Μετά την αποπομπή του Ζόρντι Μπερτομέου, ενός εκ των ιδρυτικών στελεχών στην Ευρωλίγκα, οι μέτοχοι αποφάσισαν να… περπατήσουν με ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης. Ανάθεσαν λοιπόν στον Ντέγιαν Μποντιρόγκα το προεδρείο και την θέση «βιτρίνα» της λίγκας και άφησαν στον Μάρσαλ Γκλίκμαν, επί σειρά ετών σύμβουλο του Μπερτομέου (από το 2002) να τρέξει όλα τα δύσκολα θέματα συμφωνιών και ανάπτυξης κάτω από την ομπρέλα του CEO.
Στην πορεία όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν ίσως και… ανάποδα από ότι τα είχαν υπολογίσει. Ο Μποντιρόγκα δηλαδή ήταν κάτι περισσότερο από θετικός και αποδοτικός στα καθήκοντά του, ενώ ο Γκλίκμαν, αργός, εμμονικός και με φανερά προσωπική ατζέντα. Οι υποθέσεις του Αμερικάνου παράγοντα, έδειχναν να μην προχωρούν, αντίθετα με τα λεγόμενά του, αφού στην θεωρία τα πλάνα ανάπτυξης που ανέλυε για την λίγκα ακούγονταν ονειρικά.
Το θέμα “Λονδίνο”, σε συνδυασμό με το “Ντουμπάι” δείχνουν να είναι οι δύο υποθέσεις που οδήγησαν το συμβόλαιο του Γκλίκμαν σε λύση. Η Ευρωλίγκα έπρεπε πάση θυσία να ανοίξει νέες αγορές στην Ευρώπη και το Λονδίνο, αναμφίβολα είναι η πιο ελκυστική και παρθένα αγορά όσον αφορά το μπάσκετ. Ενώ ωστόσο στο παρελθόν οι κινήσεις έδειχναν πως χρειάζεται ξεχωριστός χειρισμός, ωστόσο ο πρώην CEO της Euroleague έδειξε μια ανεξήγητη εμμονή στο project London Lions, τοποθετώντας ουσιαστικά δικούς του ανθρώπους από τις ΗΠΑ, να τρέξουν την ομάδα και με πλάνο να την εντάξει άμεσα στο πρωτάθλημα των μεγάλων. Το πείραμα δεν πήγε πολύ καλά κι ενώ ταυτόχρονα είχε ανοίξει η πόρτα του Ντουμπάι, ο Γκλίκμαν χαρακτηριστικά έδειχνε να αγνοεί τους Άραβες και να έχει δική του ξεχωριστή ατζέντα.
Ο οργανισμός “Ντουμπάι Μπάσκετ” ουσιαστικά δεν πήρε ποτέ ξεκάθαρη απάντηση αν θα καταφέρει με μια τόσο μεγάλη οικονομική επένδυση να μπει στην διοργάνωση, αφού η προτροπή του Γκλίκμαν ήταν να παίξουν πρώτα στο Eurocup, κάτι που οι Άραβες είχαν αποκλείσει εξ αρχής.
Ένα άλλο πεδίο το οποίο έπρεπε να τρέξει ο Μάρσαλ Γκλίκμαν ήταν η προσέγγιση με την FIBA. Ο Μπερτομέου ήταν το μαύρο πρόβατο σε αυτή την διαδικασία και οι μέτοχοι – αφεντικά της νέας διοίκησης ήθελαν μια διαφορετική προσέγγιση κι επιτέλους λευκό καπνό μετά τις πολύχρονες διαπραγματεύσεις που συνήθως έπεφταν σε αδιέξοδο. Επίσης επί ημερών Γκλίκμαν το θέμα δεν είχε εξέλιξη και δεν προχώρησε, ούτε μπροστά ούτε καν πίσω.
Πλέον υπάρχουν δύο ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι ωα αντικαταστάτες του Γκλίκμαν, αλλά ακόμα δεν υπάρχει καν άνδειξη για το που θα σταματήσει ο τροχός. Το ένα είναι αυτό του γενικού διευθυντή της Ζάλγκιρις του Παούλιους Μοτιεγιούνας, που είναι ένας ένας ικανός – τεχνοκράτης παράγοντας με μοντέρνες ιδέες απόλυτη γνώση του μπάσκετ και έτοιμος θεωρητικά για την θέση. Από την άλλη είναι το όνομα του Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι του GM της Φενέρ. Σαν αουτσάιντερ και με λίγες πιθανότητες, γιατί ο ίδιος δεν δείχνει να θέλει την θέση, είναι ο Χρήστος Σταυρόπουλος, γενικός διευθυντής της Αρμάνι Μιλάνο.