Απ’ την οικτρή εικόνα που παρουσίασε η Εθνική μπάσκετ στο Ελσίνκι – όταν βρέθηκε να παίζει αγώνα επιβίωσης την τελευταία αγωνιστική του ομίλου απέναντι στην Πολωνία, για να αποφύγει την πρόωρη και ταπεινωτική επιστροφή στην Αθήνα – φτάσαμε να λέμε ότι πριν από λίγες ώρες ουσιαστικά έχασε ένα δικό της παιχνίδι απέναντι στη Ρωσία και μαζί την ευκαιρία για υπέρβαση, με την πρόκριση στην 4αδα του Ευρωμπάσκετ.
Όταν βεβαίως έχεις το ειδικό βάρος της «επίσημης αγαπημένης» και στοχεύεις να επιστρέψεις στο κορυφαίο επίπεδο (απ’ το οποίο απουσιάζεις απ’ το 2009), δεν κερδίζεις απολύτως τίποτα εξωραΐζοντας την εικόνα. Απ’ την άλλη ωστόσο, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, το πρωτεύον αυτή τη στιγμή δεν είναι να αναλύσουμε εις βάθος τα δεδομένα, όπως αυτά προέκυψαν με βάση τα πεπραγμένα της ομάδας στην Φινλανδία και στην Τουρκία, αλλά να θεμελιώσουμε μια πλατφόρμα λειτουργίας για την επόμενη μέρα, που δεν έχει καμία σχέση με την υπάρχουσα.
Να το πούμε ωμά: σε 10 εβδομάδες από τώρα η Εθνική ομάδα θα μπει στη μάχη των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου όχι απλώς με νέο προπονητή, αλλά με ένα πλήρως ανανεωμένο τεχνικό επιτελείο και λογικά χωρίς ούτε έναν απ’ τους 12 παίκτες που συμπεριλήφθηκαν στην 12αδα του Ευρωμπάσκετ. Τα 9/12 της ομάδας αγωνίζονται σε Ολυμπιακό (έξι) και Παναθηναϊκό (τρεις), ο Σλούκας στη Φενέρ, ο Παπαγιάννης στο ΝΒΑ και ο Μπουρούσης πλέον στην Κίνα.
Με τα «παράθυρα» των Εθνικών ομάδων να συμπίπτουν με το αγωνιστικό πρόγραμμα της Ευρωλίγκας, είναι αυτονόητο πως πρέπει να θεωρούνται… εκτός πραγματικότητας ακόμα κι αυτοί που μέσα τους ελπίζουν σε ένα τεράστιο θαύμα, που θα γεφυρώσει (ξαφνικά και αναπάντεχα) το χάσμα ανάμεσα σε FIBA και Ευρωλίγκα.
Με βάση τα παραπάνω, μέσα σε δυο μήνες καλούμαστε να παρουσιάσουμε μια εντελώς διαφορετική ομάδα σε όλα τα επίπεδα. Καλή χρυσή και Άγια λοιπόν η αξιολόγηση των δεδομένων του Ευρωμπάσκετ, αλλά εδώ το οικοδόμημα των Εθνικών ομάδων σε ολόκληρη της Ευρώπη αλλάζει ριζικά κι εμείς, ως γνήσιοι Έλληνες, θα τα (ξανά) κάνουμε όλα την τελευταία στιγμή, χωρίς καμία απολύτως μελέτη και διεργασία.
Ποια μπορεί να είναι η πιο λειτουργική λύση για ένα σύνθετο και πολυεπίπεδο ζήτημα, για το οποίο κανονικά έπρεπε να ήμασταν έτοιμοι… χθες και όχι να ψάχνουμε λύσεις στα μέσα Σεπτεμβρίου; Να δώσει «προαγωγή» ο Γιώργος Βασιλακόπουλος στον Ηλία Παπαθεοδώρου και στους συνεργάτες του (Λημνιάτης, Δοξάκης) στην Under 20. Έχουν την ομοιογένεια λόγω του χρονικού διαστήματος που δουλεύουν μαζί, γνωρίζουν καλά το (ιδιαίτερο) περιβάλλον της ΕΟΚ και επιπλέον τον Χαραλαμπόπουλο, τον Κόνιαρη και τα υπόλοιπα παιδιά, που θα χρειαστεί εκ των πραγμάτων να περάσουν σε πρώτο πλάνο όταν περάσουμε στην επόμενη μέρα.