O Δημήτρης Παπανικολάου γράφει στο προσωπικό του blog για την ισοπαλία της Εθνικής στο Βέλγιο και την διαχείριση του Σκίμπε.
Αυτοί είμαστε. Ότι ακριβώς είδαμε στις Βρυξέλλες είναι η Εθική μας ομάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Διότι αυτή η… στάνη, αυτό το τυρί βγάζει, όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι μπορεί και να συμβαίνει κάτι διαφορετικό.
Το ποδόσφαιρό μας παράγει αμυντικούς υψηλών προδιαγραφών, αξιόλογους τερματοφύλακες, καλά πλάγια μπακ και μέσους που μπορούν να τρέξουν και να ανακόψουν τις όποιες προσπάθειες των αντιπάλων, ακόμα κι αν διαθέτουν παιχταράδες, όπως οι Βέλγοι.
Βγάζει και μερικούς καλούς φορ όπως ο Μήτρογλου κι όταν καταφέρουμε να βάλουμε ένα γκολ, τότε δύσκολα χάνουμε ακόμα κι από ομάδες σαν την Μπαρτσελόνα ή τη Ρεάλ (καθ΄ υπερβολήν βεβαίως).
Ο Μίκαελ Σκίμπε, λοιπόν, ως άλλος Ότο Ρεχάγκελ, δεν δυσκολεύτηκε να καταλάβει τι υλικό διαθέτει και πως ακριβώς πρέπει να παίξει η ομάδα του. Όλα στο μισό γήπεδο!
Η Ελλάδα, όπως και επί Ρεχάγκελ, δίνει χώρο στους καλούς αντιπάλους της, προσφέρει την κατοχή και την μπάλα, στήνει μαεστρικά τη διπλή ζώνη άμυνάς της και ξεκινά για νέες νικες και θριάμβους, α λα Πορτογαλία το 2004.
Διότι και στη Ζένιτσα με τους Βόσνιους το Μάιο έτσι θα αγωνιστεί, αλλά και με τους Βέλγους στο Φάληρο τον Σεπτέμβριο πάλι έτσι θα παίξει.
Η μπάλα θα είναι στα πόδια των άλλων και από τα δικά μας θα περνάει μόνο όσο χρειάζεται για να γίνει μπροστά η ζημιά. Κι αν η Ελλάδα σκοράρει μία φορά, είναι βέβαιο ότι θα βγάλει τα… συκώτια των αντιπάλων της για την ισοφαρίσουν, πόσο μάλλον να την κερδίσουν.
Οι εποχές που έβγαιναν Δομάζοι, Κούδες και Παπαϊωάννοι έχουν περάσει εδώ και δεκαετίες.Μία που είδαμε τον Καραπιάλη, μία που είδαμε τον Τσιάρτα, βλέπουμε τώρα και τον Φορτούνη και τέλος. Η δημιουργία δεν είναι το φόρτε μας. Γι’ αυτό και ο Σκίμπε ξαναβρήκε τη χαμένη (επί Ρανιέρι) ταυτότητα της Εθνικής και ξανάβαλε το… τρένο στις ράγες! Εν αρχή ην η άμυνα! Το ξέρουν και οι πέτρες σε αυτή τη χώρα. Δεν χρειάζονται λοιπόν πειράματα, αλλά ούτε και… κορώνες του τύπου «δεν αλλάζουμε πολλές πάσες», «δεν βγαίνουμε μπροστά να δημιουργήσουμε» και άλλα τέτοια λες και είμαστε καμιά Γερμανία! Όχι, ρε παιδιά, μόνο Γερμανό προπονητή έχουμε!
Ο Σκίμπε απλά βλέπει τον αντίπαλο και επιχειρεί να «κουμπώσει» πάνω του τους αντίστοιχους ποδοσφαιριστές. Έβαλε τον Ταχτσίδη για να κοντράρει τον Φελαϊνί. Τον Παπασταθόπουλο πάνω στον Λουκακού. Τον Σάμαρη να «κρατάει» τον Βίτσελ. Τον Μανωλά και τον Τζαβέλα να κλείνουν τους Ναϊγκολάν και Μέρτενς. Κι έψαξε ένα γκολ. Το βρήκε και πήγε να κάνει το μεγάλο μπαμ.
Το μόνο που δεν υπολόγησαν σωστά ο Σκίμπε και οι συνεργάτες του, είναι ότι έχοντας ήδη κίτρινη κάρτα από το α΄ ημίχρονο ο Ταχτσίδης θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός και ίσως να γινόταν αλλαγή κοντά στη μία ώρα αγώνα. Γιατί με 11 εναντίον 11 το ματς θα καθόταν στο διπλό.
Ήταν τόσο «ζεστός» κάτω από τα δοκάρια και ο Καπίνο που οι Βέλγοι θα ήθελαν αλλά τρία ημίχρονα για να σκοράρουν. Ας είναι όμως. Νομίζω ότι ο Σκίμπε βρήκε την ταυτότητα της ελληνικής ομάδας και τη συνταγή θα την διατηρήσει.
Είναι σημαντικές οι απουσίες των Σάμαρη, Τζαβέλλα και Ταχτσίδη ενόψει Βοσνίας, αλλά τέτοιου στυλ αντικαταστάτες ο Γερμανός θα τους βρει. Μη μας πάθει τίποτα ο Μήτρογλου μόνο!

TAGS
The ExpertsΕλλάδα - Ποδόσφαιρο