Ένα βήμα μπροστά για τον Ολυμπιακό και ένα βήμα πίσω τον για τον Παναθηναϊκό επεφύλασσε η δέκατη αγωνιστική. Οι ερυθρόλευκοι νίκησαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη την άκρως ανταγωνιστική Νταρουσάφακα κάνοντας μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους στην φετινή διοργάνωση και δείχνοντας ότι όχι μόνο ξεπέρασε την ήττα από την Μακάμπι, αλλά ότι έχει μάθει από τα λάθη που έχει κάνει σε προηγούμενα ματς, όπως για παράδειγμα ότι έγινε στο αντίστοιχο εκτός έδρας παιχνίδι με την Γαλατά στην Πόλη.
Για τον Παναθηναϊκό αντίθετα το ταξίδι στην Βαρκελώνη και η επιστροφή του Πασκουάλ στο σπίτι του αποδείχθηκε οδυνηρή εμπειρία για τους πράσινους. Η ελληνική ομάδα έπαιξε το χειρότερο της παιχνίδι από την εποχή που άλλαξε προπονητή, δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τη νίκη σε κανένα σημείο του αγώνα και γενικά η εικόνα της, παρά το ότι έπαιξαν τόσο ο Τζέϊμς, όσο και ο Γκάμπριελ, χωρίς πάντως να βοηθήσουν.
Ας δούμε, όμως, αναλυτικά τι έγινε στα δύο παιχνίδια των ελληνικών ομάδων.
Ο Ολυμπιακός έδειξε να μαθαίνει από τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος και η σύγκριση της εμφάνισης που έκανε απέναντι στην Γαλατά σε σχέση με το πως έπαιξε κόντρα στην Νταρουσάφακα, φανερώνει την βελτίωση της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου.
Το κυρίαρχο στοιχείο της αλλαγής είναι η έμφαση στην άμυνα πάνω στην μπάλα με τον Βασίλη Σπανούλη να μπαίνει μπροστά και να τον ακολουθούν οι υπόλοιποι. Όταν ο αρχηγός της ομάδας βουτάει για να πάρει επιθετικό φάουλ, πιέζει την μπάλα, κάνει αλλαγές με τους ψηλούς και πολεμάει μαζί τους κάτω από το καλάθι, τότε όλοι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν το ίδιο!
Το επόμενο στοιχείο που έκανε την ελληνική ομάδα άλυτο πρόβλημα για τον αντίπαλο ήταν το γεγονός ότι πέρα από τον Σπανούλη είχε και άλλα σημεία αναφοράς στην επίθεση του σε διαφορετικά χρονικά σημεία του παιχνιδιού. Πρώτος από όλους και κορυφαίος της βραδιάς ήταν ο Λοτζέσκι που σκόραρε 15 πόντους σε 19 λεπτά με μόλις οκτώ προσπάθειες. Η ικανότητα του Αμερικανού στο σκοράρισμα είναι ακριβώς ότι έχει ανάγκη δίπλα του ο Σπανούλης, ώστε να μην είναι τόσο εύκολη απόφαση το να στέλνει η άμυνα πάνω του δεύτερο αμυντικό.
Υπήρξαν, όμως, ακόμη δύο παίκτες που έκαναν δουλειά στην επίθεση σε καθοριστικά σημείο του αγώνα, στο δεύτερο ημίχρονο όταν οι γηπεδούχοι έτρεξαν ένα σερί και πλησίασαν σε απόσταση ενός σουτ. Τότε μίλησαν ο Γκριν με τον Πρίντεζη. Ο Αμερικανός γκαρντ πήρε σημαντικές προσπάθειες, σκόραρε και είχε την αυτοπεποίθηση που έχει απόλυτη ανάγκη η ομάδα από τους βασικούς της ώστε να νικήσει εκτός έδρας. Ο Πρίντεζης, τέλος, μετά το …διάλλειμα που έκανε με την Μακάμπι ήταν ο γνωστός ολοκληρωτικός φόργουορντ που έκανε την διαφορά παίζοντας τόσο με πρόσωπο, όσο και με πλάτη στο καλάθι.
Το μεγάλο κέρδος, όμως, των ερυθρολεύκων σε ατομικό επίπεδο ήταν η απόδοση του Μιλουντίνοφ σε μια εποχή που τα πεντάρια του Ολυμπιακού είχαν μπει στο στόχαστρο. Ο Σέρβος έπαιξε 18 λεπτά και έκανε πολύ αισθητή την παρουσία του μέσα στην ρακέτα, τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά. Είναι ξεκάθαρο ότι αν η ομάδα εμπιστευτεί τον συγκεκριμένο παίκτη, του δώσει χρόνο συμμετοχής και του ζητήσει να κάνει πράγματα που μπορεί και ταιριάζουν στα προσόντα του, τότε θα βοηθήσει ουσιαστικά.
Οι πρωταθλητές Ελλάδος στο επόμενο διάστημα έχουν τέσσερα ματς που είναι βατά καθώς αντιμετωπίζει ομάδες που βρίσκονται χαμηλότερα στην βαθμολογία (Καζάν, Ζαλγκίρις, Ερυθρός Αστέρας, Μπάμπεργκ). Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση το πόσο απαραίτητες είναι οι νίκες, όσο και το ότι καμία από αυτές τις ομάδες δεν είναι αντίπαλος που μπορείς να την νικήσεις χωρίς να ματώσεις, χωρίς να τις αντιμετωπίσεις λες και είναι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας…
Πάμε τώρα και στον Παναθηναϊκό που όχι απλά δεν τα κατάφερε απέναντι στην Μπαρτσελόνα, αλλά απογοήτευσε με την εμφάνιση του. Οι πράσινοι απέναντι σε μια ομάδα που προερχόταν από τρεις σερί ήττες και ήταν δεδομένο ότι θα έβγαζε αντίδραση παρουσιάστηκαν υποτονικοί, χωρίς πάθος στην άμυνα, χωρίς κίνηση στην επίθεση και με βασική επιλογή σουτ τριών πόντων που κατά κανόνα κατέληγαν στο σίδερο.
Η ελληνική ομάδα δεν ήταν καλή σε κανένα σημείο του αγώνα, αλλά το κακό παράγινε στην τρίτη περίοδο όταν το σκορ από το 39-36 πήγε στο 57 – 40 με την Μπαρτσελόνα να βρίσκει τον στόχο από μακριά και να κάνει σερί, την ώρα που ο Παναθηναϊκός δεν είχε κανένα παίκτη που να μπορούσε να πάρει πάνω του την επίθεση και να δώσει λύσεις.
Τα σημεία αναφοράς στην επίθεση του τριφυλλιού, δηλαδή οι Καλάθης, Μπουρούσης, Ρίβερς βρέθηκαν άπαντες μακριά από τον καλό εαυτό τους, δεν τα κατάφεραν ούτε στον εκτελεστικό τομέα, ούτε στον οργανωτικό και καθώς δεν υπήρξαν άλλες λύσεις η ήττα ήρθε με τα χέρια κάτω.
H εικόνα του Παναθηναϊκού στην Βαρκελώνη αποδεικνύει ότι οι ομάδες δεν γίνονται με την διαδικασία «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε». Η επιστροφή του Τζέϊμς και η αντικατάσταση του Γκιστ με τον Γκάμπριελ ήταν ευλογία για την ομάδα – όπως συμφώνησαν οι πάντες – αλλά στην πράξη φάνηκε ότι διαταράχτηκε η συνοχή του συνόλου, ότι οι πάντες ψάχνουν τους ρόλους τους, οι συνεργασίες γίνονται με σκέψη, οι αποστάσεις δεν τηρούνται και συνολικά οι πράσινοι πήγαν πίσω.
Προφανώς ο Παναθηναϊκός, ακριβώς επειδή έχει ανάγκη από αποτελέσματα αυτή την στιγμή, ώστε να μείνει εντός στόχων, δεν μπορεί να βρει λύση φέρνοντας και άλλους παίκτες – σωτήρες, έχει ανάγκη από χρόνο και δουλειά! Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουν όσοι εμπλέκονται άμεσα ή, έμμεσα με την ομάδα, τόσο πιο αναίμακτα θα περάσουν οι εβδομάδες που έρχονται.
Ο Πασκουάλ είναι προφανώς ο άνθρωπος κλειδί για τον Παναθηναϊκό καθώς έχει το ταλέντο και την εμπειρία να συσπειρώσει την ομάδα του, να δώσει ένα βασικό προσανατολισμό τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα και να βάλει ξεκάθαρους στόχους για κάθε παίκτη, έτσι ώστε να γίνει πιο εύκολο το επόμενο βήμα. Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι ότι θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος γιατί στην ουσία η ομάδα αρχίζει πάλι από την αρχή, ενώ οι υποχρεώσεις της τρέχουν…