Ο τελικός του League Cup δεν χρίζει …Πανεπιστημιακής ανάλυσης. Με μια μόνο ματιά στα νούμερα έχεις βγάλει το πόρισμα. Ομάδα που κάνει 28 λάθη σε 3 σετ δεν μπορεί να κερδίσει ομάδα που κάνει 13. Ομάδα που για πρώτη φορά φέτος έχει παραπάνω από 2 παίκτες πρωταγωνιστές (Τσούπκοβιτς, Αγκάμεζ, Στοιβαχτής), δύσκολα μπορεί να χάσει από τον αντιπάλο που έχει σε χαμηλή πτήση τόσο τον πασέρ της (Πέτκοβιτς) όσο και το πολυεργαλείο της (Σαφράνοβιτς).
Ένας κούκος, ο Ντάντε δηλαδή, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τα όπλα του Μπόσκαν. Ο ΠΑΟΚ έχασε το ματς γιατί επίσης είχε πρόβλημα, τεράστιο, στο σερβίς. Από τα 28 λάθη του, τα 18 ήταν δώρο από την γραμμή του σερβίς. Κυνήγησαν στην υποδοχή τον Τσούπκοβιτς ο οποίος όμως είχε κρυφτεί καλύτερα από ποτέ από τον Στεφάνου (κυρίως). Ο τελικός λοιπόν δικαίως πέρασε σε “ερυθρόλευκα” χέρια. Για τον Ολυμπιακό, πιθανή απώλεια αυτής της κούπας, θα έφερνε αναστάτωση στο τμήμα μετά και τον ευρωπαϊκό, πρόωρο, αποκλεισμό. Για τον ΠΑΟΚ πάλι η έδρα του τελικού και η απουσία του Στάροβιτς καλύπτουν εν μέρει την απώλεια.
Κάπου εδώ όμως τα “αν” και τα “εφόσον” τελειώνουν για τον “δικέφαλο” που θα πρέπει να βγάλει στο τάραφλεξ την τεράστια επένδυση που έχει κάνει φέτος. Ο Ολυμπιακός θα πάει στο πρωτάθλημα με μαξιλάρι ασφαλείας την πρωτιά στην κανονική περίοδο και το γεγονός ότι στα ημιτελικά δεν θα βρει μπροστά του Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Ο στόχος του τελικού φαντάζει πιο εύκολος από ποτέ φέτος για την ομάδα του Μπόσκαν που προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρει τον παίκτη εκείνο που θα κερδίσει στο τέλος της χρονιάς το βραβείο του δεύτερου ανδρικού ρόλου πίσω από τον Αγκάμεζ. Αν τον βρει μπορεί αρχές Μαΐου να χαμογελάει. Αλλιώς ο ΠΑΟΚ, κυρίως, αλλά και ο Παναθηναϊκός, μπορούν να του χαλάσουν τη χρονιά. Πάντως οι τελικοί και οι ημιτελικοί της φετινής σεζόν θα είναι “σκληροί” και για …άνδρες.