Χθες το βράδυ στη Νέα Υόρκη ο νέος κομισάριος του ΝΒΑ Άνταμ Σίλβερ ανακοίνωσε ότι έφτασαν σε αίσιο τέλος οι διαπραγματεύσεις με την ένωση παικτών και οι δύο πλευρές είναι έτοιμες να ανακοινώσουν τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας του επαγγελματικού πρωταθλήματος. Μια σύμβαση που ήρθε μετά από γρήγορες και χωρίς πολλές τριβές διαπραγματεύσεις δείχνοντας ότι οι δύο πλευρές έχουν βάλει στην άκρη την αντιπαλότητα που οδήγησε σε ακραίες καταστάσεις όπως το λοκ άουτ του 1999.
Το ΝΒΑ μοιάζει να έχει λυμένα τα περισσότερα προβλήματα του αλλά το σκηνικό ευμάρειας που δημιουργείται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού θα έχει πλέον ακόμη χειρότερες επιπτώσεις στη στελέχωση των Ευρωπαϊκών ομάδων. Τώρα πια μεταγραφή παίκτη από το ΝΒΑ θα μοιάζει όχι μόνο μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά όνειρο θερινής νυκτός! Παρότι, οι λεπτομέρειες της νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας θα γίνουν γνωστές σε λίγες μέρες οι πληροφορίες που έρχονται από την έδρα του ΝΒΑ στην 5η οδό της Νέας Υόρκης είναι πολύ συγκεκριμένες και ελάχιστα ευοίωνες για τις ευρωπαϊκές ομάδες.
Σύμφωνα με αυτές προβλέπονται στη συμφωνία εντυπωσιακές αυξήσεις στους μίνιμουμ μισθούς όλων των επιπέδων και κατηγοριών. Για παράδειγμα, ο μέσος μισθός ενός παίκτη στο ΝΒΑ σήμερα είναι 5 εκατομμύρια και με τη νέα συλλογική σύμβαση από το 2017 εκτοξεύεται στα εννιά! Για να μπορέσει με απλά λόγια μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός να πάρει ένα παίκτη μέσου επιπέδου από το ΝΒΑ πρέπει να δαπανήσει ποσό γύρω στα….10 εκατομμύρια χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος της ελληνικής εφορίας που είναι εξοντωτικό για μεγάλα συμβόλαια. Με άλλα λόγια να δώσει το….σύνολο του ετήσιου προϋπολογισμού του. Ακόμη όμως και για περιπτώσεις φτηνότερων παικτών τα όρια ανεβαίνουν εντυπωσιακά. Στις διάφορες κλίμακες μισθοδοσίας όπως τα συμβόλαια των ρούκις ή βετεράνων παικτών με εξαετή προϋπηρεσία στο ΝΒΑ προβλέπεται αύξηση που μπορεί να φτάσει σε κάποιες κατηγορίες ακόμη και το 45%!!!
Με άλλα λόγια: Παίκτης από το ΝΒΑ γίνεται πια απαγορευμένος καρπός για τις ομάδες της Ευρώπης αφού θεωρητικά μόνο 2-3 από αυτές με μπάτζετ μεγαλύτερο των 25-30 εκατομμυρίων ετησίως μπορούν να προσεγγίσουν παίκτες ακόμη και χαμηλής δυναμικότητας. Μερικά ακόμη παραδείγματα… Χωρίς τη νέα αύξηση ένας ρούκι που θα μπει στο πρωτάθλημα του χρόνου θα πάρει μίνιμουμ 560.000 δολάρια. Αντίστοιχα, με βάση τα σημερινά δεδομένα ο μίνιμουμ μισθός σήμερα για παίκτη με προυπηρεσία ενός χρόνου στο ΝΒΑ είναι 900.000 δολάρια, με δύο χρόνια ξεπερνάει το εκατομμύριο και όταν φτάνουμε στις μεσαίες κλίμακες βλέπουμε ότι ένας βετεράνος έξι χρόνων παίρνει μίνιμουμ 1.270.000 δολάρια. Δύο ακόμη αλλαγές θα έχουν άμεση επίδραση στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Εισάγονται πλέον από το 2017 τα διπλά συμβόλαια παικτών που παίζουν στην θυγατρική λίγκα του ΝΒΑ, το NBDL, ένα πρωτάθλημα που τα τελευταία χρόνια αποτέλεσε μια καλή και σχετικά φτηνή δεξαμενή εύρεσης παικτών για πολλές Ευρωπαϊκές ομάδες. Εκεί έπαιζε για παράδειγμα ο Γουίλιαμς που πήρε πέρσι μεσούσης της περιόδου ο Παναθηναϊκός, εκεί έπαιζε ο Γκριν που πήρε φέτος ο Ολυμπιακός αλλά και αρκετοί ακόμη Αμερικάνοι που αγωνίζονται σήμερα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Με το νέο σύστημα ένας παίκτης που παίζει στην NBDL και ανήκει σε ομάδα του ΝΒΑ εκτός από τις 75.000 δολάρια που παίρνει από την αναπτυξιακή λίγκα θα εισπράττει και ένα μίνιμουμ συμβόλαιο από την ομάδα του ΝΒΑ που έχει τα δικαιώματα του. Η άθροιση των δύο συμβολαίων θα βγάζει ένα ποσό που δύσκολα θα μπορεί να ματσάρει μια Ευρωπαϊκή ομάδα χωρίς να υπολογίζουμε την φιλοδοξία πολλών παικτών να μείνουν στις ΗΠΑ και να περιμένουν μια ευκαιρία για το ΝΒΑ. Τώρα πλέον που θα είναι και οικονομικά καλυμμένοι θα φεύγουν ακόμη δυσκολότερα.
Το δεύτερο σημείο της νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας που θα κάνει ζημιά στις Ευρωπαϊκές ομάδες είναι η αύξηση των παικτών στο ρόστερ των ομάδων του ΝΒΑ από 15 σε 17. Αυτό πρακτικά σημαίνει ακόμη 60 θέσεις εργασίας. Όχι μόνο λιγότερες επιλογές για τις Ευρωπαϊκές ομάδες αλλά κυρίως άμεσος κίνδυνος περισσότεροι Ευρωπαίοι να ακούσουν τις….υπερατλαντικές σειρήνες να τους καλούν. Για μια ομάδα του ΝΒΑ δεν αποτελεί ούτε καν μεσαίου βεληνεκούς επένδυση να δώσει 500-600.000 δολάρια σε ένα Ευρωπαίο για να κλείσει το ρόστερ της και παράλληλα να έχει την ελπίδα ότι βρήκε και ένα φτηνό….λαβράκι!
Τα παράθυρα κλείνουν επικίνδυνα για τις Ευρωπαϊκές ομάδες που στην ουσία μόνο μια επιλογή έχουν: Να κάνουν τις καλύτερες δυνατές επιλογές από παίκτες που παίζουν σήμερα στην Ευρώπη και δεν έχουν βρει μονοπάτι για να φτάσουν στο ΝΒΑ. Στην ουσία δηλαδή να λειτουργούν ως άτυπα….εργοστάσια όχι παραγωγής αλλά ανάδειξης Αμερικάνων παικτών, να καρπώνονται τις υπηρεσίες τους για 2-3 χρόνια μάξιμουμ και μετά να τους βλέπουν να φεύγουν με προορισμό το ΝΒΑ. Το σίγουρο είναι ότι η Ευρώπη που αποτέλεσε το Ελντοράντο των Αμερικάνων τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 με πολύ μεγάλα ονόματα του ΝΒΑ να έρχονται στη γηραιά ήπειρο κυνηγώντας μεγάλα συμβόλαια που δεν είχαν βρει στις ΗΠΑ ανήκει οριστικά και αμετάκλητα σε ένα μακρινό παρελθόν…Για την Ελλάδα είναι καλύτερο να μην το συζητάμε αφού μια απλή αντιπαράθεση των ποσών που ξόδευαν σε δολάρια τη δεκαετία του ’90 οι ελληνικές ομάδες με τα χρήματα που ξοδεύουν σήμερα είναι καταλυτική. Μπορεί ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός να κρατάνε ρόστερ και προϋπολογισμούς σε πολύ αξιοπρεπή επίπεδα αλλά για όλες τις υπόλοιπες ομάδες η πτώση είναι κάθετη και πολύ εντυπωσιακή αν αναλογιστεί κάποιος το εύκολο και αυτονόητο: Το μπάτζετ των μικρών ομάδων της Α1 πριν από μια δεκαετία κυμαινόταν κάπου μεταξύ των 500 και των 700.000 δολαρίων ετησίως. Ποσό που φέτος δεν θα δαπανήσουν για συμβόλαια παικτών περισσότερες από τέσσερις ομάδες σε όλο το πρωτάθλημα….
