Η Ελλάδα είναι ένα βήμα πριν την επιστροφή της σε μια μεγάλη διοργάνωση μετά από δέκα χρόνια. Δημιούργησε αυτή την ευκαιρία μόνη της. Βασισμένη πάνω στις δυνατότητές της και πατώντας γερά πάνω σε μια εξελιτική διαδικασία που “τρέχει” τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Έχοντας να αντιμετωπίσει αντιπάλους στο γήπεδο, αλλά και “αντιπάλους” εντός των τειχών μαζί με κακοπροαίρετη κριτική.
Αυτό το γκρουπ των παικτών όμως κλείνει τα αυτιά και ακούει μόνο τον προπονητή του. Ο οποίος τους καθοδηγεί βήμα-βήμα προς τον μεγάλο στόχο. Όταν αυτός κρίνεται από ένα και μόνο παιχνίδι, τότε η αξιολόγηση μικρή σημασία θα έχει. Αυτή η ομάδα είναι ήδη πετυχημένη. Η πρόκριση στο EURO θα συνιστά σπουδαίο επίτευγμα το οποίο θα σβήνει όσα έγιναν την τελευταία δεκαετία.
Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει την Τρίτη ο Γκουστάβο Πογέτ και οι παίκτες του να επιτελέσουν το “πλάνο πρόκρισης” στο έπακρο. Αν ήταν μια φορά συγκεντρωμένοι και σοβαροί οι παίκτες μας στο ματς με το Καζακστάν, θα πρέπει να είναι εκατό φορές συγκεντρωμένοι και σοβαροί στην Τιφλίδα. Θα πρέπει να είναι ακόμα πιο παθιασμένοι απέναντι σε μια ομάδα και ένα κοινό που θα ζουν και θα παίζουν το ματς της ιστορίας τους. Θα πρέπει να συνεργαστούν ακόμα περισσότερο στο χορτάρι.
Στο ερώτημα αν μπορούν να το κάνουν, η απάντηση είναι φυσικά και μπορούν. Θα πρέπει να διεκδικήσουν κάθε λεπτομέρεια στον αγώνα να είναι υπέρ τους. Θα χρειαστεί μυαλό και θα χρειαστεί να είναι ο εαυτός τους. Να κάνουν το παιχνίδι τους. Να διαχειριστούν τα συναισθηματά τους, τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά. Να κάνουν κάθε δευτερόλεπτο να λειτουργεί υπέρ τους. Να έχουν πίστη.
Και τότε το νερό θα έχει μπει στ’αυλάκι. Εμείς οι απ’έξω το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιβάλλουμε με αγάπη αυτά τα παιδιά και τον προπονητή τους.
