Με τη φετινή ΑΕΚ τίποτα δε μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Εκεί που λες ότι τα έχεις δει όλα, σου προσφέρει νέες συγκινήσεις και ανάμεικτα συναισθήματα. Ειλικρινά, ακόμα και με πιο ψύχραιμη σκέψη μετά τα όσα συνέβησαν στο ΟΑΚΑ το βράδυ της Πέμπτης, δεν ξέρουμε αν τελικά οι “κιτρινόμαυροι” πρέπει να χαρούν ή να στεναχωρηθούν για το τελικό αποτέλεσμα κόντρα στη Ριέκα. Αν σκεφτεί κανείς τη μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε για να εξασφαλίσει άμεσα ο Δικέφαλος την πρόκριση στους “32” του Europa League, τότε σίγουρα το συναίσθημα που μένει είναι η πίκρα, αφού ο στόχος δεν επιτεύχθηκε.
Αν όμως συνυπολογίσουμε την κάκιστη εικόνα του α’ σαρανταπενταλέπτου με τη συγκλονιστική παρουσία στο β’ ημίχρονο και την ισοφάριση του σκορ από 0-2 σε 2-2, τότε μόνο ικανοποίηση θα πρέπει να επικρατεί. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η ΑΕΚ κρατάει στα χέρια της την υπόθεση πρόκριση και πάει πλέον για δύο αποτελέσματα στη Βιέννη. Δεν είναι και λίγο!
Δε συνέβη πάντως κάτι …μαγικό για να αντιστρέψουν οι “κιτρινόμαυροι” την εις βάρος τους κατάσταση. Χρειάστηκε απλώς ο Μανόλο Χιμένεθ να διορθώσει γρήγορα ένα από τα αρχικά του λάθη, βάζοντας στο ματς τον Μάρκο Λιβάια. Τον πιο φορμαρισμένο ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ αυτή την περίοδο, ο οποίος κανονικά δεν θα έπρεπε να απουσιάζει απ’ τη σημαντικότερη ευρωπαϊκή “μάχη”. Με την είσοδο του Κροάτη η εικόνα της Ένωσης άλλαξε αισθητά προς το καλύτερο. Υπήρχε κάποιος παίκτης για να κρατήσει τη μπάλα και να βοηθήσει στην κυκλοφορία του παιχνιδιού, ανεβάζοντας ταυτόχρονα την απόδοσή των Χριστοδουλόπουλου, Μπακασέτα και Αραούχο, οι οποίοι μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχαν καταφέρει να γίνουν απειλητικοί.
Ένα δεύτερο λάθος το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί ήταν η μη ορθολογική επιλογή του Μπακάκη στο αριστερό άκρο της άμυνας, απ’ τη στιγμή που ο Λόπες ήταν ετοιμοπόλεμος, ενώ υπήρχαν κι άλλοι διαθέσιμοι παίκτες για το κέντρο της άμυνας και τα άκρα της μεσαίας γραμμής. Η διαφορά άλλωστε φάνηκε όταν ο Έλληνας αμυντικός μετατοπίστηκε στη θέση του (στο δεξί άκρο της άμυνας), βοηθώντας σημαντικά την Ένωση να παραμείνει “ζωντανή” στη μάχη της πρόκρισης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Όταν όμως ως ομάδα καταφέρνεις το 0-2 να το μετατρέψεις σε 2-2 τότε δείχνεις τσαγανό και γι’ αυτό μόνο γλυκια είναι η γεύση που μένει στο τέλος. Η ευκαιρία για άνετο φινάλε στη Βιέννη χάθηκε, αλλά το αντίθετο συμβαίνει με την υπόθεση πρόκριση. Η ΑΕΚ παραμένει “αφεντικό” για τη 2η θέση και εννοείται ότι μπορεί να πάει στην Αυστρία για να πανηγυρίσει. Αρκεί όλοι να μαθαίνουν απ’ τα λάθη τους και να τα διορθώνουν…
Υ.Γ: Μόνο ως θετικό και ελπιδοφόρο μπορεί να χαρακτηριστεί το ντεμπούτο του Παναγιώτη Κονέ στη δεύτερη θητεία του με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Πολύ ποιοτικός ποδοσφαιριστής που άνετα μπορεί να κάνει τη διαφορά στη μεσαία γραμμή!