Ο Ολυμπιακός έκανε την διαδρομή από την κόλαση στον παράδεισο μέσα σε μια εβδομάδα, ενώ αντίθετα ο Παναθηναϊκός βρέθηκε από το ζενίθ στο ναδίρ ακριβώς στο ίδιο διάστημα. Οι καταιγιστικοί ρυθμοί της νέας ευρωλίγκα αναδεικνύουν μέσα σε χρόνο μηδέν νέους πρωταγωνιστές η, δημιουργούν αποδιοπομπαίους τράγους!
Ο Ολυμπιακός έχασε από την Γαλατά την περασμένη εβδομάδα και όλα έμοιαζαν μαύρα, ο Γκριν τιμωρήθηκε, ο Σφαιρόπουλος αμφισβητήθηκε. Ακολούθησε η νίκη των ερυθρόλευκων επί της Μπαρτσελόνα την Τετάρτη και ο θρίαμβος στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού την Παρασκευή και ότι συμβαίνει στο ΣΕΦ είναι πλέον είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλο το ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Ο Παναθηναϊκός ακολούθησε αντίθετη πορεία. Μετά τη νίκη επί της Μακάμπι στο ΟΑΚΑ ήταν έτοιμος να κοιτάξει ψηλότερα, αλλά τα πράγματα ήρθαν ανάποδα. Οι πράσινοι ταξίδεψαν στην Μαδρίτη και παρότι έπαιξαν πολύ καλά απέναντι σε μια ομάδα γεμάτη υπερόπλα, αφενός έχασαν το ματς στις λεπτομέρειες και αφετέρου η ζημιά μεγιστοποιήθηκε με τον σοβαρό τραυματισμό του Γκιστ. Το κακό τρίτωσε για τον Πασκουάλ και τους παίκτες δύο εικοσιτετράωρα αργότερα με την εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό, παρά το ότι η προσπάθεια όλων όσων έπαιξαν ήταν συγκλονιστική.
Και για να μην νομίζει κανείς ότι θρίαμβοι και καταστροφές συμβαίνουν μόνο στις ελληνικές ομάδες ας ρίξουμε μια ματιά σε ότι συμβαίνει στον στρατόπεδο της Μπαρτσελόνα ή, της Φενέρ, οργανισμούς με πολλαπλάσια μπάτζετ από αυτά του Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Τι θα συνέβαινε αλήθεια αν μια από τις δικές μας ομάδες έχανε με 102-63 όπως η Μπάρτσα από την Ρεάλ μέσα στο σπίτι της, ή, αν γνώριζε την ήττα με 86-52 όπως η Φενέρ από την Μπασκόνια.
Είναι προφανές ότι το νέο φορμάτ της Ευρωλίγκα με τις 16 σχεδόν ισάξιες ομάδες και τα πολλά παιχνίδια, τα συνεχόμενα ταξίδια και την ελαχιστοποίηση του χρόνου προπόνησης έχει οδηγήσει παίκτες, προπονητές και γυμναστές σε αχαρτογράφητα νερά και τους είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος στην προπόνηση της ομάδας, στην διαχείριση του ρόστερ και του χρόνου συμμετοχής των μη βασικών παικτών. Οσες ομάδες έχουν μικρά ρόστερ, αλλά και οι προπονητές που έχουν την τάση να παίξουν με λίγους παίκτες τα ματς, βλέπουν με τρόμο το οικοδόμημα των ομάδων τους να καταρρέει σαν πύργος χτισμένος με τραπουλόχαρτα και τους τραυματισμούς να είναι πολύ περισσότεροι σε σχέση με το παρελθόν.
Προφανώς οι γενικεύσεις δεν μπορεί να δίνουν όλες τις απαντήσεις, αλλά η βασικότερη διαφορά ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό στο παιχνίδι της Παρασκευής που έτσι και αλλιώς κρίθηκε στα τελευταία τρία δευτερόλεπτα, ήταν πως ο Πασκουάλ χρησιμοποίησε οκτώ παίκτες ενώ ο Σφαιρόπουλος έπαιξε με έντεκα! Μοιραία στα κρίσιμα τελευταία λεπτά η υπερπροσπάθεια που έκαναν οι πράσινοι να γυρίσουν το ματς είχε σαν αποτέλεσμα να αδειάσει η δεξαμενή της ενέργειας τους και το 76 – 72 με το οποίο προηγήθηκαν λίγο πριν την λήξη να μην είναι αρκετό για να τους εξασφαλίσει τη νίκη.
Πάμε ένα βήμα πιο κάτω σε ότι αφορά τις ελληνικές ομάδες:
Ο μεγάλος κερδισμένος του διημέρου ασφαλώς ήταν ο Ολυμπιακός για δύο λόγους:
• Εκανε δύο νίκες επί μεγάλων αντιπάλων όπως η Μπαρτσελόνα και ο Παναθηναϊκός, με το δεύτερο ματς να γίνεται εκτός έδρας, γεγονός που ισοφάρισε την «στραβή» ήττα από την Γαλατά στην Τουρκία
• Καταρχήν στο παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα και κατά δεύτερο λόγο στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό οι ερυθρόλευκοι βρήκαν και πάλι το DNA που είχαν απωλέσει σε προηγούμενα παιχνίδια, την αμυντική τους ταυτότητα, την συνοχή και την ομαδικότητα τους.
• Πρόσφεραν στην ομάδα με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους όλοι οι παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν από τον κόουτς. Ο Μπιρτς παραμένει ο πιο φορμαρισμένος ψηλός, αλλά αυτή την φορά έπαιξε πολύ δυνατά και ο Γιανγκ, ενώ βοήθησε και ο Μιλουντίνοφ στο ματς απ με τον Μπουρούση. Ο Παπαπέτρου ήταν εξαιρετικός πίσω από τον Πρίντεζη, το ίδιο και οι Χάκετ, Γκριν, Λοτζέσκι…
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος διαχειρίστηκε την κρίση με τον καλύτερο τρόπο μετατρέποντας σε κίνητρο την κακή εμφάνιση και τους κραδασμούς που υπήρξαν στο ερυθρόλευκο σκάφος στο παιχνίδι με την Γαλατά στην Τουρκία. Ο κόουτς με τον τρόπο του υπενθύμισε στους πάντες ότι η ομάδα είναι πάνω από τα πρόσωπα και ότι ο καθένας που θέλει να φοράει την φανέλα του Ολυμπιακού οφείλει να είναι έτοιμος να αποδώσει όσο μπορεί καλύτερα στον χρόνο που θα του δοθεί.
Την ίδια εβδομάδα ο Παναθηναϊκός έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ στην Μαδρίτη απέναντι στην εξαιρετική Ρεάλ που είχε ένα εξωπραγματικό Γιουλ να την καθοδηγεί. Εκεί η ομάδα του Πασκουάλ πλήρωσε την απειρία του Φελντέϊν και την αδυναμία του να πάρει σωστές αποφάσεις υπό πίεση στο τέλος του χρόνου. Μια λάθος πάσα και μια λάθος εκτίμηση έδωσε την ευκαιρία στην Ρεάλ να πάρει διαφορά τριών πόντων, ενώ ο Παναθηναϊκός απέτυχε στον χρόνο που απέμενε να στήσει μια σωστή φάση για το τρίποντο της ισοφάρισης.
Δύο ημέρες αργότερα στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός βρέθηκε πάλι με την πλάτη στον τοίχο καθώς ο Ολυμπιακός έκανε ένα τέλειο πρώτο ημίχρονο με τον Σπανούλη να βρίσκει κάθε κενό που υπήρχε στην άμυνα των γηπεδούχων. Ο Πασκουάλ έκανε τις προσαρμογές που έπρεπε στο ημίχρονο, άλλαξε την άμυνα του απέναντι στον αρχηγό των ερυθρολεύκων βγάζοντας τους ψηλούς του έξω από το τρίποντο για να βοηθήσουν πολύ πιο δυναμικά στα σκριν πάνω στην μπάλα και σιγά – σιγά η εικόνα του αγώνα άλλαξε. Ο Ρίβερς και ο Παπάς, ο ένας με τα τρίποντα και ο άλλος με τις διεισδύσεις σκόραραν σε συνεχόμενες φάσεις, ο κόσμος μπήκε στην εξίσωση και ο Παναθηναϊκός πέρασε μπροστά στο σκορ. Ο Καλάθης και ο Σίνγκλετον παρά το ότι δεν είχαν την ευκαιρία να πάρουν ανάσες ξεπέρασαν τον εαυτό τους και οι πράσινοι βρέθηκαν αγκαλιά με τη νίκη.
Το τελευταίο λεπτό, όμως, σημαδεύτηκε από την ολύμπια ψυχραιμία του Σπανούλη και την ικανότητα του Πρίντεζη να τελειώνει φάσεις. Ο Ολυμπιακός έφυγε με το πολύτιμο διπλό από το ΟΑΚΑ και ο Παναθηναϊκός μπήκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης διότι αν θέλει να σώσει την χρονιά θα πρέπει πλέον να πάρει άμεσα ένα ψηλό που θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο 4 και στο 5, ενώ θα περιμένει και την επανένταξη του Τζέϊμς στην ομάδα.
Αντί επιλόγου: Καμία ομάδα δεν κατέκτησε ποτέ τίτλο τον Νοέμβριο, αλλά στην φετινή Ευρωλίγκα είναι φανερό ότι παραμονεύει περισσότερο παρά ποτέ ο κίνδυνος τραυματισμών καταπονημένων παικτών και το «κάψιμο» των ομάδων. Οι προπονητές κυνηγούν τα αποτελέσματα και καλά κάνουν, αλλά θα πρέπει να έχουν στην άκρη του μυαλού τους και το αύριο…Διαφορετικά μπορεί να κινδυνέψουν να μείνουν εκτός στόχων από μια γενική κατάρρευση όπως οι 40 πόντοι που έφαγε η Μπαρτσελόνα από την Ρεάλ, ή τους 30 με τους οποίους συνέτριψε η Μπασκόνια την Φενέρ. Κι αν μιλάμε για ένα μόνο ματς όλα καλά…