Ο Κωστής Μπότσαρης γράφει στο προσωπικό του blog για το πρόβλημα στην νοοτροπία του ΠΑΟΚ και το πώς θα ξεκολλήσει από το αγωνιστικό τέλμα.

Ούτε αυτήν τη φορά κατάφερε ο ΠΑΟΚ να ξεκολλήσει από το αγωνιστικό τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει τη φετινή σεζόν, μέσα από την πλέον πρόσφατη ευκαιρία που του δόθηκε. Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ αγωνιζόταν Δευτέρα στη Ριζούπολη κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης του έδινε ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων, καθώς πέραν της επιπλέον ημέρας που είχαν στη διάθεσή τους τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές για να προετοιμαστούν κατάλληλα αλλά και να ξεκουραστούν για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση γνώριζαν τα … στραβοπατήματα των υπολοίπων ομάδων, έχοντας ένα επιπλέον κίνητρο για να «πατήσουν» στην κορυφή της βαθμολογίας καλύπτοντας και την απώλεια της πρεμιέρας στη Λιβαδειά. Η ομάδα προερχόταν από τη διακοπή του πρωταθλήματος έχοντας χρόνο να δουλέψει πάνω στις αδυναμίες της, πλην των απουσιών των διεθνών και να επιστρέψει αποφασισμένη ν’ ανακάμψει. Ενισχυμένη με δυο νέα πρόσωπα, Μαουρίτσιο κι Ελ Καντουρί και μεταξύ άλλων εκτός αποστολής τους άλλοτε «ενδεκαδάτους» Τσίμιροτ και Σαχόφ.
 
Το σύστημα 4-2-3-1 δεν άλλαξε, παρά μόνον κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης σε συγκεκριμένες περιπτώσεις σε 4-1-4-1, ενώ οι σχετικές … εκπλήξεις στην επιλογή των προσώπων αφορούσαν τα πρόσωπα των Κάνιας στη θέση του αμυντικού χαφ και του Μπίσεσβαρ στην αντίστοιχη του αριστερού εξτρέμ, αντί των … Λημνιού και Μακ που είχαν προτιμηθεί ως τώρα στους αγώνες που έχουν προηγηθεί. Το ντεμπούτο του Ελ Καρκουρί σ’ επίσημο αγώνα ήταν αναμενόμενο, όπως κι έγινε στη θέση του μεσοεπιθετικού, ακριβώς πίσω από τον πλέον προωθημένο ποδοσφαιριστή του «Δικεφάλου», τον Πρίγιοβιτς. Παρουσία και πλέον πεντακοσίων οπαδών του, απέτυχε να βγάλει στο γήπεδο το πάθος και την αποφασιστικότητα που χρειαζόταν για να υπερκεράσει το εμπόδιο των ενθουσιωδών και με απόλυτη αυτογνωσία των δυνατότητών τους νεοφώτιστων που απολύτως φυσιολογικά επένδευσαν στη δύναμη, το πάθος, την αποφασιστικότητα αλλά και τις δεδομένες αδυναμίες των αντιπάλων τους κυρίως σ’ επίπεδο ψυχολογίας.
 
Γνώριζαν πως το πλέον κρίσιμο σημείο του αγώνα ήταν τα πρώτα λεπτά. Με τον αντίπαλό τους να αγνοεί τη χαρά της εκτός έδρας νίκης από την περσινή σεζόν, με τη δυστοκία να τον χαρακτηρίζει σ’ αυτούς τους αγώνες, έχοντας σκοράρει μόνον στο Κίεβο με … δράστη έναν ποδοσφαιριστή που δε μένει πια εδώ, τον Ενρίκε, ήξεραν πως όσο η μπάλα δεν μπαίνει στα δίχτυα τους ο χρόνος δουλεύει υπέρ τους καθώς η πίεση αυξάνονταν κατακόρυφα για τον ΠΑΟΚ  που αποζητούσε την … πιστοποίηση της βελτίωσης και της ανωτερότητάς του. Ευκαιρίες έκανε μεν, δεν τις τελείωσε δε. Δυο του Πρίγιοβιτς, μια κεφαλιά κι ένα πλασέ σε τετ α τετ, ένα δοκάρι από φαλτσαριστό σουτ του Μπίσεσβαρ στο 36’, μια τεράστια ευκαιρία του Λέοβατς σε «γέμισμα» στο 39’, ένα δυνατό σουτ του Μάτος εντός περιοχής στο 44’, δυο κεφαλιές του Βαρέλα στο 49’ και στο 72’, ένα – ακόμη – δοκάρι του Μακ στο 90’ κι ένα πλασέ του Λέοβατς στις καθυστερήσεις.
 
Σ’ όλα αυτά όμως υπάρχουν κάποιες βασικές παράμετροι. Η πρώτη έχει να κάνει με την αποβολή του Χουάρες στο 32’ με δυο κίτρινες κάρτερ σε διάστημα δυο λεπτών. Εξέλιξη που έμελλε ν’ αλλάξει καθοριστικά την εικόνα του αγώνα. Κι αυτό γιατί οι γηπεδούχοι, συσπειρώθηκαν πίσω από την μπάλα και με διπλή ζώνη άμυνας δεν άφησαν κενούς χώρους στους αντιπάλους τους. Ταυτόχρονα, το αριθμητικό πλεονέκτημα προκάλεσε έναν αδικαιολόγητο εφησυχασμό στις τάξεις της ομάδας του κ. Λουτσέσκου, στα όρια της υπεροψίας. Μια παντελώς αστήριχτη αίσθηση, από τη στιγμή που αποδεδειγμένα δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής με προσωπικότητα να πάρει την πρωτοβουλία, να περάσει έναν αντίπαλο, να δημιουργήσει ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα ώστε να δημιουργηθούν χώροι για να φανεί η όποια επιθετική λειτουργία της ομάδας του. Μόνον ο Μάτος μια φορά στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και μια στο τέλος του αγώνα, πήρε την μπάλα, απέφυγε αντίπαλο και στην πρώτη περίπτωση βγήκε το δυνατό σουτ εντός περιοχής από τον ίδιο και στη δεύτερη το πλασέ του Μακ που σταμάτησε στην αριστερή δοκό του Τσόβιτς.
 
Καμία κίνηση σ’ ένα σκηνικό που θύμιζε … πόλο, με τους επιτεθέμενους σε συνθήκες παίκτη παραπάνω να περιμένουν το … κενό για να σκοράρουν. Κανένας συνδυασμός, καμία κάθετη, ακόμη και με την παρουσία του Μαουρίτσιο στο δεύτερο ημίχρονο που αντικατέστησε τον Πέλκα, με τον Κάτσε να περνάει στο 63’ αντί του Κάνιας και στο 72’ τον Μακ να μπαίνει στη θέση του Μπίσεσβαρ. Κι εδώ εμφανίζεται η ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας, που στην επιλογή προσώπων και στο αρχικό σχήμα στις περιπτώσεις ποδοσφαιριστών όπως οι Λέοβατς, Βαρέλα, Κάνιας, Μαουρίτσιο και Πρίγιοβιτς αποδείχτηκαν άστοχες. Η προσδοκία των νέων προσώπων να προσδώσουν νέα στοιχεία, να μεταμορφώσουν προς το καλύτερο και τη νοοτροπία της ομάδας ειδικά σ’ αυτές τις συνθήκες, δηλαδή ενός εκτός έδρας αγώνα και δη στην Αθήνα δεν εκπληρώθηκε προκαλώντας την απόλυτη απογοήτευση και την αντίστοιχη δυσαρέσκεια, όπως εκδηλώθηκε κι από τον κόσμο στην κερκίδα με αντιδράσεις στο τέλος της αναμέτρησης.
 
Το μόνον πλέον που μπορεί ν’ αλλάξει την κατάσταση είναι τα αποτελέσματα και μόνον αυτά. Για να έρθουν αυτά θα πρέπει όλα να είναι στην εντέλεια, προκειμένου να ξεπεραστούν οι συνέπειες όλων όσων λανθασμένων προηγήθηκαν και φυσικά να έχουν αρωγό την τύχη, κάτι που δεν είχαν και στη Ριζούπολη. Ο κόσμος λόγω στέρησης και όλων αυτών που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να λέει ότι θέλει. Αυτοί όμως, οφείλουν να κλείσουν τ’ αυτιά τους, ν’ αφοσιωθούν στο καθήκον τους δεδομένου ότι τους προσφέρονται όλες οι προϋποθέσεις για να την κάνουν όσο καλύτερα μπορούν και να δείξουν στην πράξη τη βελτίωση και την πρόοδο. Αμφισβητήσεις και (επι)κρίσεις σε πρόσωπα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Σεβαστές απόλυτα αρκεί να μην υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και να μην προσπαθούν να επιβάλλονται. Αλλά ακόμη κι αυτό θεωρητικά είναι … Η πίεση είναι ήδη μεγάλη, αλλά πότε δεν ήταν; Σ’ αυτές τις συνθήκες ξεχωρίζουν οι ικανοί από τους υπόλοιπους. Το βάρος πέφτει στους υπάρχοντες πρωταγωνιστές. Οι δράσεις της διοίκησης προηγήθηκαν, με λάθη, διορθωτικές κινήσεις, σωστές ή όχι, έγιναν, σχεδόν ολοκληρώθηκαν. Και το σχεδόν έχει να κάνει με την έκτακτη εξαγγελία για Γενική Συνέλευση, δημιουργώντας υποψίες για το μέλλον του Λούμπος Μίχελ, λόγω της παρουσίας του στο Διοικητικό Συμβούλιο ως μέλος. Η τεχνική ηγεσία κι οι ποδοσφαιριστές είναι πλέον στην πρώτη γραμμή. Κι από τη δική τους απόδοση καθορίζεται η συνέχεια όλων. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους …