Ήταν 28 Αυγούστου όταν στο φιλόξενο χώρο του novasports.gr έγραψα ένα blog με τίτλο «Από το «πούλα Τζίγγερ» στο «γύρνα πίσω»! Μπορεί άραγε να συμβεί;» (εδώ).
Μεταξύ άλλων είχα αναφέρει: «Όσο απίθανο φαντάζει ένα νέο συλλαλητήριο που να αφορά στην επιστροφή της οικογένειας Βαρδινογιάννη, άλλο τόσο απίθανο δείχνει να είναι και το ενδεχόμενο της αποδοχής του αιτήματος».
Και πως «αν οι φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν μετανιώσει έστω και στο ελάχιστο και θέλουν να την ξαναδούν (κάποτε) να στηρίζει το τριφύλλι, θα πρέπει να είναι έτοιμοι για ένα εξίσου ειρηνικό συλλαλητήριο, αυτή τη φορά υπέρ της επιστροφής της στην ομάδα!».
Ξέρω ότι πολλοί φίλοι των πρασίνων είναι κάθετα αντίθετοι με την ιδέα της επιστροφής. Αλλά αρκετοί άλλοι, που έχουν βιώσει τα χρόνια της παρουσίας της στην ομάδα, είναι υπέρ.
Η αντίθεση εκφράστηκε με τον χειρότερο τρόπο χθες στη Λεωφόρο, όπου υπήρξε μια μικρή (ευτυχώς) σε έκταση συμπλοκή μεταξύ Παναθηναϊκών.
Και τούτο γιατί κάποιοι υποστήριξαν ότι το κακό ξεκίνησε από εκείνο το συλλαλητήριο της 13ης Απριλίου του 2008 και κάποιοι άλλοι που το άκουσαν έγιναν… θηρία!
Κι όμως, χθες ο Γιάννης Γκούμας, γέννημα – θρέμμα Παναθηναϊκός, βγήκε και δήλωσε (εδώ) χωρίς ενδοιασμούς ότι ένα νέο «συλλαλητήριο συγγνώμης» μπορεί να πείσει την οικογένεια Βαρδινογιάννη να αλλάξει γνώμη και να επιστρέψει στην ομάδα.
Φυσικά και δεν είμαι συνεννοημένος με τον Γιάννη Γκούμα. Είμαι περισσότερο με την κοινή λογική που θα υπαγόρευε μια τέτοια κίνηση καθώς οι συνήθεις ενέργειες των οπαδών των μεγάλων ομάδων (κόσμιες ή μη διαμαρτυρίες προς κάθε εμπλεκόμενο) δεν έχουν καν εκκινήσει στην περίπτωση του Παναθηναϊκού.
Κι αυτό δείχνει ότι ακόμα και οι φίλοι του τριφυλλιού τα έχουν χαμένα. Δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν, από ποιους να ζητήσουν ευθύνες και με ποιους να συμπορευθούν για την επόμενη μέρα της αγαπημένους τους ομάδας.
Μοιάζουν να είναι υπνωτισμένοι όπως εκατομμύρια κάτοικοι αυτής της χώρας, οι πολιτικοί της οποίας υποθήκευσαν το μέλλον της πατρίδας και το δικό τους για τα επόμενα 100 χρόνια με μοναδικό αντάλλαγμα την παραμονή στο ευρώ!
Και φαντάζουν(με) ανίκανοι να αντιδράσουν(με) στο ελάχιστο.
Στην ίδια φάση βρίσκονται και οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Χαμένοι στη… μετάφραση ενός ένδοξου παρελθόντος κι ενός υπονομευμένου μέλλοντος!