Ούτε παραγγελία να το είχε ο Έργκιν Αταμάν το Αλεξάνδρειο. Ο Άρης, με την σκληράδα του και την πίεση της κερκίδας πρόσφερε την ιδανική μετάβαση από την ελαφρότητα του Βερολίνου στην πραγματικότητα της υπόλοιπης σεζόν. Θετικό, πως οι πράσινοι ανταποκρίθηκαν. Στο φινάλε απάντησαν με δύναμη στη δύναμη, γιατί αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να ξεχωρίσει η δεδομένη διαφορά ποιότητας. Δεν ήταν παιχνίδι για τον Ναν, ούτε καν για τον Σλούκα. Ήταν για Γκραντ, Μήτογλου, Λεσόρ. Και για Βιλντόσα, αν αποφάσιζε να λερώσει τα χέρια του. Το έκανε, βγήκε διπλά κερδισμένος: άλλο πράγμα να εκραγείς στη δεύτερη περίοδο με την Άλμπα αλλά να εξαφανιστείς μετά, άλλο να είσαι εκεί όταν κρίνονται όλα. Το πρώτο σου δίνει κουράγιο, το δεύτερο αυτοπεποίθηση.
Η Ζάλγκιρις είναι σκληρή, αλλά όχι όσο πέρσι. Οι αμυντικοί της δείκτες έχουν κατρακυλήσει σε σημείο να είναι η 5η χειρότερη οπισθοφυλακή της Ευρωλίγκας με 119 πόντους / 100 κατοχές, επίδοση που δεν καλύπτει η βελτιωμένη επίθεση (116.8). Κάπως έτσι έχουν πέσει στο 3-4, ακόμα και αν το πρόγραμμα δεν ήταν δα και το δυσκολότερο: 87 τους έβαλε η Βαλένθια στη Ζαλγκίριο, κέρδισε περίπατο. Με τον Ποτσέκο να προσφέρει ηλεκτρισμό, η Ασβέλ τερμάτισε στους 91, έφυγε και αυτή νικήτρια. Πήγαν μετά στην Πόλη, το πάλεψαν, έχασαν από τον Λάρκιν. Μηδέν στα τρία, συνεχόμενα.
Σουτάρουν καλά από μακριά (41.4%), αλλά δεν παίζουν μαζί. Μόνο η Μπάγερν έχει μικρότερο ποσοστό ασίστ στο παιχνίδι της, για τους Λιθουανούς ένα στα δύο καλάθια είναι αποτέλεσμα συνεργασίας. Ο Έβανς είναι αποτελεσματικός (16 πόντοι, 56% δίποντο, 43% τρίποντο, 3.9 ασίστ, 1.7 λάθη), αλλά είναι και μόνος του. Λεκάβιτους και Μήτρου-Λονγκ κολυμπούν σε ρηχά νερά, τα νούμερα του Ουλάνοβας επέστρεψαν στην πραγματικότητα αφού πέρσι έκανε τον… Πολ Τζορτζ, η σπίθα που άναβε ο Μπραζντέικις λείπει και ο καλός αλλά μονοδιάστατος Μάνεκ (8.1π, 52% τρίποντο, 3 ριμπάουντ, 0.4 ασίστ) δεν μπορεί να την καλύψει.
Ο Παναθηναϊκός μπορεί να σπρώξει το τέμπο και να σπεκουλάρει πάνω στις αμυντικές αδυναμίες της Ζάλγκιρις, αφού έχει το προσωπικό για να το κάνει. Ο Σλούκας δείχνει πιο ήρεμος, ο Ναν θα έχει την ευκαιρία να βάλει το πρώτο του τρίποντο μπροστά σε φιλικό κοινό, Λεσόρ και Μήτογλου έχουν πλεονέκτημα μεγέθους και δύναμης κόντρα σε Σμιτς και Χέιζ. Οι Λιθουανοί θα αντιπαρατάξουν την ομοιογένεια της ομάδας που άλλαξε ελάχιστα και ξέρει όταν χρειαστεί να γίνεται συμπαγής, όμως η συνολική διαφορά ταλέντου αναμένεται να κάνει τη διαφορά, ειδικά αν ο Γκραντ καταφέρει να επιβραδύνει στοιχειωδώς τον Έβανς. Ο Ουλάνοβας έχει πλεονέκτημα μεγέθους και λογικά θα βγάλει όλο το βράδυ στο χαμηλό ποστ απέναντι στον Γκριγκόνις ή κάποιον γκαρντ, οπότε εκεί η ζημιά θα πρέπει να περιοριστεί.
Αυτή την εποχή, το καλύτερο σημάδι για τον Παναθηναϊκό είναι να δει πράγματα να επαναλαμβάνονται. Πέρα από τις καλοδεχούμενες εξάρσεις της μίας βραδιάς, αυτός είναι ο πιο ασφαλής δρόμος προς την πρόοδο.