Η φετινή Ευρωλίγκα δεν δίνει και πολλές ευκαιρίες για εβδομάδες όπου τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός θα πανηγυρίζουν νίκες! Πρώτο συμπέρασμα, λοιπόν, ας χαρούμε- εμείς οι φίλοι του μπάσκετ- το γεγονός ότι το ίδιο βράδυ πράσινοι και κόκκινοι νίκησαν στην Ευρωλίγκα!
Επίσης έχουν περάσει οι εποχές όπου θα μπορούσαμε να υποτιμήσουμε την αξία ενός ευρωπαϊκού ροζ φύλλου αγώνα. Δεύτερο συμπέρασμα: Οι νίκες και μάλιστα με μεγάλες διαφορές που πέτυχαν ο Παναθηναϊκός επί της Γαλατά Σεράϊ και ο Ολυμπιακός με την Ούνικς Καζάν έχουν ιδιαίτερη σημασία σε μια διοργάνωση όπου βλέπουμε φέτος περισσότερο παρά ποτέ κλειστά παιχνίδια! Οι νίκες, λοιπόν, με εικοσάρες και σπανίζουν και δείχνουν πράγματα, τόσο για τους νικητές, όσο και για τους ηττημένους.
Τι έγινε στα παιχνίδια: Ο Παναθηναϊκός με την εμφατική του νίκη επί της Γαλατά στο ΟΑΚΑ (που δεν γέμισε αυτή την φορά) ξεπέρασε με τον καλύτερο τρόπο την απογοήτευση που δημιούργησε η κακή του εικόνα στην Βαρκελώνη πριν από μια εβδομάδα και έδειξε ότι θα βελτιώνεται όσο περνάει ο καιρός και έχει την ευκαιρία να κάνει προπονήσεις με τη νέα μορφή της ομάδας.
Το θετικό πρόσημο για την ελληνική ομάδα προκύπτει, πέρα φυσικά από τους δύο βαθμούς, από το γεγονός ότι στηρίχθηκε στην αμυντική της απόδοση, που ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν εξαιρετική με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Σίνγκλετον. Ο Αμερικανός ψηλός επιτέθηκε στην μπάλα στο pick n roll, έκανε κλεψίματα, υποχρέωσε δύο φορές τους Τούρκους να υποπέσουν σε αντιαθλητικό φάουλ και άλλαξε το μομέντουμ του αγώνα. Η ενέργεια του Κρις ώθησε και την υπόλοιπη ομάδα να πιέσει, να οδηγήσει την Γαλατά σε μια σειρά από κακές επιλογές στην επίθεση που μεταφράστηκαν σε αιφνιδιασμούς και εύκολα καλάθια στην άλλη μεριά του γηπέδου για λογαριασμό του Παναθηναϊκού.
Στα κέρδη της βραδιάς συνυπολογίζεται η απόδοση τόσο του Τζέϊμς, όσο και του Γκάμπριελ που έκαναν τις καλύτερες τους εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα με την φανέλα του τριφυλλιού. Ο Τζέϊμς στο δεύτερο ημίχρονο έκανε καλή δουλειά στο ανοικτό γήπεδο σκοράροντας ο ίδιος, αλλά και δημιουργώντας για τους συμπαίκτες του, ενώ ήταν αποτελεσματικός και στην πίεση πάνω στην πάνω στην μπάλα.
Θετική εικόνα είχε και ο Γκάμπριελ που έδειξε για πρώτη φορά τις ικανότητες του σαν σκόρερ με το αξιόπιστο σουτ που διαθέτει από μακρινή απόσταση, την έφεση του στο επιθετικό ριμπάουντ, την δυνατότητα του να γεμίσει τους διαδρόμους και να τελειώσει φάσεις στον αιφνιδιασμό.
Ευχάριστη έκπληξη ήταν η χρησιμοποίηση του Χαραλαμπόπουλου σε αγώνα Ευρωλίγκα, για πρώτη φορά από τότε που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό ο Πασκουάλ. Ο Βασίλης έπαιξε δέκα λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και ήταν θετικός στην λειτουργία της ομάδας στην επίθεση, πήρε δύο σουτ που δεν βρήκαν στόχο, αλλά είχε θέματα με τον Σιλμπ στην άμυνα και γι’ αυτό τον απέσυρε ο Ισπανός τεχνικός.
Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 11 παίκτες (δεν έπαιξε μόνο ο Μποχωρίδης), μοιράστηκε ο χρόνος και η κούραση περισσότερο από κάθε άλλη φορά και γενικά έγιναν βήματα προς τα εμπρός. Η δείκτης δυσκολίας, άλλωστε, μεγαλώνει επικίνδυνα με την έλευση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο ΟΑΚΑ την ερχόμενη εβδομάδα. Η Φενέρ είναι μέσα στις τρεις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης – μαζί με την ΤΣΣΚΑ και την Ρεάλ- και το γεγονός ότι την κοουτσάρει ο προπονητής που έχει σημαδέψει για πάντα την ιστορία του Παναθηναϊκού κάνει το ματς της επόμενης εβδομάδας πολύ ξεχωριστό.
Το βέβαιο για τους πράσινους είναι ότι αν θέλουν να κάνουν φέτος κάτι ξεχωριστό, θα πρέπει τουλάχιστον στην έδρα τους να νικήσουν ομάδες όπως η Φενέρ, διαφορετικά ακόμη και η είσοδος στην οκτάδα δεν θα είναι εύκολη υπόθεση…
Στο λιμάνι θα ήταν όλα τέλεια αν δεν γινόταν η φάση στα 50 δευτερόλεπτα πριν την λήξη του αγώνα, όπου ο Ντάνιελ Χάκετ, σε μια προσπάθεια να σταματήσει τον Λάνγκφορντ, έχασε την ισορροπία του, έπεσε στο παρκέ σφαδάζοντας και έφυγε υποβασταζόμενος για τα αποδυτήρια. Ηταν πολύ κρίμα γιατί το παιχνίδι είχε τελειώσει από ώρα, ο Αμερικάνος έπαιζε μόνο για τα στατιστικά του και έβαζε πόντους όταν δεν είχαν απολύτως καμία σημασία. Ηταν η κακιά στιγμή η, ίσως ένας ακόμη τραυματισμός που τείνει να γίνει καθεστώς στην φετινή σεζόν – αργά ή, γρήγορα – για κάθε ομάδα της Ευρωλίγκα.
Ο Ολυμπιακός, πάντως, δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα με την Ούνικς Καζάν που κατέβηκε στο ΣΕΦ με λαμπερά παράσημα (νίκη επί της Φενέρ στην Πόλη, ήττα στις λεπτομέρειες από την Ρεάλ στην Μαδρίτη), αλλά στην μέρη μας αποδείχθηκε άχρωμη και άοσμη. Θα ήταν επιεικώς αστείο το να πει κανείς ότι για την κακή εμφάνιση των Ρώσων υπάρχει άλλος λόγος πλην την άμυνας των παικτών του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Με νωπές τις μνήμες από το χαστούκι της Μακάμπι στον Πειραιά, οι ερυθρόλευκοι έπιασαν κυριολεκτικά από τον λαιμό τους χειριστές του Πασούτιν, πίεσαν στο όριο του φάουλ τόσο την μπάλα, όσο και κάθε εισαγωγική πάσα στην προσπάθεια να ξεκινήσουν οι κομπίνες των φιλοξενούμενων και το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί παντελώς ο στόχος στο ομαδικό παιχνίδι της Καζάν. Απόδειξη είναι εκτός του Λάνγκφορντ (που από ένα σημείο και μετά έπαιζε ένας εναντίον …εννέα αφού είχε απομονωθεί πλήρως από τους συμπαίκτες του) κανένας άλλος δεν πέτυχε διψήφιο αριθμό πόντων.
Επειδή στο μπάσκετ – παρά τα αντιθέτως και εντέχνως λεγόμενα – είναι μια αλυσίδα, η καλή άμυνα γεννά τις προϋποθέσεις για καλή επίθεση, ο Ολυμπιακός με κινητήρια δύναμη την άμυνα του έφτασε πολλές φορές στο εύκολο καλάθι – 22 πόντοι από αιφνιδιασμό – και εκτόξευσε στα ύψη την αυτοπεποίθηση όλων των παικτών του.
Ετσι στο πέντε εναντίον πέντε οι πάντες ήταν απειλή και με τον Σπανούλη βασικό δημιουργό, η Καζάν βρέθηκε να βάλλεται από παντού χωρίς καμία ελπίδα να αντιδράσει. Ο Παπανικολάου, ο Λοτζέσκι και ο Μπιρτς ήταν εκείνοι που ξεχώρισαν ιδιαίτερα χωρίς όμως να υπάρξει κάποιος που να αποτελεί παραφωνία.
Στο τέλος της ημέρας αυτό που έμεινε ήταν ένα μπράβο για την εμφάνιση, ένα κρίμα για τον Ντάνιελ και ένα προσοχή για την συνέχεια στο πρόγραμμα, καθώς η Ζαλγκίρις, που έχει κάνει πέρυσι (όντας χειρότερη) ζημιά στον Ολυμπιακό στο Κάουνας, περιμένει με άγριες διαθέσεις. Φέτος, όμως, έχουν γνώση οι φύλακες…