Μαντούρο, Γκολάσα, Μάρτενς, Κουλούρης είναι ορισμένοι μόνον από αυτήν την κατηγορία κι από πίσω άλλοι πιο νεαροί.
Ακολουθεί το Κύπελλο, στον αυριανό αγώνα του Καυτανζογλείου κόντρα στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, αναμέτρηση για την οποία επιστρατεύτηκαν πέντε νεαροί ποδοσφαιριστές από την Κ20. Αρκετοί της πρώτης ομάδας χρήζουν ξεκούρασης αφού η συνέχεια είναι ακόμη πιο δύσκολη με ΟΦΗ στην Τούμπα την προσεχή Κυριακή, με Γκενγκάμπ στη Γαλλία τη μεθεπόμενη Πέμπτη και με τον συγκάτοικο – πλέον – του «Δικεφάλου» στην πρώτη θέση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος, Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» τη μεθεπόμενη Κυριακή. Οι μέρες περνούν αλλά οι μνήμες μένουν και κανείς δεν πρέπει να τις λησμονεί. Η διοίκηση του Απόλλωνα Καλαμαριά θα τιμήσει με τον ιδιαίτερο τρόπο της τη μνήμη του Παναγιώτη Ποικιλίδη, την Κυριακή στο γήπεδο της Τούμπας θα υπάρχουν μόνο τα πανό με τα ονόματα και την ημερομηνία της αποφράδας ημέρας που τόσο άδικα «χάθηκαν» τα έξι παιδιά στο δυστύχημα των Τεμπών, με το φετινό ραντεβού για τη θλιβερή επέτειο στον τόπο του συμβάντος να ορίζεται για τις 12 Οκτωβρίου. Γιατί όποιος δε θυμάται και δε διδάσκεται από το παρελθόν, το μέλλον του είναι ζοφερό.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους.