Την Κυριακή, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, ο Αρης δίνει, κόντρα στη Δόξα, αν όχι τον δυσκολότερο, σίγουρα τον κρισιμότερο αγώνα της χρονιάς. Από την έκβαση αυτού του ματς θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η πορεία των πραγμάτων και θα ξεκαθαρίσει η εικόνα του πρωταθλήματος, ενόψει των επόμενων δέκα αγωνιστικών, ως το τέλος του.

Με νίκη ή ακόμα και με ισοπαλία των κιτρίνων, το πλαίσιο που υπάρχει τούτη την ώρα, δεν αλλάζει, με συνέπεια τα πάντα να κρίνονται στο «Κλ. Βικελίδης», όπου ο Αρης περιμένει Πανσερραϊκό και Καβάλα. Και βάζω και την ισοπαλία στο κάδρο, διότι ακόμη κι έτσι, με νίκη επί των Σερραίων, οι κίτρινοι θα έχουν το πάνω χέρι για την άνοδο, δεδομένου πως θα υπερισχύουν των αντιπάλων τους στα μεταξύ τους παιχνίδια.
 
Τι γίνεται όμως σε περίπτωση ήττας στη Δράμα; Με βάση τη λογική, ο Πανσερραϊκός θ΄ αυξήσει τη διαφορά του από τον Αρη στους τέσσερις πόντους, με αποτέλεσμα ακόμη κι αν ηττηθεί στο Χαριλάου, αυτός να έχει το πάνω χέρι! Σε μια τέτοια περίπτωση οι Θεσσαλονικείς θα υποχρεωθούν να κυνηγάνε μέχρι το φινάλε, περιμένοντας γκέλα των «λιονταριών» τα οποία βέβαια έχουν στο πρόγραμμά τους, επικίνδυνη έξοδο στην Καβάλα.
 
Αντιλαμβάνεται, ο καθένας τι σημαίνει για μια ομάδα να βρίσκεται στο κατόπι, λίγες αγωνιστικές πριν το φινάλε, εξαρτώμενη από τα αποτελέσματα των άλλων. Επέρχεται άγχος, ανασφάλεια, αγωνία για την επιτυχή κατάληξη της προσπάθειας και το αύριο της ομάδας γενικότερα.    
 
Να, λοιπόν, γιατί έπρεπε ο Αρης να έχει καθαρίσει με την υπόθεση «άνοδος», από νωρίς. Και όσοι εξακολουθούν, ακόμη και τώρα, να συγχέουν τις περιπτώσεις ΑΕΚ και Αρη, χαρακτηρίζοντάς τες «παρόμοιες», μάλλον διαψεύδονται από τους βαθμολογικούς πίνακες, πέρυσι και φέτος.
 
Προσέξτε, με όλα τα παραπάνω, δεν λέω πως ο Αρης πρέπει να παίξει στη Δράμα για την ισοπαλία, υπογραμμίζω όμως πως εάν η υπόθεση νίκη, για οποιονδήποτε λόγο, πάει να «σκαλώσει», τότε ο πόντος επιβάλλεται να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Ενας βαθμός ο οποίος (ποιος ξέρει;) ίσως, τελικά, να οδηγήσει στην άνοδο!