Ευρωλίγκα: Οι 5 “κλοπές”

Πριν ξεκινήσουμε, μερικές πληροφορίες. Παρακάτω δεν θα βρείτε ονόματα όπως του Λάρκιν, του Ο΄ Μπράιαντ, του Νέντοβιτς ή του Σίνγκλετον, δηλαδή παικτών είτε ήδη καταξιωμένων στην Ευρωλίγκα είτε λαμπερών νεοφερμένων από το ΝΒΑ, γνωστών για τις ικανότητες τους από χρόνια δράσης στην Ευρώπη, οι οποίοι πληρώθηκαν αδρά για να κάνουν τη διαφορά. Αντίθετα ψάχνουμε τους παίκτες που δεν ήταν στις πρώτες θέσεις στα μπλοκάκια των σκάουτερς, αλλά παρ΄ όλα αυτά κάνουν τη διαφορά φέτος. 

Την ώρα που τα φώτα έπεσαν στην μεταγραφή του Κέβιν Πάνγκος στην Μπαρσελόνα, η μετακίνηση του Βασίλιε Μίτσιτς στην Εφές πέρασε περίπου στα ψιλά. Όταν ξεκινούσε η σεζόν, ο Σέρβος θεωρείτο μια συμπληρωματική προσθήκη γύρω από τους λαμπερούς και εκρηκτικούς Λάρκιν και Μπομπουά, είτε ως καθαρόαιμος PG, είτε ως off guard δίπλα στον Αμερικανό. Αντ΄ αυτού, ο 25χρονος από το Κράλιοβο εκτοξεύτηκε σε επίπεδα που δεν ξέραμε ότι μπορούσε να φτάσει: MVP του Νοέμβρη, ακρογωνιαίος λίθος μιας αλέγρας επίθεσης που μοιράζεται τη μπάλα και ακροβατεί αρμονικά ανάμεσα στην πρωτοβουλία και την συνεργασία. 

Ο πανύψηλος (1.97) για τη θέση του Μίτσιτς σουτάρει πάνω από τα κεφάλια των αντίπαλων point guard, δεν ενοχλείται από hedge out, εκτελεί με 37.4% από το τρίποντο κυρίως off the dribble, κάνει καλύτερους όλους τους ετερόφωτους αλλά εξίσου διψασμένους με τον ίδιο συμπαίκτες του. Οι 11.8 πόντοι και οι 5.2 ασίστ είναι μόνο ενδεικτικοί της βαρύτητας του παιχνιδιού του. Στο φινάλε της σεζόν βρίσκει τρόπο να παίζει και μαζί με τον Λάρκιν: αν ο Αταμάν καταφέρει να τους έχει ταυτόχρονα ευχαριστημένους στην πεντάδα, ακόμα και θυσιάζοντας τον Μπομπουά, η Εφές μπορεί να είναι η Ζάλγκιρις του 2019. 

Είναι απορίας άξιον γιατί ο 29χρονος Αμερικανός με τις σλοβακικές ρίζες αγνοήθηκε από το τοπ επίπεδο ως τώρα. Στην εποχή που το τρίποντο εξελίσσεται ως το Νο.1 όπλο για να νικηθούν αλαζονικές άμυνες που έχουν την αθλητικότητα να δίνουν βοήθειες ως και από την δυνατή πλευρά, ο – Κούρικ στην Αμερική, Κούριτς στην Ευρώπη – swingman χρειάστηκε να περάσει τρία χρόνια στην Γκραν Κανάρια, να νικήσει όγκο στον εγκέφαλο το 2015, να πάρει μεταγραφή στην Αγία Πετρούπολη προτού κάνει ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα.

Στο πρόσωπο του η Μπαρσελονα βρήκε τον δικό της Τζέι-Σι Κάρολ, δηλαδή τον παίκτη που θα σουτάρει 38% τρίποντο χωρίς να γκρινιάξει που σηκώνεται από τον πάγκο. Ο Κούριτς είναι ευγνώμων για την ευκαιρία που έχει, παίζει στο 100% και ταλαιπωρεί τις αντίπαλες άμυνες με διαδοχικά catch n shoot και floaters. Στα δύο φετινά παιχνίδια με την Ρεάλ στο Παλάου έχει 16 + 15 πόντους (πρωτάθλημα + Ευρωλίγκα): όχι κι άσχημος τρόπος να μπεις στις καταλανικές καρδιές. 

Ο Γάλλος ξέρει από μετακομίσεις. Δεν είμαι σίγουρος αν το ξέρετε, αλλά η Εφές είναι η 10η ομάδα στην καριέρα του Αντριέν Μοερμάν. Ροάν, Ναντέρ, Ορλεάν, Νανσί, Μπιλμπάο, Λιμόζ, Μπάνβιτ, Νταρουσάφακα, Μπαρσελόνα πιο πριν, στις μισές έμεινε όλο κι όλο ένα χρόνο. Οι 9.2 πόντοι και τα 6.9 ριμπάουντ, με τη Λιμόζ το 2014-15 τον έφεραν παίκτη του Μπλατ στην Νταρουσάφακα δύο χρόνια μετά, εκεί όπου ήταν το λιγότερο λαμπερό μέλος της παρέας των Γουοναμέικερ, Κλάιμπερν. Στην περσινή Μπαρσελονα μέτρησε 7.6 πόντους, 5.5 ριμπάουντ, ήταν όμως το εύκολο θύμα του καλοκαιριού όταν δαπανήθηκαν 2 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να φτάσει στο Παλάου ο Κρις Σίνγκλετον. Διαθέσιμος χώρος δεν υπήρχε, παρόντων των Χάνγκα, Κλαβέρ, Οριόλα, και ο Μοερμάν επέστρεψε στην Τουρκία για να εξελιχθεί στον δεύτερο καλύτερο φόργουορντ της φετινής Ευρωλίγκας πίσω από τον πυρηνοκίνητο Κλάιμπερν. 

Στην Εφές ο Μοερμάν ελίσσεται με ευκολία ανάμεσα στις δύο θέσεις των φόργουορντ, είναι Νο.2 ριμπάουντερ στη θέση του (6.4, πρώτος ο Κλάιμπερν με 7.0), ανοίγει το παρκέ για τα drives των Μίτσιτς – Σίμον με 43.2% τρίποντο, έχει ενεργά χέρια (1.4 κλεψίματα), δεν έχει χάσει παιχνίδι φέτος: μόνο οι Τζέιμς, Μίτσοφ, Καλάθης έχουν παίξει περισσότερα λεπτά από αυτόν. Αυτό που δεν αποτυπώνεται σε καμία (διαθέσιμη) στατιστική είναι το αδιάκοπο hustle του Γάλλου, που δεν αφήνει καμία φάση ανεκμετάλλευτη και καμία μάχη εκ των προτέρων χαμένη. 

Νο.2 του draft του 2011, στο NBA δεν ήταν ποτέ αρκετά καλός σουτέρ για το «3» ή αρκετά ψηλός για το «4». Στην Ευρώπη είναι εκ των κυρίαρχων του παιχνιδιού, απολαμβάνοντας στην Μπάγερν το επίκεντρο της προσοχής που δεν ήταν προορισμένος να απολαύσει στην πατρίδα του. Ο D-Will είναι το παρείσακτο μπέικον σε μια υγιεινή ομελέτα με ασπράδια, o Μεμέτ Σολ στην Μπάγερν του Έφενμπεργκ, ο υπέρ-αθλητικός φόργουορντ σε μια σκληρή, old school ομάδα γεμάτη -ιτς(Ράντονιτς, Γιόβιτς, Λούτσιτς, Ντάνγκουμπιτς, Ντζέντοβιτς, Ραντόσεβιτς).

Εξίσου ικανός να ποστάρει λιγότερο ψηλούς ή δυνατούς αντιπάλους αλλά και να χρησιμοποιήσει την εκρηκτική spin move από το αριστερό φτερό για να νικήσει πιο αργούς φόργουορντ, ο Γουίλιαμς σουτάρει επιπλέον και ένα υγιές 34.8% από μακριά για να φτιάξει ένα ιδανικό πακέτο στο «4». Την ίδια στιγμή μιλά συνέχεια για τους συμπαίκτες του, δεν έχει την παραμικρή τάση βεντετισμού στο παιχνίδι, αποδεικνύεται εξίσου καλός συμπαίκτης όσο και πρωταγωνιστής. Και όλα αυτά για 600 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, ίσως και λιγότερα. 

Από την Ελευσίνα πριν πέντε χρόνια, στην ΑΕΚ το 2016 και φέτος στην Ευρωλίγκα. Η σταθερά ανοδική πορεία του γεννημένου στο Λάγος της Νιγηρίας Έρικ τον έχει φέρει να μετρά 11.5 πόντους, 5.1 ριμπάουντ και 1.0 μπλοκ στην φετινή διοργάνωση, όντας η κυρίαρχη φιγούρα στη φροντ λάιν της Νταρουσάφακα. Με «χτιστό» κορμί 211 εκατοστών και δύναμη που λίγοι είναι σε θέση να ανταγωνιστούν, ο απόφοιτος του κολλεγίου Τεμπλ έχει τραβήξει τα βλέμματα φέτος με την ικανότητα του να τελειώνει τις φάσεις και να προστατεύει τη στεφάνη με την ικανότητα του στα κοψιματα. Ναι, είναι μέτριος με πλάτη στο καλάθι, με σχεδόν ανύπαρκτο παιχνίδι μέσης απόστασης, αλλά και τι με αυτό; Οι ψηλοί δεν φυτρώνουν στα δέντρα και η φετινή σεζόν του Έρικ μοιάζει δεδομένο πως θα του δώσει άλλη μια ευκαιρία στην Ευρωλίγκα την επόμενη σεζόν, πιθανόν και σε ομάδα με περισσότερες φιλοδοξίες από την περαστική φέτος Νταρουσάφακα. 

Αναπληρωματική πεντάδα: Νάιτζελ Γουίλιαμς – Γκος, Νέιτ Γουόλτερς, Άντζελο Καλέιρο, Ζακ Λεντέι, Γκόγκα Μπιτάτζε.