Είναι ορισμένοι αγώνες που σημαίνουν πολλά περισσότερα από έναν … απλό αγώνα. Είναι κάποιοι αγώνες που μοιάζουν να ορίζουν το αύριο πολλών. Είναι κάποιοι αγώνες που δεν είναι σαν κανέναν άλλον, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά.
Δεν είναι πολλοί από δαύτους σε μια σεζόν. Καμία … δεκαριά το πολύ κι ίσως κι αυτοί πολλοί να είναι. Ενας απ’ αυτούς – κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη πάντα – ήταν κι αυτός της περασμένης Πέμπτης. Με όλα όσα είχαν προηγηθεί τις τελευταίες δέκα ημέρες ο … γκρεμός φάνταζε πιο κοντά από ποτέ. Το χείλος του είχε πλησιάσει επικίνδυνα. Με αφορμή τη «φτωχή» συγκομιδή στο πρωτάθλημα και την εικόνα που έδειξε η ομάδα περισσότερο κόντρα στον Ατρόμητο και λιγότερο κόντρα στον Παναθηναϊκό, με τα εσωτερικά θέματα που την ταλάνιζαν, η κατάσταση έφτασε να είναι πιο έκρρυθμη από ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν.
Η διπλή παρουσία των οπαδών το βράδυ της περασμένης Κυριακής, τα μηνύματα πριν από τον αγώνα, ο εγκλεισμός στο ξενοδοχείο για τέσσερις ημέρες, η ασυνήθιστη διαρκής παρουσία του Ιβάν Σαββίδη δίπλα στην ομάδα κι οι συνομιλίες με όλους, κατέδειξαν με τον πλέον εμφατικό τρόπο την αναγκαιότητα της νίκης καθιστώντας την επιτακτική.
Αυτονόητη όχι αλλά επιτακτική. Κι αυτό είναι κάτι που συνιστά πίεση. Μια συνθήκη στην οποία η νέα αυτή ομάδα του Π.Α.Ο.Κ. δεν είχε αντιδράσει σωστά ως τώρα ή πιο συγκεκριμένα μέχρι το βράδυ της Πέμπτης. Παρά τις σημαντικές αντιξοότητες, που υπήρχαν κι ως τέτοια σημειώνεται κι η αδυναμία του «Δικεφάλου» να πανηγυρίσει μια νίκη στη φάση των ομίλων της διοργάνωσης στην Τούμπα τα τελευταία δυο χρόνια, τα κατάφερε! Ξεπέρασε τη φοβία του, το σοκ του, τον δισταγμό του, κατέθεσε πάθος, έβγαλε αποφασιστικότητα και σε συνάρτηση με την αποτελεσματικότητα αλλά και τα ευχάριστα νέα από τον άλλο αγώνα του ομίλου, νίκησε τη Σλόβαν Λίμπερετς 2-0 (29’ Ροντρίγκεζ, 69’ Πέλκας) και κατέκτησε τη δεύτερη θέση παίρνοντας το δεύτερο εισιτήριο – μετά τη Φιορεντίνα – για τους «32» του Europa League. Μια νέα ομάδα, με πολλούς κλυδωνισμούς το τελευταίο διάστημα, με δυσχερή θέση στο πρωτάθλημα που ξεκίνησε με ντεζαβαντάζ τριών βαθμών έναντι των υπολοίπων, βάζει το δικό της στίγμα και με λαμπρό αγωνιστικό παράσημο τη νίκη στη Φλωρεντία και συνολικά τους τέσσερις βαθμούς απέναντι στην ιταλική ομάδα, πέρασε στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Τη Δευτέρα θα γίνει γνωστός ο αντίπαλος, αλλά το επόμενο ραντεβού έχει οριστεί για το Φλεβάρη με το καλό … Πολύς καιρός μέχρι τότε.
Δικαιολογημένες οι χαρές, οι πανηγυρισμοί, η ανακούφιση μετά τις αποδοκιμασίες προς πάσα κατεύθυνση – δηλαδή ομάδα, διοίκηση, δημοσιογράφους – από τους δέκα πέντε – περίπου – χιλιάδες φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στο γήπεδο την Πέμπτη το βράδυ, όπως κι οι συγνώμες που ακολούθησαν, αλλά ειδικά οι χαρές σταματούν κάπου εδώ. Είναι πολύ σημαντική η πρόκριση στην επόμενη φάση του Europa League αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικός κι ο αγώνας της Κυριακής με τον Πλατανιά. Με δυο πολύ δυνατούς αγώνες σε διάστημα πέντε ημερών με οκτώ κοινούς βασικούς, στο τραπέζι μπαίνει το θέμα της διαχείρισης, σε συνάρτηση πάντα με την πολύ μεγάλη ανάγκη για θετικό αποτέλεσμα, απέναντι σ’ έναν αντίπαλο ικανό που έχει δυνατότητες κι αν υποτιμηθεί μπορεί να κάνει ζημιά. Αυτός ο Π.Α.Ο.Κ. δεν έχει δικαίωμα να υποτιμά κανέναν και τίποτα. Η βραδιά της Πέμπτης ήταν σαν ένα πρόωρο δώρο του Αϊ Βασίλη προς το κάθε ένα κύτταρο της ομάδας. Μια βραδιά απροβλημάτιστη, μια βραδιά ιδανική σε κάθε της πτυχή, γενικώς μια βραδιά ασυνήθιστη για τα δεδομένα της ομάδας. Ενα δώρο που ο καθένας μπορεί να νιώθει διακαώς πως το δικαιούται αλλά απειροελάχιστες είναι οι φορές που το λαμβάνει.
Σε πρώτη προτεραιότητα αυτή τη στιγμή έχει μπει το πρωτάθλημα κι η κάλυψη του σημαντικά χαμένου βαθμολογικού εδάφους προς τις πρώτες θέσεις του σχετικού πίνακα. Η αποτελεσματικότητα είναι ο άμεσος στόχος όπως δήλωσε ο Σέρβος τεχνικός κι η σταθερότητα στην απόδοση είναι ταυτόσημος. Βασικό ρόλο διαδραματίζει ο κορμός – πλέον – της ομάδας. Ο Γλύκος επέστρεψε και παρά τις αποδοκιμασίες που εισέπραξε πριν από την έναρξη της αναμέτρησης ανταποκρίθηκε θετικά. Μπροστά του η αμυντική γραμμή έχει διαμορφωθεί με τους Μάτος – Λέοβατς στα άκρα, δεξιά κι αριστερά αντίστοιχα. Αμφότεροι κυμάνθηκαν σε υψηλά επίπεδα απόδοσης, όπως πιστοποιεί και το γεγονός πως και τα δυο γκολ προήλθαν από δικές τους ενέργειες. Φαντεζί του Βραζιλιάνου με συρτή πάσα που άφησε ο Αθανασιάδης τραβώντας αμυντικό πάνω του για να πλασάρει εύστοχα ο επερχόμενος Ροντρίγκεζ. Σέντρα ακριβείας στο πρώτο δοκάρι από τον Λέοβατς για την κάθετη, εναέρια προβολή του Πέλκα.
Κέντρο ισχυρό με Κάνιας, Τσίμιροτ να κάνουν πολλή δουλειά ανασταλτικά και τον Σλοβένο ν’ ανεβάζει τη γραμμή πίεσης μέχρι την αντίπαλη … περιοχή και τον Ισπανό ν’ αναλαμβάνει το πλάτος του γηπέδου. Κρέσπο και Βαρέλα στο κέντρο της άμυνας με τον Πορτογάλο να μην έχει βρει 100% την αυτοπεποίθησή του που οδηγούν σε λάθος ενέργειες κι επικίνδυνες – για την ομάδα του – καταστάσεις. Παίρνει το χρόνο του και μέσα απ’ αυτόν θα φανεί και θα κριθεί η πρόοδός του. Το ξεκίνημα ήταν δύσκολο και για τον Στέφανο Αθανασιάδη, αλλά η συνέχεια φάνηκε καλύτερη. Φλέρταρε με το γκολ, συνέβαλε στο πρώτο και κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια. Ομως όπως και για όλους τους άλλους συμπαίκτες του, τεχνική ηγεσία αυτή ήταν μόνον η αρχή. Η νίκη για το δικαίωμα στη συνέχεια. Η πρόκριση – ανάσα σε μια εποχή ασφυκτική. Η πίεση χαλάρωσε ελαφρώς αλλά για δυο μέρες. Θα είναι πάλι εκεί και την Κυριακή και σε κάθε αγώνα που ακολουθεί μέχρι να διαπιστωθεί, να επιβεβαιώθεί και ν’ αναγνωριστεί η συνέπεια, η συνείδηση κι η αέναη προσπάθεια για το καλύτερο, από όλους. Φωνές θα υπάρχουν πάντα, αλλά το αν θα είναι πολλές ή λίγες, δικαιολογημένες ή άδικες, το ορίζουν τα γεγονότα, τ’ αποτελέσματα. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους …
