Είναι πολλές οι φορές που ο βασιλιάς χάνει το στέμμα του καθώς η παραμονή στο θρόνο τον έχει καταστήσει οκνηρό, μαλθακό, δίχως τα αντανακλαστικά της πρώτης νιότης. Ο σφετεριστής της εξουσίας έχει μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Τρέφεται από το δέλεαρ να γίνει ο επόμενος βασιλιάς. Παρά το στραπάτσο του Euro και τις σημαντικές απουσίες τους, οι πρωταθλητές κόσμου Γάλλοι δείχνουν ακόμη εύρωστοι, ακμαίοι, κραταιοί. Όμως το μάτι των Άγγλων γυαλίζει. Αυτή τη φορά η φιλοδοξία τους δεν είναι ανερμάτιστη. Τα θεμέλια είναι γερά κι έχουν μπει στις επιτυχίες των προηγούμενων ετών στις μικρές εθνικές ομάδες.
Φυσιολογικά άπαντες μιλούν για τον super hero Κιλιάν Εμπαπέ. Ωστόσο, η πραγματική αποκάλυψη της διοργάνωσης δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος από τον Αντουάν Γκριεζμάν. Απόψε θα εγγράψει την 115η συμμετοχή του με το εθνόσημο. Εδώ και σχεδόν 6 χρόνια εκκινεί μονίμως βασικός σε 71 διαδοχικά παιχνίδια! Το στατιστικό είναι παρανοϊκό. Είτε πρόκειται για τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου είτε για φιλικό με τη Βολιβία ο «Γκριζού» δηλώνει παρών. Ο Ντιντιέ Ντεσόν τού ζήτησε να μεταλλαχθεί.
Η απουσία των Καντέ, Πογκμπά, των πυλώνων της επιτυχίας στη Ρωσία το καλοκαίρι του 2018, δημιούργησε την ανάγκη να δούμε τον άσο της Ατλέτικο Μαδρίτης να έρχεται πιο χαμηλά και να συνδέσει τις γραμμές, βοηθώντας Τσουαμένι και Ραμπιό. Μέχρι στιγμής παίρνει 10/10. Αεικίνητος θυμίζει τον Αστερίξ αφού έχει πιει τον μαγικό ζωμό του δρυΐδη Πανοραμίξ. Θα τον δεις να κάνει τάκλιν ανάκτησης στην περιοχή του Λιορίς, να κουβαλάει την μπάλα ενώνοντας τα χαφ με τους επιθετικούς για να πατήσει στο ξένο χωράφι. Στη γαλλική σκυταλοδρομία 4×100 είναι αυτός που δίνει το καθοριστικό προβάδισμα. Για να περάσει η σκυτάλη στον ανίκητο τελευταίο σπρίντερ, Εμπαπέ. Είναι εκείνος που όταν τα φώτα πέσουν σε αυτόν που κόβει το νήμα, θα μπει εν γνώσει του στο δεύτερο κάδρο της νικητήριας φωτογραφίας. Λίγοι θυμούνται τον τύπο που έδινε τη σκυτάλη στον Γιουσέιν Μπολτ.
Ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ γνωρίζει πως καλείται να βρει αντίδοτο (και) στη δραστηριότητα του Γκριεζμάν εάν θέλει να δει την ομάδα του στον ημιτελικό της Τετάρτης. Η ομάδα του δείχνει πιο έτοιμη από ποτέ για να δώσει τις δικές της Πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτές που θα ανοίξουν την πόρτα του Πανεπιστημίου. Ατελείωτο διάβασμα, αποτυχίες κι επιτυχίες (ημιτελικά ‘18, εντός έδρας χαμένος τελικός Euro ’21) για να φτάσουν σε αυτό το παιχνίδι που θα κλείσει ή θα διευρύνει έναν επιτυχημένο κύκλο.
Η Αγγλία έχει καταφέρει μόλις τρεις φορές να ξεπεράσει το εμπόδιο ενός προημιτελικού Παγκοσμίου Κυπέλλου. Εάν νικήσει απόψε τη Γαλλία, τότε θα έχει πετύχει το μοναδικό επίτευγμα στην ιστορία της να έχει νικηφόρους προημιτελικούς σε δύο διαδοχικά Μουντιάλ (στη Ρωσία είχε αποκλείσει με 2-0 τη Σουηδία).
Οι Τρικολόρ έχουν μόνο μία ήττα στις 8 προηγούμενες κόντρες τους με τους Άγγλους -5 νίκες και 2 ισοπαλίες- αλλά το αποψινό παιχνίδι δεν μπορεί να μπει στο στενό πλαίσιο παλαιών αναμετρήσεων για τον απλούστατο λόγο πως επί των ημερών του Σάουθγκεϊτ τα «Τρία Λιοντάρια» έχουν μάθει να βρυχώνται. Όχι επειδή το λέει ο Τύπος τους. Ούτε επειδή it’s coming home σύμφωνα με την εξέδρα τους. Αλλά γιατί χωρίς να έχουν κερδίσει τίτλο, έχουν μεταμορφωθεί σε πραγματικό διεκδικητή τροπαίου.