Εδώ και τέσσερις μήνες, οι διεθνείς μας ποδοσφαιριστές είχαν κυκλώσει στα ημερολόγιά τους τη σημερινή ημερομηνία. Η 21η Μαρτίου είναι η μέρα που πρέπει να κάνουν το πρώτο από τα δύο τελευταία βήματα για να οδηγήσουν την εθνική ομάδα και πάλι σε μια μεγάλη διργάνωση. Η δουλειά που έχει γίνει σε αγωνιστικό και πνευματικό επίπεδο την τελευταία τετραετία θα πρέπει να “δρέψει” καρπούς στο ματς με το Καζακστάν. Για όλους τους παίκτες της “γαλανόλευκης” θα είναι η πρώτη, εκτός του Γιώργου Τζαβέλλα που είχε δώσει το “παρόν” στο EURO 2012 και στο Μουντιάλ του 2014. Η “δίψα” τους αδιαμφισβήτητη.
Αυτές τις λίγες μέρες που έχουν μαζευτεί οι ποδοσφαιριστές με το προπονητικό επιτελείο, δούλεψαν σε κάποια στοιχεία της τακτικής του Πογέτ, αλλά πολύ περισσότερο μίλησαν. Μίλησαν για τον αντίπαλο, για τις δυσκολίες της αναμέτρησης αλλά και για τους ρόλους όλων στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Είτε παίζουν είτε δεν παίζουν, όλοι λειτουργούν σα μια “γροθιά”. Έχουν αποδεχτεί τους ρόλους τους και συνεισφέρουν όπως μπορούν με αγάπη γι’ αυτή την ομάδα.
Το βασικότερο συστατικό για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι η συγκέντρωση. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό το μυαλό όλων πρέπει να είναι καθαρό. Το Καζακστάν είναι μια ομάδα που τρέχει ασταμάτητα και που δημιούργησε σημαντικά προβλήματα σε ομάδες όπως η Δανία, η Φινλανδία και η Σλοβενία. Το ξέρουν αυτό οι παίκτες μας. Τους είδαν και σε βίντεο. Ανέλυσαν τις αντεπιθέσεις τους. Εκτός από την θέληση για γκολ, πρέπει να υπάρξει και η ανάλογη αυταπάρνηση στην όποια επιθετική δραστηριότητα προσπαθήσουν να αναπτύξουν ο Ζαϊνουντίνοφ και η παρέα του.
Η Ελλάδα υπερτερεί σε ποιότητα ναι, είναι καλύτερη ομάδα ναι, είναι θεωρητικά το φαβορί της αναμέτρησης ναι, αλλά σε έναν και μόνο αγώνα με το 0-0 στην εκκίνησή του, τα πάντα ξεκινούν από το 50-50. Το παραπάνω ποσοστό ως προς την επικράτηση θα πρέπει να το διεκδικήσουν με το ποδόσφαιρό τους οι διεθνείς μας. Άλλωστε αυτά έχει ζητήσει και ο Γκουστάβο Πογέτ. Ηρεμία, καθαρό μυαλό, προσοχή στα δυνατά σημεία του αντιπάλου και αποτελεσματικότητα στην επίθεση.
Δεν θέλει να τους κουράσει με έξτρα λεπτομέρειες. Άλλωστε όπως είπαμε, όλοι ξέρουν τους ρόλους τους. Εδώ και τέσσερα χρόνια αυτή η φουρνιά έχει μεγαλώσει μαζί και έχει “χτίσει” την προσωπικότητα της ομάδας. Συνεπώς δεν είναι ώρα για περισσότερα λόγια. Στο γήπεδο η Ελλάδα πρέπει να παίξει τη μπάλα της, αυτή με την οποία εδώ και δύο χρόνια έχει πάρει όλα τα must win παιχνίδια. Ένα τέτοιο είναι και αυτό. Μέχρι το επόμενο!
