Υπό νορμάλ συνθήκες ένα τέτοιο ματς θα ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ελληνικής ομάδας, προκειμένου να κερδίσει λίγο χρόνο ηρεμίας για να ψάξει ακόμα καλύτερα την όποια αγορά παικτών έχει απομείνει.
Δυστυχώς, για τον Παναθηναϊκό, η ομάδα από το Κάουνας, δείχνει να είναι στην καλύτερη της κατάσταση από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν. Ίσως, να μην είναι τυχαίο ότι οι Λιθουανοί από τη μέρα που ενημερώθηκαν πως θα φιλοξενήσουν το φάιναλ φορ στην πόλη τους, άλλαξαν ολοκληρωτικά την αγωνιστικής τους εικόνα. Δεν είναι ότι πέτυχαν σερί νικών, αλλά κυρίως το ότι βρήκαν τρόπο να είναι πιο αθλητικοί, ανταγωνιστικοί και ιδιαίτερα πεισμωμένοι στο κομμάτι που μπορεί να φέρει νίκες, δηλαδή στην άμυνα.
Ο Παναθηναϊκός προσπαθώντας να βρει ένα φως στην άκρη του τούνελ, να λύσει τα εσωτερικά του θέματα (αν θα συνεχίσει ο Ράντονιτς ή όχι. Αν θα πάρει ξένους και ποιους για να ενισχύσει το ρόστερ του) είναι λογικό να είναι αποπροσανατολισμένος αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Παρόλα αυτά αν κάποιος αφαιρέσει όλες τις παραμέτρους και δει το παιχνίδι καθαρά σε επίπεδο αξίας, τότε η ελληνική ομάδα φυσικά και μπορεί να ματσάρει τη Ζαλγκίρις, φυσικά και μπορεί να την κερδίσει.
Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ένα ματς, απέναντι σε μια ομάδα που θα μπει στο ΟΑΚΑ με το μαχαίρι στα δόντια. Οι Λιθουανοί θα προσπαθήσουν να πιέσουν, να αγγίξουν τα όρια του φάουλ, να βραχυκυκλώσουν τους παίκτες του Ράντονιτς και να τους κάνουν να παρατήσουν το παιχνίδι από νωρίς. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη πρέπει να ξεκινήσει με έναν βασικό όρο στο παιχνίδι του που πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτος: “ΟΧΙ ΛΑΘΗ”. Δεν μπορεί να γίνει άλλη τακτική προσέγγιση στο παιχνίδι αυτό, πέρα από τη συγκεκριμένη συνθήκη. Αν ο Παναθηναϊκός δεν κάνει πολλά – υπερβολικά λάθη θα κερδίσει. Αν η άμυνα της Ζαλγκίρις καταφέρει να τον βυθίσει τότε τα πράγματα θα είναι πολύ μα πολύ δύσκολα.