Ο Μανώλης Βογιατζάκης γράφει για τα σωστά και λάθη του Χιμένεθ και των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, αλλά και για τη διπλή αδικία στον Χριστοδουλόπουλο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η αγωνιστική νοοτροπία που είχαν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ στο α’ ημίχρονο του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό θύμησε εποχή Μοράις. Αδυναμία για παιχνίδι κυριαρχίας με πολλά ατομικά λάθη, ιδιαίτερα στη μεσαία γραμμή και την άμυνα. Όλα αυτά σε συνδυασμο με το εξαιρετικό στήσιμο του αντιπάλου από τον Ουζουνίδη έκαναν τους “πράσινους” να μοιάζουν με …Μπαρτσελόνα και την Ένωση να μην μπορεί να απειλήσει. Ο Μανόλο Χιμένεθ παρά το γεγονός ότι είχε προειδοποιήσει τους παίκτες του ότι “το ματς θα κριθεί στην ταχύτητα, στις μάχες που θα δοθούν στο κέντρο και στο ποια ομάδα θα κερδίσει τις περισσότερες “δεύτερες μπάλες” για να βγει γρήγορα στην επίθεση“, ο ίδιος πήρε αποφάσεις οι οποίες δεν τον δικαίωσαν.
Το πρώτο λάθος ήταν η παρουσία του Αϊντάρεβιτς στη μεσαία γραμμή, αφού ο Σουηδός είναι αργός και σε καμία περίπτωση δεν είχε προβάδισμα απέναντι στους μέσους του “τριφυλλιού”. Χωρίς να έχουμε πρόθεση να το παίξουμε προπονητές, αν σώνει και καλά πίστευε στο σύστημα 4-3-3, θα μπορούσε για παράδειγμα να φέρει τον Μάνταλο στον άξονα ως εσωτερικό μέσο δίπλα στον Γιόχανσον και να επιλέξει είτε τον Χριστοδουλόπουλο, είτε τον Βάργκας αριστερά. Το δεύτερο λάθος ήταν η επιλογή του Πατίτο στο αρχικό σχήμα. Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι γινόμαστε μετά Χριστόν προφήτες, αλλά ειδικά στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν ισχύει. Όταν έχεις να επιλέξεις μεταξύ του ιδιαίτερα φορμαρισμένου Χριστοδουλόπουλου και ενός παίκτη που έχει να παίξει από τις 19 Φεβρουαρίου, η λογική λέει ότι επιλέγεις τον πρώτο. Βέβαια για να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν είμαστε στις προπονήσεις για να ξέρουμε τι βλέπει καθημερινά ο Χιμένεθ, άρα μπορούμε να κρίνουμε μόνο απ’ την εικόνα των ποδοσφαιριστών στους αγώνες.
Κι επειδή έγινε λόγος για τον Χριστοδουλόπουλο, κατά την ταπεινή μας άποψη είναι εδώ καιρό από τους πιο αδικημένους παίκτες της ΑΕΚ. Κανένας προπονητής δεν έχει καταφέρει να εκμεταλλευθεί τα ηγετικά χαρακτηριστικά του. Τις περισσότερες συμμετοχές τις έκανε στα δεξιά και όχι στην πλευρά για την οποία αποκτήθηκε να δώσει βοήθεια, ζητώντας του όμως παράλληλα να πάρει την ομάδα στις …πλάτες του. Δεν γίνονται όλα μαζί. Το ένα αναιρεί το άλλο. Σ΄έναν παίκτη με την εμπειρία και τις ικανότητες του Λάζαρου πρέπει να δείχνεις ότι τον υπολογίζεις για “πρώτο βιολί” στην ομάδα. Πόσο μάλλον όταν το τελευταίο διάστημα έρχεται απ’ τον πάγκο και κάνει συνεχώς τη διαφορά, αλλάζοντας ταχύτητα στο παιχνίδι. Το ίδιο έκανε και στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, στο οποίο είναι 100% ο πολυτιμότερος της ΑΕΚ. Δεν τίθεται θέμα αμφιβολίας γι’ αυτό.
Κι επειδή αναφέραμε τις αρχικές επιλογές του Χιμένεθ, δεν είναι δυνατόν να μην συμπληρώσουμε ότι ο Ισπανός μαζί με τον βοηθό του Χεσούς Καλδερόν, στο διάστημα της ανάπαυλας του ημιχρόνου έκαναν ό, τι ακριβώς έπρεπε για να γίνει η μεγάλη ανατροπή. Διόρθωσαν δύο απ’ τις αρχικές τους αποφάσεις και έκαναν την ΑΕΚ αφεντικό του αγώνα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η Ένωση μπήκε καλύτερα απ’ τον αντίπαλό της στο β’ σαρανταπεντάλεπτο. Οι “κιτρινόμαυροι” επανεμφανίστηκαν στο γήπεδο με ψυχολογία νικητών κι αυτό είναι έργο Χιμένεθ. Ξέρει τον τρόπο καλύτερα απ’ τον καθένα και μπορεί να τον μεταδώσει στους παίκτες. Όσο για την τρίτη αλλαγή που έκανε (Μπακασέτας αντί Σιμόες), είχε μεν λογική εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν του βγήκε στον αγωνιστικό χώρο. Στο 2-2 ο Ουζουνίδης γέμισε τον άξονα με σκοπό να “παγώσει” τον ρυθμό, τα κατάφερε και σε μια στιγμή αδράνειας στο φινάλε η ΑΕΚ δέχθηκε το γκολ της ήττας.
Φυσικά δεν ήταν μόνο οι επιλογές του Χιμένεθ που έκριναν την εικόνα της ΑΕΚ στα δύο ημίχρονα του ντέρμπι. Ο Βράνιες με τον Αϊντάρεβιτς, τον Πατίτο και τον Γιόχανσον του α’ σαρανταπενταλέπτου “διαγωνίζονται” για τον τίτλο του χειρότερου της αναμέτρησης. Αν σ’ αυτούς προσθέσουμε τον Λαμπρόπουλο που έχασε τον Μπεργκ στα δύο γκολ και σε αρκετές ακόμα περιπτώσεις, αλλά και τον Γκάλο που ήταν εκτός θέσης την περισσότερη ώρα, μπορεί εύκολα να κατανοήσει κάποιος πως φτάσαμε στο τελικό αποτέλεσμα. Σε κακή μέρα βρέθηκαν επίσης ο Αραούχο με τον Μάνταλο, οι οποίοι πάντως σε συνδυασμό με τις αλλαγές του β’ ημιχρόνου κατάφεραν να ανεβάσουν την απόδοσή τους και να βοηθήσουν την ομάδα.
Εν κατακλείδι, ενδεχομένως η ήττα αυτή να αποτελέσει το καλύτερο μάθημα για την ΑΕΚ πριν το …φώτο φίνις στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και ενόψει των ημιτελικών του κυπέλλου. Ήταν ένα “καμπανάκι”. Αν όλοι κατανοήσουν τα λάθη τους, τότε μόνο κερδισμένοι μπορούν να βγουν στη συνέχεια. Το θερμό χειροκρότημα άλλωστε του κόσμου στο τέλος αποτελεί ιδανικό φινάλε σε μια κακή βραδιά που συνοδεύτηκε από την πρώτη ήττα του Χιμένεθ στη 2η θητεία του στον πάγκο της Ένωσης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ