Tην ώρα που η Ρεάλ πάσχιζε να κάμψει την αντίσταση της μοναδικής ομάδας χωρίς νίκη στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης και χρειάστηκε… ΚαρVARχάλ για το 3-2 στο 99′ με την Αλμερία, η Μπαρσελόνα παραμόνευε στην Ανδαλουσία απέναντι στην αποδεκατισμένη Μπέτις για να μειώσει τη διαφορά από την κορυφή. Και τα κατάφερε να παραμείνει ζωντανή, στη σκηνή, λόγω Τόρες που έβαλε χατ-τρικ, αλλά κυρίως λόγω Γιαμάλ που έκανε το καλύτερό του ματς με τους Καταλανούς.
Η Μπέτις δυσκολεύτηκε στη δημιουργία, ο Ζοζέ στην επίθεση ήταν ακίνητος και ο Ίσκο πάλευε μόνος κι έρημος. Μέχρι που ο Πελεγκρίνι ενεργοποίησε Φεκίρ και Ιγκλέσιας. Φωτιά στο ματς, 2-2 από 0-2 και πάνω που η Μπαρσελόνα έβλεπε το τρένο του τίτλου να περνάει χωρίς στάση από το “Βιγιαμαρίν”, 2-4 και adios.
Η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι της δεν έχει διάρκεια, δεν είναι συμπαγές, δεν είναι ελεύθερο, γρήγορο και δημιουργικό. Η αλήθεια είναι ότι σε τέτοιο κομβικό ματς ο Λεβαντόφσκι δεν έχει τελική και γίνεται αλλαγή στο 62′. Για να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά ποιοί; Ο Ρόκε, ο Γιαμάλ, ο Φερμίν και ο Κουμπαρσί που έπαιξε σε ηλικία 16 ετών πρώτη φορά βασικός στη LaLiga;
Ο Τσάβι το ξέρει καλά. Στα δύσκολα, με την ομάδα του υπό πίεση αποτελέσματος και τον Μουρίνιο στη γωνία, η λύση είναι η La Macia. O μόνος που άλλαζε ταχύτητα στο ματς ήταν ο Γιαμάλ. Και μετά ο Τόρες. Μέχρι που μίλησε η κλάση του τεχνίτη Φέλιξ για το ιδανικό πλασέ για το 3-2. Η Μπαρσελόνα τήρησε την παράδοση κι έμεινε αήττητη από την εποχή του ενδεκαδάτου Τσάβι στη Σεβίλλη, από το 2008.
Με την εμφάνισή της υπό πίεση και αντίδραση της Μπέτις του βασικού Παπασταθόπουλου έδειξε ευάλωτη. Όταν είχε το ματς στον έλεγχό της, ήταν στατική, διόλου δημιουργική, αλλά δεν απειλήθηκε. Αυτό πάντως για να πάρει τίτλο και να κοντράρει Ρεάλ και Τζιρόνα για την ώρα δεν είναι αρκετό…
