Σε μια χώρα και ένα ποδόσφαιρο που η επικοινωνία παίζει μεγαλύτερο ρόλο από τα επιτεύγματα του αθλήματος, είναι φυσιολογικά αυτά που γίνονται από το βράδυ της Τετάρτης. Οι μεν στέκονται στη φάση του Μανθάτη, οι δε σε όσα προηγήθηκαν.
Στα μάτια μου η μεγάλη εικόνα είναι ξεκάθαρη: Από τη στιγμή που υπάρχουν ισχυροί ιδιοκτήτες στους “μεγάλους”, οι Έλληνες διαιτητές θα παίζουν αυτούς εναντίον των ασθενέστερων. Και από τη στιγμή που τα ντέρμπι σφυρίζονται από ξένους, όλοι είναι ευχαριστημένοι: Το “φάρμακο” έπιασε.
Το παραμύθι της διαφορετικότητας της κάθε ομάδας, είναι απλώς παραμύθι. Υπάρχουν άνθρωποι, μεμονωμένες φωνές, σ’ αυτές τις ομάδες που εκφράζουν έναν διαφορετικό πολιτισμό, αλλά ως εκεί. Ο ΠΑΟΚ επιστρέφει στη κορυφή από το 1985, η αλήθεια είναι ότι αγωνιστικά από τότε έμενε τις περισσότερες φορές μακριά από επιτυχίες και θα πρέπει η ποδοσφαιρική “άνοιξη” να συμβαδίζει με τη γιγάντωση όλων που ασχολούνται με το σύλλογο. Οι αποδοκιμασίες στη λήξη του αγώνα με τον Άρη, σε μια ομάδα με 19 νίκες και 3 ισοπαλίες, αποτελούν τουλάχιστον ατόπημα, αποδεικνύοντας έλλειψη αληθινής αγάπης. Όμως οι οπαδοί λαμβάνουν τα μηνύματα των “αξιωματούχων”. Κρίνω έναν άνθρωπο συνολικά και δικαιολογώ μια ενέργειά του, καθώς άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε. Στο μέγεθος που λέγεται ΠΑΟΚ, όμως, δεν αρμόζουν επ’ ουδενί οι συμπεριφορές του προπονητή του. Χτες ξεπέρασε τον χειρότερο εαυτό του. Να βγαίνει στις κάμερες και να βρίζει; Θα μου πει κανείς ότι την ίδια έκφραση την έχει πει και ως τεχνικός της Ξάνθης… Να μιλάει με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για αντίπαλες ομάδες;
Ενδεχομένως να είναι ο καλύτερος άνθρωπος για παρέα, για καφέ ή ποτό.
Από τη στιγμή που δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του και την πίεση που του δημιουργείται, δεν είναι ικανός να φέρει τον τίτλο του προπονητή του ΠΑΟΚ. Κάνει κακό στην εικόνα της ομάδας – θυμηθείτε ότι ο ΠΑΟΚ ιστορικά δεν συγκαταλέγεται στις ομάδες που την αντιπαθούν οι υπόλοιποι-, κάνει κακό στην κοινωνία, στο μέτρο που του αντιστοιχεί, επηρεάζοντας μυαλά που ήδη είναι δηλητηριασμένα. Θέλουμε να αλλάξει το ποδόσφαιρο προς το καλύτερο και να τελειώσουν οι τυφλά φανατισμένοι, ώστε να ξημερώσει μια διαφορετική μέρα. Και σ’ αυτή τη μέρα άνθρωποι με συμπεριφορά Λουτσέσκου, (Βράνιες, Ουάρντα) δε χωρούν. Από καμία ομάδα.
