Τα τελευταία χρόνια όπως είναι φυσικό κι επόμενο ο Ατρόμητος αντιμετωπίζεται από όλους ανεξαιρέτως τους αντιπάλους του ως μια από τις θεωρητικά μεγάλες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ως ομάδα που θέλει την μπάλα στην κατοχή της και ως ομάδα που γνωρίζουν άπαντες ότι μπορεί να σε "σκοτώσει" με την ποιότητά της.

Στα παιχνίδια με τους υπόλοιπους θεωρητικά μεγάλους ως επί το πλήστον γίνονται αμφίρροπες αναμετρήσεις, με τους Περιστεριώτες να έχουν πανηγυρίσει ουκ ολίγες επιτυχίες τόσο εντός όσο και εκτός έδρας. Οι ήττες σε τέτοιου είδους παιχνίδια (που δεν είναι πολλές) μπορούν να χαρακτηριστούν έως και ανώδυνες καθώς η μπίλια μπορεί να κάτσει σε οποιοδήποτε αποτέλεσμα.

Τί γίνεται όμως στα παιχνίδια με τους θεωρητικά μικρομεσαίους; Εκεί λοιπόν, επειδή ο Ατρόμητος αποπνέει τον δέοντα σεβασμό, αντιμετωπίζει το φαινόμενο των πολύ κλειστών αμυνών που δύσκολα μπορούν να διασπαστούν από οποιαδήποτε ομάδα και τα παραδείγματα στο φετινό πρωτάθλημα είναι πολλά. Το ίδιο έγινε και στο παιχνίδι με την Καλλονή του μετρ στο να παίρνει αποτελέσματα Γιάννη Μαντζουράκη.

Ο Έλληνας τεχνικός παρέταξε μια ομάδα της οποίας οι γραμμές ήταν κοντά, οι αποστάσεις των παικτών στην αμυντική λειτουργία σε ιδανικό επίπεδο κι έχοντας διαβάσει το παιχνίδι του Ατρόμητου κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε στο βωμό του θεάματος. Οι χώροι στο μισό γήπεδο ήταν ελάχιστοι, η αποτελεσματικότητα των κυανόλευκων δεν άγγιξε τα στάνταρ της και το 0-0 έμεινε μέχρι τέλους.

Ούμπιντες, Μπρίτο και Πίτου προσπάθησαν να ανοίξουν διαδρόμους αλλά πέραν μιας δύο περιπτώσεων οι τελικές πάσες κατέληγαν στην γρανιτένια άμυνα των νησιωτών, ενώ και οι τελικές προσπάθειες είτε δεν βρήκαν στόχο είτε βρήκαν Χογκ. Πάντως φάσεις έγιναν και πάλι. Ωστόσο χρειάζεται το κάτι παραπάνω για να έρθει ένα σερί νικών. Πείτε το τύχη, πείτε το ικανότητα, λείπει αυτό το κάτι που θα ξεκολλήσει τον Ατρόμητο από το ένα γκολ σε κάθε έντεκα τελικές προσπάθειες.

Τα 15 γκολ σε 16 ματς είναι πολύ φτωχή συγκομιδή για την ομάδα του Σα Πίντο. Ο Πορτογάλος θέλει να βελτιώσει την ομάδα του στα τελευταία είκοσι μέτρα του γηπέδου ώστε να αποφέρει καρπούς η κυριαρχία στον αγωνιστικό χώρο και η κατοχή της μπάλας. Ειδικά στο απόρθητο Περιστέρι. Εκεί όπου σε εννιά ματς μετρά πέντε νίκες επί Πλατανιά, Ολυμπιακού, Αστέρα, Ξάνθης και Λεβαδειακού. Έχει όμως και τέσσερις ισοπαλίες με Εργοτέλη, Παναιτωλικό, Βέροια και Καλλονή. Τέσσερις ισοπαλίες από τις οποίες θα μπορούσε κάλλιστα να έχει οκτώ έξτρα βαθμούς.

Στα εννιά εντός έδρας ματς του ο Ατρόμητος έχει πετύχει δέκα γκολ, τα έξι εκ των οποίων στα ματς με Αστέρα (4) και Ξάνθη (2). Μάλιστα έχει μείνει τρεις φορές στο μηδέν, ενώ σε τέσσερα ματς σκόραρε μόλις ένα γκολ.

Τί χρειάζεται λοιπόν για να βελτιωθεί η κατάσταση και να μη χαθούν άλλοι βαθμοί σε παιχνίδια που κυριαρχεί ο Ατρόμητος; Πρώτον να είναι πιο συγκεντρωμένοι οι παίκτες στην τελική τους προσπάθεια. Δεύτερον ο Σα Πίντο να δουλέψει (όπως είπε) στην βελτίωση της απόδοσης της ομάδας του στο τελευταίο πέμπτο του γηπέδου. Και τρίτον η όποια μεταγραφική κίνηση (αριστερό εξτρέμ-επιθετικός) της ομάδας από την διοίκηση να έρθει άμεσα ώστε να προσφέρει την απαιτούμενη βοήθεια.