Είχα επισημάνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο το πόσο σημαντική ήταν για τον Αρη η αναμέτρηση στη Δράμα, χαρακτηρίζοντάς την ως την πιο κρίσιμη της χρονιάς.

Με κίνδυνο να παρεξηγηθώ (κάτι που πάντως ουδόλως μ΄ ενδιαφέρει όταν θέλω να περάσω συγκεκριμένα μηνύματα),θεώρησα καλό να υπογραμμίσω το πόσο χρήσιμη θα ήταν για τους κιτρίνους η ισοπαλία με τη Δόξα, από τη στιγμή που κάτι θα ”σκάλωνε” με την υπόθεση νίκη.
 
Παρά ταύτα, ο Αρης δεν κατόρθωσε να γυρίσει από τη Δράμα, ούτε με τον έναν βαθμό. Αυτός ο βαθμός θα έδινε στην ομάδα το δικαίωμα, του να εξακολουθεί να κρατά την τύχη στα χέρια της, έχοντας το πάνω χέρι στην ισοβαθμία με τον Πανσερραϊκό, εφόσον, ασφαλώς, τον κερδίσει στο «Κλ. Βικελίδης».
 
Τώρα ολ΄ αυτά ανατρέπονται. Τώρα, επέρχεται μια διαδικασία αναμονής των υπολοίπων αποτελεσμάτων (σε κάθε αγωνιστική), ελπίζοντας σε στραβοπάτημα των Σερραίων, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την Καβάλα. Επί της ουσίας, δηλαδή, μιλάμε για μια ψυχοφθόρα κατάσταση με αμφίβολο happy end για τον Αρη.
 
Μιλώντας με τη γλώσσα της αλήθειας και εφόσον ισχύσει ο ”νόμος της ζούγκλας”, αυτός που συνήθως ισχύει στη Γ΄ Εθνική και γενικώς στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, οι πιθανότητες, πια, δεν είναι με το μέρος των κιτρίνων. Μπορεί να ακούγεται σκληρό, εξόχως απαισιόδοξο ή μοιρολατρικό, όμως πρόκειται για την σκληρή πραγματικότητα στην οποία έχει περιέλθει η ομάδα της Θεσσαλονίκης, εισερχόμενη με δική της θέληση σε αυτό το ”ναρκοπέδιο”, κινδυνεύοντας τώρα να μην μπορέσει να βγει σώα και αβλαβής.
 
Σανίδα σωτηρίας, ίσως, θα μπορούσε να αποτελέσει για τον Αρη, η σύγκρουση Καβάλας και Πανσερραϊκού, στο ” Ανθή Καραγιάννη”. Όμως αυτό το ματς γίνεται την 27η αγωνιστική και ουδείς μπορεί να γνωρίζει τις ισορροπίες που θα έχουν διαμορφωθεί εώς τότε.
 
Για όλα τα παραπάνω, η ήττα από τη Δόξα, μοιάζει καταστροφική. Η καταστροφή για την οποία μιλούσε ο Ντομπρασίνοβιτς, αναφερόμενος στο α΄ ημίχρονο του αγώνα με τον Ηρακλή Αμπελοκήπων, ολοκληρώθηκε στα 90 λεπτά της Δράμας.
 
Αγωνιστικά, δεν χρειάζεται, για άλλη μία φορά, να τονίσουμε ότι η ομάδα δεν πείθει. Το ότι  η γκέλα ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα, το καταλάβαινε και ο πλέον αδαής. Σε κάθε αγώνα, σε κάθε λεπτό, σε κάθε δευτερόλεπτο. Όμως από τη γκέλα, μέχρι την καταστροφή της μη ανόδου, υπάρχει τεράστια απόσταση, την οποία ο Αρης (δυστυχώς) κάνει ότι μπορεί για να διανύσει.                               
 
Υ.Γ : Αυτός είναι ο ανεκτίμητης αξίας ποδοσφαιριστής, Σανιά, που είναι πολυτέλεια για τη Γ΄ Εθνική;