Παρακολουθώντας τον αγώνα της ΑΕΚ με την “νεοφώτιστη” και άπειρη από την κατηγορία Κηφισιά στο “Μιχάλης Κρητικόπουλος” δεν λάμβανες μηνύματα ότι η Ένωση μπορεί να μην κερδίσει τον αγώνα. Κι όμως, δεν κέρδισε η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα που μπορεί σε όλο το παιχνίδι να ήταν ανώτερη και να δημιούργησε ευκαίριες, αλλά δεν “καθάρισε” το ματς κι αυτό της κόστισε.
Η αλήθεια είναι πως η ΑΕΚ περισσότερο έμπλεξε σ’ αυτή την ισοπαλία μόνη της παρά από τον αντίπαλο. Η Κηφισιά είχε συγκεκριμένο πλάνο, αλλά και δυνατότητες. Η ΑΕΚ ήταν αυτή που έπρεπε με την απόδοσή της να δείξει ποιος είναι το αφεντικό της, αλλά μετά το 0-1 φάνηκε πως υπερεκτίμησε τις δυνάμεις της και αφού δεν έκανε το 0-2 το πλήρωσε στα τελευταία λεπτά.
Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους παίκτες του Αλμέιδα ότι δεν προσπάθησαν για τη νίκη. Και προσπάθησαν και ευκαιρίες δημιούργησαν, αλλά το τέλος του αγώνα τους βρήκε με δύο χαμένους βαθμούς στην μάχη για τον τίτλο κόντρα σε μία ομάδα που θεωρητικά τουλάχιστον οι αντίπαλοί τους θα την κερδίσουν.
Ο Ματίας Αλμέιδα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα το αν στα αποδυτήρια της Ένωσης υπάρχει θέμα με τη νοοτροπία στο γήπεδο, κάτι που προσωπικά δεν πιστεύω πως ισχύει. Ήταν ένα ατυχές γεγονός, ένα ματς που η ΑΕΚ δυστυχώς γι’ αυτήν έπεσε σε έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα, τον Αλέξανδρο Αναγνωστόπουλο που ότι πήγαινε στην εστία του το έβγαζε. Η τύχη δεν ήταν με το μέρος της Ένωσης και αυτό στο φινάλε κόστισε δύο βαθμούς. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο. Δρόμος υπάρχει ακόμα, απλά κάποια στιγμή η ΑΕΚ θα πρέπει να συνηδητοποιησει ότι αυτά τα παιχνίδια οφείλει να τα “καθαρίζει” νωρίς και μετά να κάνει συντήρηση δυνάμεων και ας χάνει τ’ άχαστα.
Πλέον, η προσοχή στρέφεται στην Μαρσέιγ και τον αγώνα της Πέμπτης στην “Αγιά Σοφιά” όπου η ΑΕΚ μπορεί να κάνει καθοριστικό βήμα πρόκρισης στην επόμενη φάση του Europa League.