Tο Γιώργο Κορακάκη τον γνώρισα το καλοκαίρι στη Ρόδο στα σεμινάρια που παρακολουθούν οι Έλληνες προπονητές για να επικαιροποιήσουν τα διπλώματα τους. Είναι παιδί λιγομίλητο, που ζει για το ποδόσφαιρο – μιλάμε για μπαλαδόφατσα doc. Τον Μιχάλη Γρηγορίου τον εκτιμώ χρόνια και το ξέρει. Περίμενα ότι θα τα κατάφερνε καλύτερα στο Περιστέρι – πιθανότατα δεν είχε χρόνο: στην Κέρκυρα έχει κάνει δυο φορές σπουδαία δουλειά, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Ατρόμητος και η Κέρκυρα έκαναν δυο σπουδαία ματς αυτή την αγωνιστική. Ο Ατρόμητος γύρισε σε 15 λεπτά το σε βάρος του 3-1 στην Τούμπα και κέρδισε. Η Κέρκυρα κράτησε στο μηδέν τον Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη μετά από δυο χρόνια και εννιά μήνες και θα είχε κερδίσει το ματς αν ο καλός Τουράμ έδινε τη μπάλα στο Γεωργίου να μπει με τη μπάλα στα δίχτυα στο 51΄. Αν τα όσα έκαναν ο Γρηγορίου και ο Κορακάκης τα είχαν κάνει κάποιοι από τους διάφορους ξένους που περνάνε κατά καιρούς από την Ελλάδα πουλώντας πολύ θεωρία, θα τους αποθέωναν οι πάντες. Τα έκαναν αυτοί και μιλάμε για τα λάθη του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ, λες και αυτοί παίζουν μόνοι τους κι αντίπαλο δεν έχουν.
Μαϊμουδίζοντας ποδόσφαιρο
Λένε ότι οι έλληνες προπονητές κάνουν συνήθως μόνο τα αυτονόητα: δεν συμφωνώ αλλά βλέποντας τι κάνουν κάποιοι ξένοι που δουλεύουν στην Ελλάδα λέω ότι κι αυτό δεν είναι λίγο. Ο Στραματσόνι υποτίθεται πως πήγε στη Νέα Σμύρνη κι έπαιζε το κεφάλι του. Παρουσίασε πάλι ένα Παναθηναϊκό χωρίς κόφτη για ένα ημίχρονο και με τρεις αμυντικούς να κυνηγάνε το μοναδικό κυνηγό του Πανιωνίου, δηλαδή τον Ανσαριφάρντ. Στο δεύτερο ημίχρονο που κάπως σουλούπωσε τον ΠΑΟ παίζοντας κάτι σαν 4-1- 3-2 έβαλε τον Λουντ δίπλα στον Μπεργκ κι έπρεπε για να ισοφαρίσει ο ΠΑΟ να πάει μόνος του ο Βιγιαφάνιες να παίξει στην επίθεση και να πετύχει ένα καταπληκτικό γκολ την πρώτη ίσως φορά που πάτησε περιοχή με μέτωπο στην εστία. Ο Πανιώνιος ήταν καλύτερος, έχασε γκολ που δεν χάνονται για να πάει στο 2-0 και να τελειώσει το ματς κι έχει πιθανότατα τον πιο φορμαρισμένος φορ του πρωταθλήματος: ο Ανσαριφάρντ χρειάζεται μια κάθετη πάσα για να σκοράρει – τίποτα περισσότερο.
Το αυτονόητο δεν κάνει και ο Μπέντο. Ποιο είναι το αυτονόητο στη δική του περίπτωση; Να παίρνει από τους καλούς του παίκτες όσο πιο πολλά μπορεί και να μην δημιουργεί εντάσεις στα παραδοσιακά δύσκολα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Από ότι φαίνεται δεν το έχει καταλάβει! Με τις πρόσφατες δηλώσεις για παίκτες που δουλεύουν και ανταμείβονται και άλλους που στην προπόνηση δεν προσπαθούν, αποφάσισε να τα δημιουργήσει προβλήματα μόνος του. Η απόφαση του να κάνει επίδειξη δύναμη, αφήνοντας πάλι εκτός αποστολής τον Μαρίν και τον Τσόρι δημιούργησε στον πρωτοπόρο ένα εκνευρισμό από το πουθενά. Ο αποκλεισμός από την αρχική ενδεκάδα των Μάρτινς, Ιντέγιε και Ντα Κόστα έγινε για να φανεί ότι υπάρχουν αναπληρωματικοί, που μπορεί να δώσουν πολύ περισσότερα από τους δυο αποκλεισμένους σταρ. Οταν μια ομάδα μπαίνει στη διαδικασία να αποδείξει ότι ο προπονητής έχει δίκιο σε όσα πιστεύει γίνονται ματς όπως αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός με την Κέρκυρα – οι ατομικές προσπάθειες πάνε στην άκρη, η ομάδα παίζει «μαϊμουδίζοντας» τα θέλω του προπονητή, για να δεις ένα σουτ πρέπει κάποιος να κοιτάξει τον πάγκο περιμένοντας να πάρει άδεια. Στο β ημίχρονο, όταν μπήκαν ο Μάρτινς, ο Πάρντο και ο Ιντέγιε ο Ολυμπιακός έκανε κάποιες ευκαιρίες, κυρίως χάρη σε μια σειρά από καλά σουτ του Μιλιβόγεβιτς, του Σεμπά και στο τέλος του Φορτούνη, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο η στατικότητα παραχώρησε τη θέση της στη σύγχυση: τα 45 γεμίσματα (13 μετά το 80΄) είναι ενδεικτικά του πόσο ο Ολυμπιακός αγχώθηκε και του πόσο λίγο έπαιξε με την μπάλα κάτω. Στο τέλος ο Μπέντο είπε ότι δεν έχει κάτι προσωπικό με τον Τσόρι: οι σχέσεις τους δεν αφορούν κανένα – στον Ολυμπιακό αυτό που περιμένουν είναι να δουν τον προπονητή να αξιοποιεί τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του.
Δηλώσεις αινιγματικές έκανε και ο Βλάνταν Ιβιτς. Είπε ότι η θα παραιτηθεί ή θα πρέπει κάποιοι να φύγουν – ας του εξηγήσει κάποιος ότι οι παραιτήσεις δεν εξαγγέλλονται: ή τις υποβάλλει ή όχι. Και ο νεαρός κόουτς του ΠΑΟΚ μοιάζει να λατρεύει τις συζητήσεις: όταν η ομάδα δεν κερδίζει πάντα κάτι βρίσκει για να συζητάει ο κόσμος. Ας του εξηγήσει κάποιος πως στην Ελλάδα κάθε φορά που αρχίζει μια συζήτηση την πληρώνει στο τέλος ένας προπονητής.
Κερδισμένη η ΑΕΚ
Στην ΑΕΚ βλέποντας, μετά το δικό τους, τα ματς του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και του ΠΑΟ μάλλον κατάλαβαν πόσο σπουδαία ήταν τελικά η νίκη κόντρα στον Πλατανιά. Σε ένα ματς ανάλογο με αυτό που έπαιξε ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ ήταν μπερδεμένη για 75 λεπτά μέχρι ο Μοράις να αποφασίσει να βγάλει τον βαρύ Αλμέιδα που όλοι έψαχναν μάταια. Η έξοδος του Πορτογάλου φορ αφύπνισε το Μάνταλο που πήρε πρωτοβουλίες και το γκολ του νεαρού χαφ μετά από ένα λάθος της άμυνας του Πλατανιά μετά από μια εκτέλεση δέκα λεπτά πριν το τέλος, αρκούσε για να φύγει το άγχος: το τελικό 3-0 είναι υπερβολικό, με βάση την εμφάνιση, αλλά η νίκη δίκαια, αφού ο Πλατανιάς έπαιξε πολύ παθητικά και δεν έκανε απολύτως τίποτα. Μένει να δούμε αν αυτή η νίκη θα απελευθερώσει ψυχολογικά την ΑΕΚ. Μετά από μια εβδομάδα δύσκολη το κέρδος της δεν ήταν μόνο οι τρεις βαθμοί με τον Πλατανιά, αλλά και ο Αραβίδης, που σκόραρε, μόχθησε κι έδειξε πώς όσο παίζει για την ΑΕΚ θα τιμά την φανέλα της.
Ανακεφαλαιώνοντας είναι το πρωτάθλημα των Ελλήνων προπονητών αυτό που παρακολουθούμε. Όχι τυχαία δεύτερος είναι ο σοβαρός ΠΑΣ του άξιου Πετράκη που κέρδισε το Σάββατο επαγγελματικά τη Βέροια. Κρίμα που η διοίκηση της ομάδας επιβάλει στον ΠΑΣ να παίζει σε ένα γήπεδο χωράφι. Κρίμα για την αγάπη που υπάρχει για το ποδόσφαιρο στα Γιάννινα…