Ακόμη και η ημέρα που αντίκρισε το φως τούτου του κόσμου θαρρείς αποτελεί υπαινιγμό για την ξεχωριστή Φρανσουάζ Ντουρ. Ανήμερα των Χριστουγέννων το 1942, από Γάλλους γονείς στο Αλγέρι, που αποτελούσε μέρος των τότε γαλλικών αποικιών…
Ο πόλεμος που οδήγησε στην ανεξαρτησία της Αλγερίας το 1962 την υποχρέωσε να εγκαταλείψει άρον άρον τη χώρα, δεν την εμπόδισε όμως να εξελίξει μια σπουδαία καριέρα. Παρότι το παιχνίδι της χαρακτηριζόταν από το «ορθόδοξο του παραδόξου» με τις ακραίες λαβές στη ρακέτα. Δεν είχε δύναμη στα χτυπήματα της, όμως κάλυπτε το κορτ με απίστευτη άνεση, επιστρέφοντας στις αντίπαλες της αναρίθμητες μπάλες, μέχρι να τις λυγίσει.
Όταν κατακτούσε το Roland Garros το 1967, οι Γάλλοι έβρισκαν στο πρόσωπο της μετά από δεκαεννέα χρόνια εκείνη που ανέβαζε τη σημαία τους στον υψηλότερο ιστό στο δικό τους Major.
Il y a 50 ans Françoise Durr remportait Roland-Garros… Souvenirs 👉 https://t.co/wE1PgUOkDP 📺 pic.twitter.com/1OphmvMWYg
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ— Roland-Garros (@rolandgarros) April 10, 2017
Το τένις παράλληλα αποκτούσε ακόμη μία εμβληματική φιγούρα που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του. Η WTA, το γυναικείο επαγγελματικό τένις δηλαδή, συμπληρώνει φέτος πενήντα χρόνια από τη δημιουργία του.
Η Ντουρ ήταν μία από εκείνες τις τενίστριες που άνοιξαν το δρόμο. Μαζί με τη Μπίλι Τζιν Κίνγκ, τη Ρόζι Καζάλς και την Αν Τζόουνς ήταν εκείνες που υπέγραψαν τα πρώτα τέσσερα επαγγελματικά συμβόλαια στο National Tennis League του Τζορτζ Μακόλ τον Απρίλιο του 1968.
«Βγήκαν μπροστά» και «απαίτησαν» από τον κόσμο την ίδια αναγνώριση με τους άνδρες, συμμετέχοντας στο ίδιο τουρνουά με το Ροντ Λέιβερ, το Κεν Ρόζγουολ και τον Πάντσο Γκονζάλες.
Το 1971 η παρέα μεγάλωσε, έγιναν δεκαέξι και άρχισαν το Virginia Slims, για το οποίο η ίδια έχει δηλώσει ότι μοίραζε μαζί με την Μπίλι Τζιν Κινγκ και τη Μπέτι Στόουβ δωρεάν προσκλήσεις στον κόσμο έξω από σούπερ μάρκετ στο Ντιτρόιτ.
Οι Γάλλοι ενδεχομένως να μην την έχουν καταξιώσει όσο θα άξιζε στην ιστορική τους συνείδηση, όμως αποτελεί μέλος του International Tennis Hall of Fame από το 2003. Με δώδεκα τίτλους Grand Slam, την παράξενη λαβή με λυγισμένο τον καρπό στο backhand και το δάκτυλο απλωμένο, η Φρανσουάζ Ντουρ ήταν μια περίπτωση ιδιαίτερα ξεχωριστή.