Το πάρε-δώσε στο σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει γίνει ο υπ αριθμόν ένα τρόπος επιβίωσης, ή ακόμη και εξέλιξης για κάποιες. Όταν αγοράζεις φθηνά για να πουλήσεις πολύ ακριβά, αυτομάτως σε οικονομικό επίπεδο ευημερείς. Το θέμα είναι τι γίνεται με το αγωνιστικό επίπεδο και πόσο ανταγωνιστικός μπορεί να μείνεις.
Μια τέτοια περίεργη κατάσταση βιώνει στην αρχή της χρονιάς ο Λεονάρντο Ζαρντίμ στη Μονακό. Όταν φεύγουν Μπαπέ, Μπερνάρντο Σιλβα, Μεντί, Μπακαγίοκο, πρωταγωνιστές της μεγάλης περυσινής επιτυχίας, η επόμενη μέρα γίνεται πολύπλοκη και δύσκολη. Ισορροπίες στα αποδυτήρια, απογοήτευση των υπολοίπων για την χαμένη ταυτότητα, νέο αγωνιστικό προφίλ στην ενδεκάδα και δεδομένα διαφορετική προσωπικότητα.
Είτε λόγω τραυματισμών είτε λόγω πωλήσεων, στο αντίστοιχο 6ο ματς της σεζόν πέρυσι στο Σαμπιονά η Μανακό είχε 6 αλλαγές σε σχέση με τη χθεσινή κόντρα στη Στρασμπούρ ( παρεμπιπτόντως είχε …φάει 4).
Είναι δεδομένο και με την εικόνα που κυρίως ανασταλτικά έχει η Μονακό έως τώρα, ότι ο Πορτογάλος προπονητής έχει δουλειά να κάνει. Το μεγαλύτερό του πρόβλημα είναι η ομαδική άμυνα και συνοχή. Το γεγονός ότι κάποιες φορές η μπάλα πάει πολύ εύκολα στην περιοχή της ομάδας. Θέματα υπάρχουν προφανώς και στον χρόνο προσαρμογής, ίσως και στην ποιότητα, παικτών που αντικατέστησαν τους προηγούμενους.
Ο στόπερ Ζέμερσον δείχνει έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία της καθιέρωσης, κυρίως γιατί αξιοποιεί την ταχύτητά του με ωφέλιμο για την ομάδα τρόπο. Ο αριστερός οπισθοφύλακας Ζορζ, αν και Βραζιλιάνος, δε δείχνει (ακόμη τουλάχιστον) να αποτελεί τον μπακ που είναι εγγύηση πίσω και στήριγμα δημιουργίας μπροστά.
Ο 20χρονος αμυντικός χαφ Τιλμάν έχει καλά στοιχεία στο παιχνίδι του, παίζει απλά και κυρίως έχει δίπλα του τον Φαμπίνιο. Κατά συνέπεια μοιάζει θέμα χρόνου η άρτια παρουσία του στη δύσκολη αυτή θέση που σε αυτό το επίπεδο γίνεται δυσκολότερη με δεδομένη και την απουσία εμπειριών.
Γκεζάλ και Λόπεζ στα φτερά της επίθεσης είχαν καλή παρουσία. Τώρα αν έχουν προσωπικότητα για πρωταθλητισμό είναι κάτι που θα το δείξει μόνο ο χρόνος. Η συνεργασία και η χημεία τους με τους Φαλκάο και Γιόβετιτς προφανώς θα βελτιώνεται παιχνίδι μ το παιχνίδι, αφού οι τρεις από τους τέσσερις είναι καινούριοι. Ο Μαυροβούνιος είναι παικταράς, Στα χέρια του Ζαρντίμ έχει την ευκαιρία να αλλάξει ποδοσφαιρική διάσταση…
Για τον Φαλκάο ότι και να πει κανείς… Από την ημέρα της επιστροφής του στο Μονακό και σε 18 εντός έδρας παιχνίδια, έχει σκοράρει 18 φορές… Ήδη εφέτος έφτασε τα 9 τέρματα και είναι πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, με την εικόνα του να μοιάζει καλύτερη από ποτέ.
Ο Ζαρντίμ έχει αποδείξει με την περυσινή Μονακό πως έχει το know how για να μετατρέπει τους καλούς σε εξαιρετικούς. Μέσα από την ομαδική δουλειά και συνεργασία, αλλά και από την προσωπική δουλειά του καθενός στο χορτάρι.
Θα ήταν παράλογο να του ζητήσουν (με αυτά που έχει κάνει η διοίκηση της Παρί και τους παίκτες που η Μονακό έχασε) να ξαναπάρει το πρωτάθλημα. Κι επειδή μιλάμε για Μονακό, και όχι Μαρσέιγ ή ακόμη και Λιόν, άλλοι στη θέση τους μπορεί και να κατέρρεαν μετά από τέτοιο καλοκαίρι…