Τα υποθετικά ερωτήματα έχουν την αξία που τους αξίζει, τις περισσότερες φορές λίγη. Αυτά που έχει κάποια τουλάχιστον βάση είναι τα δεδομένα που προκύπτουν από δύο πράγματα: 1) η φόρμα αυτής της περιόδου σε συνδυασμό με την απουσία/παρουσία τραυματισμών και 2) τι μας έχουν δείξει τα ως τώρα παιχνίδια της σεζόν στα ζευγάρια που θεωρητικά μπορεί να διαμορφωθούν. Με αυτά στο μυαλό, ας ρίξουμε μια ματιά.
1. Ρεάλ Μαδρίτης
Αν είσαι η βασίλισσα, δεν φοβάσαι κανέναν, εκτός ίσως από τους παπαράτσι που μπορεί να ξεσκεπάσουν κάποιο βασιλικό σκάνδαλο. Είναι ειρωνικό πως αυτό ακριβώς είναι που ισχύει στην περίπτωση της ομάδας του Τσους Ματέο, η οποία έχει εξασφαλίσει εδώ και τόσο καιρό την πρώτη θέση στην Regular Season που τα μαδριλένικα (και όχι μόνο) μέσα συζητούν την επόμενη ημέρα, τον Χεζόνια, τον Ταβάρες και τους υπόλοιπους, λες και είναι τέλη Ιουνίου. Από μια άποψη είναι λογικό, από την άλλη ως ένα βαθμό ενοχλητικό στην ηρεμία του γκρουπ. Αλλά αυτά απασχολούσαν πάντα τα γεμάτα από πριμαντόνες αποδυτήρια του Palacio, απλώς κάποιες φορές γίνονταν γνωστά και τις περισσότερες όχι. Αγωνιστικά τώρα, η Ρεάλ δεν φοβάται κανέναν, αλλά θα ήθελε να αποφύγει αν γίνεται μια ομάδα με δύο παίκτες που έχουν υπάρξει πολυτιμότεροι παίκτες του φάιναλ φορ στην καριέρα τους. Η Εφές μπορεί να γίνει ενοχλητική και επικίνδυνη, από την άλλη δεν μπορεί να παίξει άμυνα – και μόνο με την επίθεση δεν κερδίζεις το Νο.1 τρεις φορές σε πέντε ματς.
2. Παναθηναϊκός
Πέντε στα πέντε παράγγειλε ο ιδιοκτήτης, τρία στα τρία έχει παραδώσει η ομάδα και απομένουν μόνο δύο γερμανικά νούμερα για να ολοκληρωθεί η παραγγελιά. Υποθέτοντας ότι οι Βαυαροί της Μπάγερν δεν θα αποτελέσουν πρόβλημα, το τριφύλλι θα παίξει με τον νικητή του 7-8, δηλαδή του Μακάμπι – Βίρτους. Το ενδεχόμενο της παλαβής αλλά σοφτ Μπασκόνια μάλλον πρέπει να αποκλειστεί, αφού οι Βάσκοι κοιτούν περισσότερο προς τα κάτω και έχουν χάσει με 10 από τη Βίρτους στη Βιτόρια, που σημαίνει ότι για να ανέβουν 8οι θα πρέπει να συμβούν διάφορα παράλογα. Αυτή που έχει πιθανότητες να κάνει άλμα στην 8η θέση είναι η Εφές σε ισοβαθμία στις 17 νίκες (δύσκολο, όχι αδύνατο).
Εν πάσει περιπτώσει, για να μην τα ξαναλέμε, καλύτερα όχι Εφές. Στο ζευγάρι Μακάμπι – Βίρτους τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι Ιταλοί είναι η compact, συμπαγής έκδοση ομάδας χωρίς υψηλή τελική ταχύτητα από την οποία ξέρεις τι να περιμένεις. Ακριβώς το αντίθετο με τα αυτοκίνητα τους δηλαδή. Οι Ισραηλινοί έχουν σκληραγωγηθεί φέτος παίζοντας σταθερά εκτός του Γιαντ Ελιάου, έχουν δύο all-euroleague γκαρντ που μπορούν να χειραγωγήσουν το παιχνίδι, παραμένουν όμως δραματικά μονοδιάστατοι στον τρόπο με τον οποίο κερδίζουν τα παιχνίδια. Αντέχεις την περιφερειακή πίεση και μαζεύεις τα ριμπάουντ που πρέπει; Τους κλείδωσες στο 5v5 και εκεί δεν έχουν το μακρινό σουτ για να ανταπεξέλθουν σε μια σοβαρή άμυνα όπως αυτή του Παναθηναϊκού. Διαλέγεις και παίρνεις, αν και δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποιον να επιλέγει μια ομάδα με το ειδικό βάρος και την κληρονομιά της Μακάμπι.
3. Μονακό
Όλοι την είχαμε κλειδωμένη στο «2», όμως η Αρμάνι αποφάσισε διαφορετικά Το 2/2 κόντρα σε Ζάλγκιρις και Μπάγερν είναι το λογικό σενάριο, όσο και αν ο San Andreas του Κάουνας σχεδιάζει το μεγάλο κόλπο του Μόντε Κάρλο. Έχω την εντύπωση πως ο Σάσα Ομπράντοβιτς δεν θα έχει ιδιαίτερη προτίμηση ανάμεσα σε Ολυμπιακό ή Φενέρμπαχτσε στο σχετικό ζευγάρωμα – αν κάποιος είχε ένα πιστόλι στο κεφάλι μου, θα έλεγα ότι προτιμά τον Ολυμπιακό. Ο λόγος έχει να κάνει περισσότερο με το χαμηλότερο επιθετικό ταβάνι των ερυθρόλευκων σε σχέση με την ομάδα που σκοράρει 97.5 πόντους μέσο όρο στα τελευταία έξι ματς και σουτάρει θεαματικά καλά από μακριά. Ακόμα και έτσι όμως η Μονακό είναι η τυπική ομάδα που μπορεί να παραλύσει τις αντίπαλες επιθέσεις με το συνδυασμό έντασης/αθλητικότητας που διαθέτει, ειδικά αυτές που χωρίς τους 1v1 σκόρερς έχουν ανάγκη την κυκλοφορία της μπάλας για να γίνουν αποτελεσματικές. Η λειψή σε χειριστές Φενέρ την πάτησε κάπως έτσι στο παιχνίδι του πριγκιπάτου, ο Ολυμπιακός της άβαλε 75+77 σε δύο ματς της R.S, αριθμός που κάλλιστα μπορεί να πέσει 5-7 πόντους στην ένταση και την σκληράδα των playoffs.
4. Μπαρτσελόνα
Έμπλεξαν οι Καταλανοί, αφού έχω την εντύπωση πως τόσο ο Ολυμπιακός όσο και η Φενέρμπαχτσε δεν τρομάζουν καθόλου από το ενδεχόμενο να επισκεφθούν το Παλάου. Ίσως το εντός έδρας 14-2 να αξίζει περισσότερο σεβασμό, όμως μια ματιά στο ρόστερ για μπαρουτοκαπνισμένους στα playoffs παίκτες και τα αποτελέσματα της έρευνας δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. Πίσω από την τερατώδη εμπειρία του Βέσελι, την υπολογίσιμη των Σατοράνσκι, Λαπροβίτολα και φυσικά τον μαχητή Κάλινιτς, τι μένει; Ο Πάρκερ εμφανίζεται και εξαφανίζεται με την ίδια ευκολία, ο Ερνανγκόμεθ θα σημαδευτεί ανελέητα στο πικ εν ρολ, ο Γιοκουμπάιτις ψάχνει το ρόλο του τώρα που έφτασε ο Ρίκι, που κι αυτός ψάχνεται, όπως και ο Αμπρίνες που έχει χάσει ήδη 12 ματς. Εκτός αυτού, ο Ρουζέρ Γκριμάου δεν έχει καμία ιδέα από playoffs – δεν το λες και λίγο πράγμα.
5. Φενέρμπαχτσε
Πενηντάρα του Χέιζ-Ντέιβις, τρεις κατοστάρες στα τελευταία έξι ματς, νίκη στη Μαδρίτη, ψυχολογία στο φουλ. Μισό λεπτό όμως. Ήττα στο Μόντε Κάρλο, την Αθήνα, το Μιλάνο, το Κάουνας: η Φενέρ δεν έχει ακόμα πείσει πως η εκρηκτική έκδοση της Ulker Arena δεν χάνει τη μισή της πυρίτιδα όταν περνάει τον Βόσπορο – θα έχει βέβαια την ευκαιρία να το κάνει στον Πειραιά. Ο Σάρας δεν θα το πει ποτέ, αλλά δεν θα είχε τίποτα καλύτερο από το να ζευγαρώσει με την Μπαρτσελόνα και να είναι αυτός που θα την αφήσει εκτός φάιναλ φορ: το πιάτο της εκδίκησης μπορεί να μην έχει καλά – καλά κρυώσει, αλλά θα είναι τόσο νόστιμο σαν να έχει μαγειρευτεί από σεφ με τρία αστέρια Μισελέν. Πάντως και την Μονακό να βρει, δεν θα ετοιμάσει τα μαύρα πανιά. Η Φενέρ έχει πλαϊνούς με μέγεθος για να ξοδέψει πάνω στον Τζέιμς, ενώ καλό είναι να θυμόμαστε πως ο Καλάθης έχει υπάρξει παραπάνω από μία φορές ο κρυπτονίτης του Μάικ.
6. Ολυμπιακός
Μου φαίνεται αδύνατον να επιθυμεί κανείς το συναπάντημα με τον Ολυμπιακό στα playoffs. Εύκολα η πιο συμπαγής ομάδα της εξάδας, αλλά με την προϋπόθεση πως είναι πλήρης, υγιής και φορμαρισμένη. Η προσθέσεις των τριών έφεραν παραπάνω αντοχή στους κραδασμούς, αλλά η post season είναι διαφορετικό, πολύ πιο δυσκολοχώνευτο φρούτο και δεν βγαίνει με αστερίσκους: Γουόκαπ, Γουίλιαμς-Γκος, Παπανικολάου, Φαλ, Πίτερς πρέπει να είναι στο 100% και οι υπόλοιποι κοντά σε αυτό. Αν υποτεθεί ότι το δίλημμα είναι Μονακό ή Μπαρτσελόνα, η προτίμηση μου φαίνεται μάλλον προφανής. Η Μονακό έχει τον τρόπο να εξαντλήσει την επίθεση του Ολυμπιακού και να διακόψει σε ικανό βαθμό τις συνεργασίες του, την ίδια στιγμή που η ίδια έχει τις 1v1 λύσεις για να αντιπαρέλθει ακριβώς της ίδιας αμυντικής προσέγγισης των ερυθρόλευκων. Ακόμη κι αν η Μπαρτσελόνα τον έχει κερδίσει δύο φορές και φυσικά είναι σε θέση να του βάλει σοβαρά προβλήματα (pull-up Λάπρο στα drop του Φαλ, mid range Βέσελι, post up(?) Κάλινιτς, off ball Αμπρίνες), οι Καταλανοί μοιάζουν σαν τα χρωματιστά βιτρό της Σαγράδα Φαμίλια: όσο σαγηνευτικά, τόσο εύθραυστα.
