Μια τέτοια εικόνα είδαμε, χθες, στο «Κλ. Βικελίδης», κυρίως στο β΄ ημίχρονο του αγώνα με την Αρναία. Συνεχή λάθη, ομάδα χωρίς σαφή αγωνιστικό προσανατολισμό, χωρίς δυο συνεχόμενες μπαλιές, με ερασιτεχνικά τελειώματα. Παράλληλα, στον πάγκο, στιγμές που δεν αρμόζουν, με τον προπονητή να κοιτά απ΄ το 50΄ το ρολόϊ του, να μετρά αντίστροφα φωνάζοντας προς τους παίκτες και να αλλάζει τον σχηματισμό, θέλοντας να κρατήσει το αποτέλεσμα! Θυμίζω ότι ο Αρης έπαιζε στην έδρα του, με τον προτελευταίο του πίνακα, Απόλλωνα Αρναίας. Θλίψη.
Προσέξτε, δεν κατηγορώ τον Κάμπος. Αυτός τη δουλειά του θέλει να κάνει (ειδικά σε ψυχολογικό επίπεδο την κάνει άριστα), προσπαθώντας να οδηγήσει σε νίκες την ομάδα που του δώσανε και η αλήθεια είναι πως, μέχρι στιγμής, τα καταφέρνει. Όμως, μερικά πράγματα χτυπούν δυνατά στην κοιλιά, κάνοντας για άλλη μια φορά τους φίλους του Αρη να αναρωτιούνται: Πόσο κάτω έχει ακόμη το βαρέλι;
Ωσπου, λοιπόν, να γίνουν μεταγραφές, δεν θα σταματήσω να φωνάζω πως αυτή η ομάδα, χωρίς ενίσχυση, δεν μπορεί να προχωρήσει. Καλός ο Κόκε (εφόσον αποφασίσει να έρθει με τους όρους που πρέπει, καλώς να ορίσει), όμως από εκεί και μετά, οι κίτρινοι χρειάζονται «μετάγγιση» με παίκτες που ξέρουν και γνωρίζουν.
Τα δύο ματς που ακολουθούν με τον Πανσερραϊκό (σε Κύπελλο και πρωτάθλημα), όπως και αυτό με τη Θύελλα Φιλώτα που ολοκληρώνει το 2014, πρέπει να είναι οι τελευταίες δοκιμασίες, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Αρης θα αγκομαχεί, κουρδίζοντας τα ρολόγια.