O Νίκος Τζουάννης γράφει στο προσωπικό του blog για τον αποχαιρετισμό του Ζέκα και την προσφορά του στον Παναθηναϊκό.
Ακόμα θυμάμαι τα λόγια του Αντρέα Στραματσόνι για τον Ζέκα στο χώρο αναμονής του αεροδρομίου της Κωνσταντινούπολης. Επιστρέφαμε στην Αθήνα μετά από ένα φιλικό παιχνίδι με τη Φενέρμπαχτσε. Η ατμόσφαιρα στην Πόλη μύριζε …μπαρούτι, στους δρόμους έβλεπες παντού στρατιώτες και όλοι είχαμε καταλάβει ότι κάτι …περίεργο γίνεται (λίγες ώρες μετά ακολούθησε η απόπειρα πραξικοπήματος).  
Όμως στο μυαλό μας ήταν το ποδόσφαιρο και στη συζήτηση μου με τον Ιταλό, μεταξύ … τυρού και αχλαδιού ( αφού είχε πρώτα μιλήσει για την …έξυπνη επιλογή Ρινάλντι και τις λύσεις που θα έδινε ο Αργεντινός), ο Στραματσόνι αναφέρθηκε στον …μαραθωνοδρόμο χαφ: “Είμαι χαρούμενος που έμεινε στην ομάδα. Το είχα ζητήσει από την αρχή. Φίλε, δύσκολα θα βρεις στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έναν παίκτη με την ικανότητα του στην ανάκτηση της μπάλας”. Πόσο δίκιο είχε… 
Βέβαια ο Παναθηναϊκός δεν έχασε – ναι, είναι απώλεια η μεταγραφή του στην Κοπεγχάγη – μονάχα έναν μαχητικό μέσο και έναν ικανότατο ποδοσφαιριστή στο ανασταλτικό κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός έχασε έναν πραγματικό αρχηγό, οι παίκτες του Τριφυλλιού ένα φίλο και το κενό που έχει δημιουργηθεί είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλυφθεί. Γιατί μπορεί να βρεις – σχετικά εύκολα – καλούς παίκτες. Όχι όμως και καλούς αρχηγούς… 
Πολλοί ίσως να είχαν εκπλαγεί όταν ο Αναστασίου έδωσε πριν από τέσσερα χρόνια το περιβραχιόνιο στον Ζέκα και τη φανέλα με το νούμερο δέκα. Όμως υπήρχε λόγος και ο τότε τεχνικός του Τριφυλλιού είχε προλάβει να δει την επιδραστικότητα του στα αποδυτήρια και το winning spirit του δυναμικού μέσου. 
Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Ζεσουάλντο Φερέιρα είχε κάνει ένα δώρο …ανεκτίμητο στον Παναθηναϊκό, ξεχωρίζοντας έναν άσημο συμπατριώτη του από την Σετούμπαλ. Τότε οι Πράσινοι έψαχναν για έτοιμες λύσεις, όμως ο Φερέιρα είχε επιμείνει για την απόκτηση του 23χρονου Ζέκα. “Θα τον δείτε και θα καταλάβετε την αξία του”, μας έλεγε σε ένα “πηγαδάκι” στην Αυστρία. Την καταλάβαμε mister!
Έμεινε έξι χρόνια στην Ελλάδα, ήρθε Πορτογάλος, έφυγε… Έλληνας και διεθνής, αγαπήθηκε όσο λίγοι στην σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού και αγάπησε παράφορα αυτή την ομάδα. Ο Ζέκα άφησε το σημάδι του στο Τριφύλλι και έγινε σημείο αναφοράς για την μαχητική του ψυχή, αν και αγωνίστηκε σε μια κακή περίοδο. 
Κατέκτησε μόλις έναν τίτλο, έζησε ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς από αδύναμες ομάδες και δύσκολες στιγμές εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Όμως ήταν πάντα δίπλα στους συμπαίκτες του και ένας από τους λόγους που η ομάδα – με όλα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια – έμεινε ενωμένη. 
Ο αποχαιρετισμός ήταν δύσκολος όταν βρέθηκε για στερνή φορά στο Κορωπί. Μια από τις σπάνιες στιγμές που “εξαφανίστηκε” το χαμόγελο από το πρόσωπο του Ζέκα. Δεν είναι εύκολο να αφήνεις το σπίτι σου…