Η ήττα της Μονακό από την Αρμάνι έμπλεξε περισσότερο ένα ήδη μπερδεμένο κουβάρι και κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει με σιγουριά αν η επόμενη, 31η αγωνιστική θα κάνει τα πράγματα πιο απλά ή πιο σύνθετα. Αυτό που μπορεί να απαντηθεί με κάποιου είδους σιγουριά είναι η εξάρτηση των ομάδων από την έδρα τους, ή αλλιώς ποιες είναι οι ομάδες αυτές που νιώθουν αρκετά συμπαγείς για να πιστεύουν ότι μπορούν να φτάσουν στο φάιναλ φορ και από τον δύσβατο δρόμο. Αφήνοντας κατά μέρος τη Ρεάλ, ας δούμε τις υπόλοιπες.
Μπαρτσελόνα (20-10)
Μόνο οι Καταλανοί και η Φενέρμπαχτσε έχουν φτάσει τις 14 εντός έδρας νίκες στη σεζόν (αν και οι Τούρκοι με ένα ματς λιγότερο στην Ούλερ Αρένα). Το γεγονός αυτό μιλάει από μόνο του για το ποσοστό της δυναμικής που η ομάδα του Γκριμάου χάνει βγαίνοντας από τη Βαρκελώνη – το ζήτημα ούτως ή άλλως απασχολεί καιρό. Με λίγους παίκτες πραγματικά σφυρηλατημένους στη φωτιά των πλέι-οφ (Βέσελι, Λαπροβίτολα, ο Αμπρίνες αν δεν ήταν ντεφορμέ), η Μπάρσα ούτε που θέλει να φαντάζεται ότι μπορεί να παίξει πλέι-οφ χωρίς το πλεονέκτημα της έδρας. Και με αυτό πάντως, δεν είναι λίγοι αυτοί που την βλέπουν ως την ευάλωτη της παρέας.
Παναθηναϊκός (19-11)
Οι 7 εκτός έδρας νίκες είναι ήδη μια αποδεκτή συγκομιδή, ειδικά για μια ομάδα με πολλά νέα πρόσωπα και αρκετά μικρό rotation, στην οποία τα προβλήματα τραυματισμών δεν έλειψαν. Το ηφαίστειο του ΟΑΚΑ φτάνει και περισσεύει για να υποστηρίξει κανείς πως ο ασφαλέστερος δρόμος της επιστροφής στο Φάιναλ-Φορ περνάει από το Μαρούσι, αλλά ανάλογα με το ματς-απ η ομάδα του Αταμάν θα παίξει τις πιθανότητες της και χωρίς το πλεονέκτημα. Ομάδα που έχει κερδίσει στη Μαδριτη και το Μονακό ξέρει πως έχει την ποιότητα να κερδίσει οπουδήποτε.
Φενέρμπαχτσε (19-11)
Σύμφωνοι, 14-1 εντός, τέσσερις σερί νίκες, 111 πόντοι στη Μπασκόνια και 118 στη Βαλένθια: οι αριθμοί είναι εκεί για την ομάδα του Σάρας που πετάει φωτιές στην Κωνσταντινούπολη. Πριν κουρσέψει – και μάλιστα με σχετική άνεση – τη Μαδρίτη είχε παραδοθεί μάλλον χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση σε Αθήνα και Μονακό, όπως από τότε δείχνει ξανά το μέταλλο του γκρουπ που έφτασε τον Ολυμπιακό στο αμήν στα περσινά πλέι-οφς. Έχει κάμποση σκληράδα για να γίνει η ομάδα που θα μωλωπίσει τον αντίπαλο στο χιαστί, αλλά το αλέγκρο παιχνίδι της δεν είναι εύκολο να συντηρηθεί μακριά από το Βόσπορο – όταν το ματς πέσει κάτω από τους 80 πόντους, οι πιθανότητες να το χάσει είναι πολύ περισσότερες.
Μονακό (19-11)
Εύκολα η πιο σκληρή και σταθερή εκτός έδρας ομάδα φέτος (εκτός της Ρεάλ προφανώς). Ο πυρήνας του γκρουπ είναι για άλλο ένα χρόνο ο ίδιος, ο προπονητής παρέμεινε και η ομοιογένεια βγάζει μάτι. Όχι τυχαία είναι η μοναδική ομάδα πλην της Ρεάλ με θετικό πρόσημο μακριά από τη στρούγκα του Gaston Medecin (9-7), έχοντάς περάσει μόνο το τελευταίο δίμηνο από τη Βαρκελώνη, τη Μπολόνια και την Κωνσταντινούπολη (Εφές). Το εύκολο πρόγραμμα τους πιθανότατα θα τους δώσει μια θέση στην τετράδα, αλλά και χωρίς αυτήν μπορεί να είναι το φαβορί – ή έστω ισοδύναμη αντίπαλος.
Ολυμπιακός
Το alter ego της Μονακό σε όρους ομοιογένειας και σκληράδας, με υπογεγραμμένο το πιστοποιητικό των πλέι-οφ μετά τις εξαντλητικές νικηφόρες σειρές των τελευταίων δύο ετών κόντρα σε Μονακό και Φενέρ. Οι νεοφερμένοι (Πετρούσεφ, Ράιτ, λιγότερο ο Μήτρου-Λονγκ) έδωσαν ποιότητα και ανάσες, όμως η υγεία καταρχήν του Γουόκαπ και κατά δεύτερον του Γουίλιαμς-Γκος θα κρίνει αν μπορούν να επιβιώσουν μακριά από τον Πειραιά. Αν είναι πλήρεις, είναι πονοκέφαλος για οποιονδήποτε – όχι τυχαία έχουν γράψει 7 διπλά σε μια χρονιά γεμάτη σκαμπανεβάσματα.
Μακάμπι – Το μαύρο άλογο
Η παράπλευρη απώλεια του να παίζει όλη τη χρονιά σε άδειο γήπεδο μετατρέπει τους Ισραηλινούς σε μάλλον αδιάφορους στη θέα του πλεονεκτήματος της έδρας – περισσότερο τους απασχολεί ένα προτιμητέο ζευγάρωμα. Η ομάδα του Κάτας έχει καταφανώς βελτιωθεί σε σχέση με τον περσινό εαυτό της, γαλουχήθηκε μέσω της ταλαιπωρίας και ελπίζει πως μπορεί να πατήσει το γκάζι την κρίσιμη στιγμή και να αφήσει εκτός κάποιον σχετικά ανυποψίαστο.
