Αν θυμηθούμε τι έλεγαν στην ΑΕΚ μετά την ανατροπή της χρονιάς κόντρα στον Ολυμπιακό, πως τα δύο επόμενα ματς με Αστέρα και Ξάνθη εκτός έδρας θα δώσουν το στίγμα για τη σαιζόν, τότε κάτι δεν πάει καλά, καθόλου καλά. Ο απολογισμός του ενός βαθμού, δεν είναι για ομάδα που θέλει να πάρει το πρωτάθλημα.
Ο Μανόλο Χιμένεθ που έβγαλε τα μάτια του (και ως συνέπεια και της ομάδας του) στην Τρίπολη, έκανε λάθος διαχείριση και στην Ξάνθη στερώντας ουσιαστικά από την Ένωση την ευκαιρία για μία ακόμη ανατροπή.
Ο Αραούχο μοιάζει σκιά του περυσινού του εαυτού και δυσκολεύεται να κάνει ακόμη και τα απλά, έστω κι αν χθες έφαγε αρκετό ξύλο. Ενώ λοιπόν ο “ανόρεκτος” Αργεντινός περιφέρεται κάπου στα Πηγάδια, ο Μανόλο επιλέγει να βγάλει το μοναδικό ποδοσφαιριστή που απειλεί είτε σε κανονική ροή είτε με στημένα, τον Χριστοδουλόπουλο και να κρατήσει τον Αραούχο στο παιχνίδι.
Στα δικά μου μάτια έμοιαζε κίνηση με περισσότερη λογική το να βγει ο Αραούχο, να πάει στην κορυφή ο Λιβάια, να παίξει κοντά του ο Μάνταλος και να έχουν τις πλευρές ο Κλωναρίδης με τον Λάζαρο, ανοίγοντας με αυτό τον τρόπο το γήπεδο την ώρα που όλοι της Ξάνθης ήταν μαζεμένοι κοντά στην περιοχή.
Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος θα μου πείτε, αλλά ήδη μέσα σε δύο εβδομάδες μοιάζει να χάνεται από την ΑΕΚ, η δυναμική που είχε αποκτήσει μετά την τεράστια, έτσι όπως ήρθε, νίκη επί του Ολυμπιακού. Από το αίσθημα υπέροχης, στο κυνήγι της πρωτιάς.
Δεν υπάρχει προπονητής, πουθενά στον κόσμο, ακόμα και στα πρωταθλήματα Τύπου, ο οποίος δεν έχει εμμονές. Αλλά όταν αυτές οι εμμονές στερούν πολύτιμους βαθμούς, τότε οφείλεις να επανεξετάσεις το πράγμα. Μπορεί ο ίδιος ο Χιμένεθ να δήλωσε ότι αν χάνονται βαθμοί, έτσι θέλω να χάνονται, δηλαδή με αρκετές ευκαιρίες και κυριαρχία στην αναμέτρηση, αλλά η ουσία είναι ότι η κορυφή έχει πλέον άλλο κάτοικο.