Όταν τα πράγματα κυλούν ακριβώς όπως έχεις σχεδιάσει, δεν μένουν πολλά να ειπωθούν μετά. Στον Παναθηναϊκό ήξεραν πως από τη στιγμή που θα έστελναν το παιχνίδι πάνω από τους 80-85 πόντους, η λειψή σε ταλέντο Βαλένθια δεν θα είχε τρόπο να σκαρφαλώσει ως εκεί. Όταν ο Σλούκας εκμεταλλεύτηκε την αφελή pick n roll άμυνα και ξεκίνησε να μοιράζει ασίστ στα πράσινα drones στις γωνίες και τα σουτ πήγαιναν σωρηδόν στο στόχο, το μισό παιχνίδι είχε τελειώσει από νωρίς. Το άλλο μισό οι γηπεδούχοι το διαχειρίστηκαν μέσω της αμυντικής τους συνέπειας: ο Τζόουνς μπορεί να μοιράζει ασίστ αλλά όχι να εκτελεί, οι high-low συνεργασίες περιορίστηκαν προϊόντος του χρόνου, ο Λεσόρ ταΐστηκε και έφυγε από το παρκέ χορτάτος, Μήτογλου και Γκραντ δεν χρειάστηκε να υπερβάλλουν.
Είχε διαφανεί από το παιχνίδι με τη Βίρτους, πως το Ο.Α.Κ.Α. γίνεται «το μέρος για να είσαι» φέτος για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού. Επιβεβαιώθηκε χθες, με την ομάδα να στρώνει το τραπεζομάντιλο με τρίποντα και καρφώματα και το κέφι να μένει αμείωτο για δυο ώρες. Οι μισοί, μπορεί και παραπάνω από αυτούς που έβλεπαν χθες το ματς από την τηλεόραση πιθανότατα είπαν στον εαυτό τους πως «τι πάρτι, θέλω κι εγώ, θα πάω την επόμενη».
Τρία, τέσσερα μαζί με τη σεζόν του covid, ήταν πολλά. Αποτυχίες, αγωνιστική ταλαιπωρία και ανυποληψία, διοικητικές και αγωνιστικές παλινωδίες, όλα έχουν γίνει καύσιμο στην comeback season του τριφυλλιού. Είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς που θα φτάσει αυτή η ομάδα: το 6-4 στο ξεκίνημα με επτά εντός έδρας παιχνίδια είναι ένας θετικός απολογισμός για ένα γκρουπ με τόσα νέα πρόσωπα, αυτός που κυοφορεί την αισιοδοξία που προέρχεται όχι τόσο από τις νίκες, αλλά από τη φανερή βελτίωση. Το σημαντικότερο κέρδος από αυτό το 20ημερο του μέλιτος είναι η αποκατάσταση της σχέσης με το κοινό, η επιστροφή της ανυπομονησίας για το επόμενο επεισόδιο.
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει δει πολλά για να πιστεύει πως η συνέχεια θα είναι ευθεία γραμμή, με τελική ταχύτητα και χωρίς λακκούβες. Το οικοδόμημα θα δοκιμαστεί τον επόμενο μήνα κόντρα στις Παρτίζαν, τις Εφές και τις Ρεάλ της Ευρωλίγκας, δηλαδή τις ευθέως ανταγωνιστικές ομάδες σε ό,τι αφορά στους στόχους. Διώχνοντας μακριά την ανασφάλεια του πρώτου 1.5 μήνα, εν μέρει απότοκης της προηγούμενης, τοξικής σε πολλά επίπεδα τρίετίας, ο Αταμάν και οι παίκτες του αισθάνονται πλέον έτοιμοι να τα βάλουν με οποιονδήποτε.