Ο Ρονάλντο, ο “κανονικός“, ο Βραζιλιάνος, το “φαινόμενο“, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της σύγχρονης ιστορίας. Ίσως καλύτερος και του Μαραντόνα.
Ο Ρονάλντο θα μπορούσε να είναι ένας ήρωας της DC, όχι της Marvel κι έχω λόγο που το γράφω αυτό.
Οι ήρωες της Marvel είναι ήρωες σε πιο φωτεινό περιβάλλον, πιο χαρούμενο, με περισσότερα χρώματα. Οι ήρωες της DC κινούνται σε ένα πιο σκοτεινό περιβάλλον, τους διακατέχει μία πιο σκοτεινή πλευρά και όχι γιατί είναι “κακοί”, αλλά γιατί είναι πιο βασανισμένοι. Είναι αυτό που λέμε πως “κουβαλάνε πολλά μέσα τους”.
Ο Ρονάλντο λοιπόν, αν ήταν ήρωας, θα είχε μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία, καθώς θα ήταν ένα πνεύμα μέσα σε ένα σώμα που δεν αντέχει την υπερδύναμη που κουβαλούσε. Μία υπερδύναμη καταπιεσμένη μέσα σε ένα σώμα με ανθρώπινες αντοχές. Το ταλέντο του R9 δεν μπορούσε να περιοριστεί σ’ ένα ανθρώπινο σώμα.
Η γέννηση ενός «φαινομένου»
Γεννήθηκε στην Βραζιλία, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ήταν το τρίτο παιδί μίας οικογένειας με αρκετά προβλήματα. Οι γονείς του χώρισαν όταν εκείνος ήταν 11 ετών, η μητέρα του πάλευε να τα βγάλει πέρα και ο μικρός Ρονάλντο όλο και άφηνε πίσω του το σχολείο για να παίζει ποδόσφαιρο, “ήταν στιγμές που δεν σκεφτόμουν κάτι άλλο από το να έχω μία μπάλα στα πόδια”, θα πει και αυτό ήταν ευλογία για τους απανταχού φίλους του αθλήματος, αλλά και μια μεγάλη ανηφόρα για τη μητέρα του που με τη σειρά της είχε δηλώσει “πάντα τον έβρισκα στα στενά να παίζει ποδόσφαιρο αντί να είναι στο σχολείο, ξέρω την έχασα αυτή τη μάχη”.
Ο Ρονάλντο από παιδί, μόλις δώδεκα ετών έδειξε ότι διαθέτει ένα εξωπραγματικό ταλέντο που έμοιαζε να προέρχεται από κάπου μακριά, κάπου εκεί έξω, που λένε, κάπου στο σύμπαν. Ίσως να έστειλαν τον μικρό Ρονάλντο για να τον σώσουν, μέσα σε μια διαστημική κάψουλα, η οποία προσγειώθηκε στη γη, στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Πρωτοπαίζει ποδόσφαιρο σε ομάδα, ενταγμένος σε σύνολο, στην ομάδα της Σόσιαλ Ράμος. Μια ομάδα της γειτονιάς, που αγωνιζόταν σε πρωτάθλημα τοπικό για παιδιά κάτω των 13 ετών. Ο Ρονάλντο στην πρώτη του σεζόν “τρομάζει” προπονητή και συμπαίκτες, θα τον έλεγαν “φρικιό” αν ήταν σενάριο ταινίας. Όμως ήταν πραγματικότητα, ο μικρός Ρονάλντο σκόραρε… 166 γκολ σε μία σεζόν.
Δεν υπήρχε αμυντικός να μπορεί να τον προλάβει, να μπορεί να τον κόψει και η φήμη του έφερε στο χωμάτινο γηπεδάκι της Σόσιαλ Ράμος έναν από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές της Βραζιλίας που πλέον ήταν προπονητής, τον Ζαϊρζίνιο.
Ο Ζαϊρζίνιο ήταν προπονητής της Σάο Κρισταβάο, ομάδα 2ης κατηγορίας. Όταν είδε τον Ρονάλντο να αγωνίζεται κατάλαβε πως δεν πρόκειται για έναν απλό… κοινό ποδοσφαιριστή με ταλέντο, σαν αυτούς που “γεννά” κατά εκατοντάδες η Βραζιλία.
Ronaldo Nazário in club competition before his knee injury — 17 to 22-years old:
— UtdArena (@UtdArena) September 13, 2022
👥 218 appearances
🏟 209 starts
⏰ 209 90s
⚽️ 194 goals
🅰️ 28 assists
🥅 84:44 minutes per goal involvement
He had 200+ goal involvements, 38 accolades and 9 trophies by 22-years old!
A GOAT. pic.twitter.com/LlkRirTOzS
Ο Ζαϊρζίνιο δεν πίστευε στα μάτια του
Έβλεπε μπροστά του ένα “φαινόμενο“, ένα παιδί που θα κυριαρχήσει σε Παγκόσμιο επίπεδο. Τον πήρε στην ομάδα του, η φήμη του τον είχε ήδη προσπεράσει και ο Ρονάλντο “ταξίδευε” από στόμα σε στόμα. Όλοι μιλούσαν για έναν μικρό που μοιάζει ασταμάτητος.
Έπαιξε τα πρώτα παιχνίδια με τα παιδιά της ηλικίας του και αμέσως τον πήραν και τον έβαλαν στην ομάδα των νέων. Παιδιά δύο και τρία χρόνια μεγαλύτερα του. Ο… εξωγήινος Ρονάλντο δεν σταμάτησε ούτε σε ένα ματς να δείχνει πως δεν τον χωράει το ηλικιακό πρωτάθλημα και πως θα πρέπει να φύγει. Και έφυγε για την μεγάλη Κρουζέιρο, την ομάδα στην οποία είχε αγωνιστεί ο Ζαϊρζίνιο.
Την πρώτη του σεζόν σε ηλικία μόλις 16 ετών, ο Ρονάλντο αγωνίζεται σε 28 ματς και σκοράρει 12(!) γκολ, τερματίζει τρίτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, κάνοντας όλη τη Βραζιλία μιλά γι’ αυτόν.
Η άνοδος είχε ήδη αρχίσει και η Ευρώπη του ανοίγει την πόρτα. Αϊντχόφεν, Μπαρτσελόνα, Ίντερ, Ρεάλ Μαδρίτης, Μίλαν είναι οι ομάδες που θα λένε για πάντα πως το “φαινόμενο” που κάποτε έπαιξε μπάλα στη γη, είχε φορέσει και τη δική τους φανέλα.
Ronaldo Nazario scored 51 goals in 54 appearances for PSV Eindhoven.
— SPORTbible (@sportbible) September 22, 2022
He was only 18.
Happy Birthday. pic.twitter.com/0ZNabsY9yS
Χαρακτηριστικό γκολ του ταλέντου του, των ικανοτήτων του, της… υπερδύναμής του, ήταν το γκολ που πέτυχε με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα κόντρα στην Κομποστέλα στις 12 Οκτωβρίου του 2000. Ίσως το καλύτερο γκολ της καριέρας του κι ένα από τα καλύτερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ενώ παραμένει μέχρι και σήμερα επική η αντίδραση του Sir Μπόμπι Τσάλτον, προπονητή τότε της Μπάρτσα.
Ένας ποδοσφαιρικός ήρωας, με απίστευτη ταχύτητα, δύναμη και διορατικότητα που άλλαξε τη θέση του σέντερ φορ για πάντα. Που έδειξε πως μπορείς να σκοράρεις με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο που έδειξε πως πρέπει να βρεθεί τρόπος να εξαλειφθούν οι αμυντικοί για να μπορέσουν να τον σταματήσουν. Όμως η εξέλιξη τους δεν πρόλαβε να τον σταματήσει, πρόλαβε όμως το σώμα του. Το έγραψα και στην αρχή, την υπερδύναμη του δεν την άντεχε το σώμα του.
Οι δύο τραυματισμοί, εκείνοι που τον θεώρησαν «τελειωμένο» και το θαύμα του Μουντιάλ
Δύο σοκαριστικοί τραυματισμοί κομματιάζουν τα γόνατα του. Πρώτα το δεξί και μετά το αριστερό. Σε μια χρονική περίοδο που κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να επιστρέψει στη δράση. Όμως εδώ δεν μιλάμε για άνθρωπο, αλλά για “φαινόμενο“.
Στον δεύτερο τραυματισμό του, με τη φανέλα της Ίντερ στο ντέρμπι με τη Λάτσιο, οι αντιδράσεις και τα κλάματα τον συμπαικτών και των αντίπαλων του έδειχνε δύο πράγματα, αρχικά την λαχτάρα όλων να τον βλέπουν να παίζει, αλλά και την πεποίθηση τους πως δεν θα τον ξαναδούν ποτέ, τουλάχιστον σε κορυφαίο επίπεδο.
Στο video που ακουλουθεί, κάτι λιγότερο από 4 λεπτά, παρουσιάζεται το δράμα του δεύτερου τραυματισμού. Είναι 12 Απριλίου του 2000, ο Ρονάλντο επιστρέφει μετά από 6 μήνες απουσίας εξαιτίας ρήξη χιαστού στο αριστερό γόνατο. Μπαίνει ως αλλαγή στο ντέρμπι με την Λάτσιο, την επιστροφή του την υποδέχονται οι οπαδοί και των δύο ομάδων με χειροκρότημα, το ίδιο και οι ποδοσφαιριστές. Ο Ρονάλντο επιστρέφει κάνοντας τον σταυρό του μπαίνοντας στο γήπεδο, όμως το σώμα του, τού κρύβει ένα μυστικό, το δεξί του γόνατο είναι έτοιμο να… κοπεί. Δεν το ξέρει κανείς, δεν τον έχει καταλάβει κανείς. Το “φαινόμενο” βρίσκεται στο γήπεδο μόλις 6 λεπτά και υποδέχεται την μπάλα βγαίνοντας σε καταμέτωπο επίθεση λίγο έξω από την περιοχή. Η αγαπημένη του κίνηση, στο ένας εναντίον ενός ή και παραπάνω, δεν είχε θέμα, θα πέρναγε, όμως στην αλλαγή κατεύθυνσης το γονατο του γίνεται κομμάτια. Η κραυγή πόνο παγώνει το γήπεδο. Όλοι όσοι είναι κοντά του κάνουν αμέσως κινήσεις απόγνωσης και ζητούν να μπουν οι γιατροί στο γήπεδο. Ο Ρονάλντο κλαίει με λιγμούς. Οι συμπαίκτες δεν πιστεύουν τι βλέπουν, ούτε οι αντίπαλοι του. Ο Ρονάλντο, αυτός ο τεράστιος παίκτης που χαίρεσαι να βλέπεις, εκεί μπροστά στα μάτια τους, μόλις 6 λεπτά μετά την επιστροφή του, φαίνεται πως τελειώνει την καριέρα του. Οι εικόνες που ακολουθούν είναι χαρακτηριστηκές:
Είπαμε όμως, δεν μιλάμε για απλό άνθρωπο, αλλά για ήρωα της DC, για ένα εξωγήινο πνεύμα που έψαχνε ξενιστή και τον βρήκε στο σώμα ενός πιτσιρικά στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Χειρουργείο, αποκατάσταση, προπόνηση και όλα αυτά στο μάξιμουμ, φέρνουν τον Ρονάλντο σε κατάσταση να αγωνιστεί και πάλι. Πολλοί δεν το πιστεύουν, άλλοι είναι σίγουροι πως δεν θα μπορεί εξαιτίας της ψυχολογικής πίεσης που θα αισθανόταν από τους δύο σοβαρούς τραυματισμούς του.
Έκαναν όλοι λάθος, ο κορυφαίος όλων, το “φαινόμενο” ήταν και πάλι σε λειτουργία κατάκτησης της κορυφής και θα το αποδείκνυε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας. Οδηγεί, μαζί με τον Ριβάλντο, την Εθνική ομάδα της Βραζιλίας στην κατάκτηση του τροπαίου βγαίνοντας πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 8 τέρματα. Η Ρεάλ Μαδρίτης την τελευταία μέρα των μεταγραφών, αφού στην Ίντερ θεωρούν πως δεν θα αντέξει σε βάθος χρόνο να παίζει σε υψηλό επίπεδο και τον άφησαν ελεύθερο, αποσπά την υπογραφή του και τον ντύνει στα λευκά. Με τη φανέλα των Μαδριλένων έκανε και πάλι θαύματα, σαν να μην τραυματίστηκε ποτέ, έπαιξε 127 παιχνίδια και σκόραρε 83 γκολ μπαίνοντας για πάντα στο Πάνθεον με τους κορυφαίους στην ιστορία του αθλήματος.
