Η αλήθεια είναι πως από το 2000 μέχρι και σήμερα, δεν μπόρεσα να θυμηθώ κάποια άλλη ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα που διασκέδαζε (και διασκεδάζει) το ποδόσφαιρο τόσο έντονα όσο ο φετινός Πανιώνιος. Ο φετινός Πανιώνιος, ο οποίος για να μην αδικούμε πρόσωπα και καταστάσεις έχει μια συνέχεια από πέρυσι.
Οι “κυανέρυθροι” γνώριζαν τις δυσκολίες του αγώνα με την Ξάνθη. Γνώριζαν τις αγωνιστικές δυσκολίες του, όχι όμως και τις εξωαγωνιστικές. Για να μην παρεξηγηθώ (που δεν είναι και δύσκολο) αναφέρομαι στην… κατάρα που ήθελε τη γιορτινή Νέα Σμύρνη να μην πανηγυρίζει νίκη.
Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που όποτε ο Πανιώνιος ετοιμαζόταν να γιορτάσει με τον κόσμο του μια καλή πορεία ή ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, το ματς δεν εξελισσόταν με το επιθυμητό γι’ αυτόν αποτέλεσμα. Κόντρα στην ακριτική ομάδα, όμως, αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Πανιώνιος ξόρκισε τον κακό δαίμονα και έδειξε έτοιμος για μεγάλα πράγματα. Έδειξε πως δεν φοβάται τίποτα και κανέναν, παρά μόνο τον δικό του κακό εαυτό που ευτυχώς για την ομάδα της Νέας Σμύρνης έχει κρυφτεί εδώ και μεγάλο διάστημα και τα θετικά αποτελέσματα διαδέχονται το ένα το άλλο.
Την Κυριακή, ο Πανιώνιος ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στον αγωνιστικό χώρο. Από το πρώτο κιόλας λεπτό έδειξε ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει σ’ αυτό το ματς είναι η νίκη. Και δεν την έθεσε σε αμφισβήτηση σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Η αποβολή του Ντε Λούκας απλοποίησε το έργο του ακόμα περισσότερο, με την ομάδα του Λουτσέσκου που δεν ήταν σε καλή μέρα να είναι εντελώς ακίνδυνη προς την εστία του Γιαννιώτη.
Παρακολουθώντας τον τερματοφύλακα του Πανιωνίου, όχι μόνο με την Ξάνθη, αλλά και στα προηγούμενα ματς θα πρέπει να νιώθει πολύ μόνος μέσα στο 90λεπτο, αφού οι αμυντικοί του Πανιωνίου σπανίως επιτρέπουν στους αντιπάλους τους να απειλήσουν την εστία του. Είναι χαρακτηριστικό πως η μοναδική φάση της Ξάνθης (εντός εστίας) ήρθε προς το τέλος του αγώνα με τον Γιαννιώτη να διώχνει σε κόρνερ.
Είναι πολύ σπουδαίο αυτό που έχει πετύχει ο δεύτερος του πρωταθλήματος Πανιώνιος, τον οποίο ο κάθε υγιείς φίλαθλος χαίρεται να βλέπει κάθε αγωνιστική, είτε είναι η ομάδα του, είτε όχι. Και για το θέαμα εντός αγωνιστικών χώρων, αλλά και για το πως διασκεδάζουν οι παίκτες και ο κόσμος μετά το τέλος του αγώνα. Άραγε διασκεδάζει κάποιος άλλος έτσι στη Σούπερ Λιγκ; Υπάρχει άλλη ομάδα στη Σούπερ Λιγκ που πανηγυρίζει κάθε νίκη με τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο;