Ο Παναθηναϊκός περνά την πιο δύσκολη φάση της σύγχρονης ιστορίας του. Η αλλοπρόσαλλη διοίκηση της ΠΑΕ επί θητείας Γιάννη Αλαφούζου τον έχει οδηγήσει στην «ώρα μηδέν».
Τα λάθη του πρώην προέδρου της πράσινης ΠΑΕ ήταν πολλά και επαναλαμβανόμενα. Οι αποφάσεις του πέραν της κοινής λογικής. Αλλά δεν είναι πια αυτό το θέμα.
Ο Γιάννης Αλαφούζος είναι τελειωμένη ιστορία για τον Παναθηναϊκό. Το μόνο που του απομένει, για να μη μείνει στην ιστορία ως ο «καταστροφέας» του συλλόγου, είναι να μιλήσει και να αναλύσει τα χρέη της ΠΑΕ τόσο κατά τη διάρκεια της δικής του θητείας, όσο και των προηγούμενων διοικήσεων.
Το οφείλει πρωτίστως στα εκατομμύρια των φίλων του Παναθηναϊκού, αλλά και στη συνείδησή του.
Η επόμενη μέρα πάντως, κάθε άλλο παρά ρόδινη διαγράφεται για το τριφύλλι. Με τα χρέη να… σκάνε σε καθημερινή βάση, το ενδεχόμενο να βγει ακόμα και όπως-όπως η σεζόν, φαντάζει απίθανο.
Ναι, ο κόσμος δείχνει να είναι κοντά στην ομάδα. Αλλά δεν μπορεί να καλύψει τέτοιου μεγέθους ανοίγματα. Είναι ουτοπικό να το απαιτεί κανείς. Άλλωστε τα κάθε είδους ποδοσφαιρικά κινήματα με τη μορφή «λαϊκής βάσης» απέτυχαν σε αρκετά καλύτερες εποχές της χώρας και του Αθλητισμού γενικότερα.
Είναι εκτός πραγματικότητας όποιος προσπαθεί να τους δώσει τη μορφή της «έσχατης» λύσης σήμερα.
Τι μένει λοιπόν; Μένει η πώληση των «ασημικών» της ομάδας. Η Μπενφίκα έκανε (σύμφωνα με το ρεπορτάζ της A Bola) το πρώτο «δώρο» ύψους 1,5 εκ στον Παναθηναϊκό με την αγορά του Βλαχοδήμου.
Το επόμενο θα πρέπει να το κάνουν οι πρόεδροι των άλλων τριών μεγάλων του ποδοσφαίρου μας για να βοηθήσουν να μείνει ζωντανός ο Παναθηναϊκός.
Για παράδειγμα ο Μολέδο κι ο Κουρμπέλης είναι δύο ποιοτικοί ποδοσφαιριστές που χωρούν στο ρόστερ του Ολυμπιακού και μπορούν να τον βοηθήσουν, ειδικά στην κατάσταση που είναι σήμερα.
Ο Χουλτ είναι επίσης μια αξιόπιστη λύση στα αριστερά. Ή ο Βιγιαφάνες, ο Λουντ, ο Λουτσιάνο κι ο Κουλιμπαλί. Για όλους. Και δεν είναι ελεημοσύνη, αλλά μια δίκαιη συμφωνία.
Αγοράζοντας ας πούμε, έναν – δύο καλούς παίκτες από τους πράσινους ο Βαγγέλης Μαρινάκης μπορεί να επαναλάβει την κίνηση του πρώην προέδρου του Ολυμπιακού Γιώργου Ανδριανόπουλου 42 χρόνια πριν (12 Δεκεμβρίου 1975), ο οποίος ως πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Αθλητισμού Συμβουλίου της ΕΠΟ ψήφισε υπέρ της παραμονής του Παναθηναϊκού στη μεγάλη κατηγορία, κόντρα στην απόφαση της ποινικής δικαιοσύνης που είχε καταδικάσει τους πράσινους για δωροδοκία στον ημιτελικό του κυπέλλου με τον Ηρακλή. Γνωστή και ως υπόθεση των «λουλουδιών».
Μάλιστα ο αστικός μύθος θέλει τον Γιώργο Ανδριανόπουλο να εξομολογείται στον αδελφό του Λεωνίδα πως «δεν πήγαινε η καρδιά μου να πέσει ένα τόσο ιστορικό σωματείο. Άλλωστε με ποιόν θα παίζαμε αν γινόταν κάτι τέτοιο, με τον Εθνικό κόβουμε μόνο πενήντα εισιτήρια!».
Θα μου πείτε –και σωστά- «άλλες εποχές, άλλα ήθη». Μπορεί, αλλά δεν θα συμφωνήσω.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι σε ένα ποσοστό 70% (ίσως και παραπάνω) Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός. Χωρίς αυτές τις δύο ομάδες το ήδη υποβαθμισμένο προϊόν θα καταλήξει στα… τάρταρα!
Το ξέρουν καλά και ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Ιβάν Σαββίδης και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν ήδη κινητοποιηθεί, προαναγγέλλοντας έναν… μεταγραφικό έρανο υπέρ της σωτηρίας του Παναθηναϊκού. Κανείς δεν θα τους κακίσει.
Ή μήπως αγνοούν ότι χωρίς τον Παναθηναϊκό αντίπαλό τους, η νέα σεζόν θα βρει και τα δικά τους έσοδα κατακερματισμένα;
Ας διαλέξουν παίκτες λοιπόν κι ας οδηγήσουν το τριφύλλι ως το τέλος της σεζόν, όπου με μια δυνατή ομάδα επιχειρηματιών και ορθή διαχείριση αλά Πανιώνιος (ξέρει καλά ο Ουζουνίδης) θα μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια του. Κι όλοι τους κερδισμένοι θα είναι.