Η ανανέωση της συνεργασίας του Ολυμπιακού με τον Κώστα Παπανικολάου ουσιαστικά προσθέτει τον τελευταίο στο ολιγομελές κλαμπ των παικτών που έγιναν σημαίες του συλλόγου και διατέλεσαν αρχηγοί των «ερυθρόλευκων». Μια λίστα που ξεκινάει αρκετά πίσω στον χρόνο και φτάνει μέχρι τις μέρες μας και περιλαμβάνει μερικά πολύ γνωστά και κάποια άλλα λιγότερο γνωστά ονόματα. Αρκετούς από αυτούς δεν τους δικαίωσε η ιστορία αφού δεν κατάφεραν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας να κλείσουν την καριέρα τους στην ομάδα κάτι που σύμφωνα με όλα τα δεδομένα θα πετύχει ο Κώστας Παπανικολάου.
Αλέκος Σπανουδάκης (1947-1964)
Σε μια εποχή που οι μεταγραφές απαγορεύονταν δια… νόμου ο Αλέκος Σπανουδάκης έκλεισε σχεδόν δύο δεκαετίες στον Ολυμπιακό και διατέλεσε αρχηγός της ομάδας στο μεγαλύτερο διάστημα της παρουσίας του στο ανοιχτό γήπεδο του συλλόγου στο Πασαλιμάνι! Γεννημένος στην Κρήτη υπέγραψε το πρώτο και τελευταίο δελτίο του με τον Ολυμπιακό το 1947 και ήταν ο αρχηγός της ομάδας που κατέκτησε τον πρώτο τίτλο πρωταθλητή στο πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1949, επίτευγμα που επανέλαβε 11 χρόνια αργότερα. Ο πρώτος Έλληνας παίκτης που σούταρε με άλμα (τζαμπ σουτ) έδωσε το παρόν και στους δύο Ευρωπαϊκούς αγώνες με τους οποίους ξεκίνησε η Ευρωπαϊκή ιστορία του Ολυμπιακού στο Κύπελλο πρωταθλητριών της σεζόν 1960-61 σκοράροντας συνολικά 26 πόντους.
Σόλων (Μάκης) Κατσαφάδος (1962-75)
Ο παίκτης που παρέλαβε την αρχηγία του Ολυμπιακού και ο συνδετικός κρίκος των ομάδων από τα ‘’πέτρινα’’ χρόνια μέχρι τη σπουδαία ομάδα των Ελληνοαμερικάνων που έφτιαξε ο Φαίδων Ματθαίου στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Στον Ολυμπιακό έπαιξε από το 1962 μέχρι το 1975 και στο μεγαλύτερο διάστημα της θητείας του διατέλεσε και αρχηγός. Η θητεία του τελείωσε άδοξα αφού τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό από τη χουντική κυβέρνηση γιατί στο τέλος ενός αγώνα με τον Παναθηναϊκό που έκρινε τον τίτλο του πρωταθλητή πέταξε τα μετάλλια της δεύτερης θέσης στους… επίσημους διαμαρτυρόμενος για τη διαιτησία. Μετά την επιστροφή του στα γήπεδα έπαιξε σε αρκετές ακόμη ομάδες (Σπόρτιγκ, Ιωνικός Νικαίας). Με τον Ολυμπιακό αγωνίστηκε σε 8 αγώνες του Κυπέλλου Κυπελλούχων σκοράροντας 61 πόντους.
Στηβ Γιατζόγλου (1972-1984)
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού τις εποχές που η ομάδα μετακόμισε από τα ανοιχτά γήπεδα στις ‘’λαμαρίνες’’ του Παπαστράτειου. Αρχηγός-εισαγωγής αφού ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 23 ετών έχοντας παίξει κολεγιακό μπάσκετ σε ένα μικρό πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και παρότι στα μισά της καριέρας του προσπάθησε ανεπιτυχώς να πάει στο Ισραήλ και να παίξει στο Χαποέλ Τελ Αβίβ έμεινε τελικά στην ομάδα μέχρι το 1984. Τότε με αφορμή τον νόμο που επέτρεπε σε παίκτες άνω των 30 ετών με 12ετη συνεχόμενη θητεία να μένουν ελεύθεροι πήρε μεταγραφή για τον ΠΑΟΚ όπου έμελλε να κλείσει τη μεγάλη καριέρα του ένα χρόνο αργότερα. Με τον Ολυμπιακό αγωνίστηκε σε 54 παιχνίδια και των τριών Κυπέλλων Ευρώπης της εποχής (Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων, Κόρατς) και έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της ομάδας που σκόραρε περισσότερους από 1000 πόντους (1024 συνολικά) σε διεθνείς αγώνες.
Αργύρης Καμπούρης (1978-1995)
Λίγοι ίσως θυμούνται ότι ο εμβληματικός αρχηγός του Ολυμπιακού δεν έκλεισε την καριέρα του στην ομάδα. Το 1995 δόθηκε με τιμής ένεκεν μεταγραφή στο Περιστέρι όπου έπαιξε την τελευταία του σεζόν στα γήπεδα. Γεννημένος στην Αστυπάλαια αλλά μεγαλωμένος στον Πειραιά ο ‘’τίμιος γίγαντας’’ βγήκε από τα σπλάχνα της ομάδας και τα τμήματα υποδομής και φόρεσε τα ερυθρόλευκα από το 1978 μέχρι το 1995 με εξαίρεση μια ενδιάμεση σεζόν σε νεαρή ηλικία που δόθηκε δανεικός στη Γλυφάδα. Συνδετικός κρίκος της εποχής του Παπαστράτειου με τον Ολυμπιακό του ΣΕΦ, του Ιωαννίδη και των μεγάλων διακρίσεων. Αγωνίστηκε σε 41 παιχνίδια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και του Κυπέλλου Κυπελλούχων σκοράροντας 116 πόντους.
Παναγιώτης Φασούλας (1993-1999)
Η παρουσία του στον Ολυμπιακό ήταν μικρή χρονικά αλλά πολύ σημαδιακή τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα! Διατέλεσε αρχηγός του Ολυμπιακού μόνο για τρία χρόνια (από το 1996 μέχρι το 1999) αλλά έκλεισε στα ερυθρόλευκα την καριέρα του που είχε ταυτιστεί στο πρώτο μισό της με τον ΠΑΟΚ. Η “αράχνη” που αργότερα διατέλεσε και δήμαρχος Πειραιά έπαιξε σε 105 παιχνίδια του Ολυμπιακού στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και σκόραρε 855 πόντους.
Μίλαν Τόμιτς (1992-2004)
“Στρατιώτης’’ του Ολυμπιακού στον οποίο βρέθηκε σε ηλικία μόλις 19 ετών και αφού είχε παίξει ένα χρόνο στη Ραντνίτσκι Βελιγραδίου. Στο τέλος της καριέρας του πήρε και το χρίσμα του πρώτου προπονητή για μερικούς μήνες και αργότερα επέστρεψε για μια δεύτερη μεγαλύτερη θητεία ως ασίσταντ κόουτς. Τυπικά δεν έκλεισε την καριέρα του στα «ερυθρόλευκα» αλλά ο ένας χρόνος που αγωνίστηκε στη Γιέζι Μιλάνο και μερικά παιχνίδια στον Κολοσσό Ρόδου είναι κουκίδες στο ερυθρόλευκο βιογραφικό του. Έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του συλλόγου που ξεπέρασε τις 200 συμμετοχές σε Ευρωπαϊκά παιχνίδια και για αρκετά χρόνια τα 214 παιχνίδια της καριέρας του ήταν ρεκόρ και στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Σκόραρε συνολικά 1482 πόντους στη διοργάνωση. Ως υπηρεσιακός προπονητής σε δύο διαφορετικές περιόδους (2004, 2014) έχει αήττητο ρεκόρ (3-0) στον πάγκο της ομάδας.
Βασίλης Σπανούλης (2010-2021)
Η μεταγραφή του από τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2010 άλλαξε τη ροή της ιστορίας! Ταυτίστηκε με την ομάδα της οποίας διατέλεσε αρχηγός για το μεγαλύτερο διάστημα των 11 ετών που έμεινε στο ΣΕΦ. Ο πλέον εμβληματικός παίκτης στην ιστορία του ερυθρόλευκου τμήματος μπάσκετ είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας με 4455 πόντους και ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία των Κυπέλλων Ευρώπης πίσω από τον Γάλλο Νάντο Ντε Κολό και τον Νίκο Γκάλη.
Γιώργος Πρίντεζης (2001-2009, 2011-2022)
Ο μακροβιότερος σύγχρονος παίκτης στην ιστορία του συλλόγου έχοντας συνολικά 18 σεζόν στην ομάδα χωρισμένες σε δύο περιόδου. Ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής το 2001 και έμεινε στον Ολυμπιακό για μια οκταετία με ενδιάμεση στάση την Ολύμπια Λάρισας όπου πήγε σαν δανεικός. Το 2009 έφυγε για τη Μάλαγα αλλά επέστρεψε δύο χρόνια αργότερα για να μείνει στο ΣΕΦ μέχρι τη λήξη της καριέρας του. Τα περισσότερα χρόνια της δεύτερης θητείας του διατέλεσε συναρχηγός με τον Σπανούλη, τίτλο που κράτησε μόνος του για μια σεζόν την τελευταία της καριέρας του (2021-2022).
Κώστας Παπανικολάου (2009-2013, 2016-σήμερα)
Παρέλαβε την αρχηγία από το δίδυμο Σπανούλη-Πρίντεζη και θα μείνει στη…θέση του μέχρι το 2026 όταν λογικά θα κλείσει (;) την καριέρα του. Μεγαλωμένος στα Τρίκαλα, έπαιξε μια σεζόν στον Άρη πριν μετακομίσει στον Πειραιά όπου αγωνίστηκε για τέσσερα χρόνια. Μετά από….ταξίδι τριών ετών στη Βαρκελώνη και το ΝΒΑ γύρισε για να μείνει στο ΣΕΦ και να προστεθεί στο πάνθεον των ‘’σημαιών’’ της ομάδας.
ΥΓ Μια ειδική αναφορά σε δύο παίκτες με μεγάλη θητεία στον Ολυμπιακό που μοιράστηκαν την αρχηγία για μια σεζόν στη δεκαετία του ’70. Τον Τόλη Σπανό που έφυγε από τη ζωή το 2012 σε ηλικία 66 ετών και έπαιξε στον Ολυμπιακό από το 1968 μέχρι το 1980. Είχε ξεκινήσει το μπάσκετ από τη ΧΑΝ Νικαίας. Και τον Θανάση Ράμμο που αγωνίστηκε στην ομάδα για 16 συναπτά έτη από το 1964 μέχρι το 1980 και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δίνει το παρόν ως θεατής στα παιχνίδια του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ.