Οι πολίτες της Ευρώπης ψήφισαν χθες για τη νέα σύνθεση του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου στις πλέον κρίσιμες ίσως, εκλογές από την ίδρυση της ΕΕ.
Μέχρι πρότινος οι εκλογές για τις 750 καρέκλες στις Βρυξέλλες είχαν ως… σημαία τους την ευημερία των πολιτών. Την οικονομία, την ανάπτυξη, την υγεία, την παιδεία, την ελευθερία. Την Δημοκρατία δηλαδή.
Δυστυχώς όμως, το δίλημμα στις εκλογές της 9ης Ιουνίου ήταν ειρήνη ή πόλεμος! Απλά γιατί εδώ και διόμιση χρόνια που ξεκίνησε ο πόλεμος Ουκρανίας και Ρωσίας οι φωνές στην Ευρώπη δεν έχουν ασχοληθεί με την ειρήνη.
Το αντίθετο. Στόχος τους ήταν η παράταση του πολέμου που κοστίζει σε όλα τα παραπάνω (οικονομία, ανάπτυξη, υγεία, παιδεία, ελευθερία).
Παρακολούθησα το debate μεταξύ των αρχηγών των κοινοβουλευτικών ομάδων της ΕΕ που μετέδωσε η τηλεόραση της Βουλής υποτιτλισμένο την περασμένη εβδομάδα.
Σκέτη απογοήτευση. Η λέξη «ειρήνη» έμοιαζε απαγορευμένη, ενώ οι κορώνες για την άυξηση των αμυντικών δαπανών λόγω του φόβου επέκτασης του πολέμου έδιναν κι έπαιρναν.
Από την άλλη η λέξη «δημοκρατία» βγήκε τόσο πολύ από το στόμα όλων σαν να ήθελαν να κάνουν τον τηλεθετή να πιστέψει ότι πράγματι υπάρχει και πως κάνει λάθος αν έχει δεύτερες σκέψεις για το αντίθετο!
Η Ευρώπη φάνηκε πως έχει έλλειψη ηγετών. Φαντάζει ως γεωπολιτικός νάνος, χωρίς όραμα για τους λαούς της που θα εδραιώσει την συνοχή της.
Στις 9 Νοεμβρίου του 1989 πανηγύρισε για την πτώση του τοίχους του Βερολίνου και σήμερα έχει αναλάβει ένα πόλεμο που δεν είναι δικός της.
Αιμορραγεί και καταστρέφεται από αυτόν. Το περιβάλλον ειρήνης έχει διαταραχθεί καθώς οι ηγεσίες της ΕΕ αθέτησαν τις συμφωνίες που οι ίδιες υπέγραψαν μόνο και μόνο για το χατίρι των… απέναντι από τον Ατλαντικό.
Είναι αστείο πως μετά από13 πακέτα κυρώσεων η ΕΕ εμφανίζει μηδενική ανάπτυξη, ενώ η Ρωσία τον μεγαλύτερο στο δυτικό κόσμο ρυθμό ανάπτυξης, άνω του 3%, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του ΔΝΤ για το 2023. (IMF, World Economic Outlook 2024)
Με άλλα λόγια οι ηγέτες της ΕΕ έπαψαν να κοιτούν τον χάρτη και το όποιο γεωπολιτκό πλεονέκτημα λάμβαναν για οκτώ δεκαετίες από αυτόν και την συνεργασία για φθηνή ενέργεια και τροφή και πυροβόλησαν τα πόδια τους.
Μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά σύμφωνα με την ως τώρα ρητορική τους μάλλον δεν είναι.
Ποιο; Μα να κερδίζουν 220 έδρες στο ευρωκοινοβούλιο τα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη με βασικό επιχείρημα τις διαπραγματεύσεις για την λήξη του πολέμου στην Ουκρανία, όταν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα, οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι προωθούν διαρκώς την ατζέντα της συνέχισής του!
Ο πολεμοχαρής Μακρόν αποδέχθηκε την ήττα του και προκύρηξε άμεσα βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία.
Το ίδιο και στο Βέλγιο, όπου ο πρωθυπουργός Ντε Κρου ανακοίνωσε την παραίτησή του.
Ο Σολτς βρέθηκε στο 14,6 % με τους Σοσιαλδημοκράτες και το AfD έθεσε θέμα νομιμοποίησης της γερμανικής κυβέρνησης.
Όταν λοιπόν, οι βασικοί πυλώνες της ΕΕ, Γερμανία και Γαλλία κλυδωνλιζονται πολιτικά, ενώ η Αγγλία είναι πια εκτός, τότε τα πράγματα δεν φαντάζουν ευοίωνα.
Γιατί όμως, φτάσαμε ως εδώ;
Νομίζω ότι η αλαζονεία των κρατούντων που αγνοούν συστηματικά εδώ και χρόνια τα «θέλω» των πολιτών και η αδιαφάνεια, όπως αυτή εκφράστηκε με την «κεκλεισμένων των θυρών» διαδικασία της μη δημοσιοποίησης των στοιχέιων του Pfizergate (η πρόεδρος της ΕΕ Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στα αιτήματα της Ευρωπαίας διαμεσολαβήτριας για παροχή στοιχείων που αφορούσαν στην προμήθεια εμβολίων δισεκατομμυρίων ευρώ) έχουν παίξει τον ρόλο τους.
Στην Ελλάδα τέλος, θεωρώ ότι το πολιτικό σύστημα έχει απονομιμοποιηθεί. Με το 60% του εκλογικού σώματος να απέχει, ενώ η ψήφος είναι ακόμα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ, αλλά κανένας εισαγγελέας δεν ασχολείται με αυτό, το πολιτικό μας σύστημα μοιάζει να είναι εκτός δημοκρατικού τόξου.